เอาจริงๆจากใจเลยนะครับ มันเหมือนเรื่องที่ดังแบบแอบฟลุคพอสมควรครับ สมัยนั้นผมดูแล้วคิดว่าผู้กำกับอันโนะและค่าย Gainax คงไม่ได้กะว่าเรื่องนี้จะดังระเบิดเป็นตำนานอะไรแบบตอนนี้แน่นอน โปรโมทก็ไม่ได้เยอะ แล้วถ้าจำไม่ผิด กระแสช่วง 3-4 ตอนแรกไม่ค่อยดีครับ หลายๆอย่างในเรื่องมันก็คือการเอาองค์ประกอบของอนิเมซุปเปอร์โรบอตคลาสสิกมายำรวมกันไว้ แต่เผอิญ Eva มันทำออกมาแล้วแหวกแนวจนคนประทับใจในความติสแตกของมัน


ในปีที่ Eva ฉาย ตอนแรกอนิเมที่ดังและมาแรงที่สุดในเวลานั้นคือ Gundam W ครับ ส่วนเรตติ้งของ Eva มาเริ่มแรงขึ้นเอาช่วงหลังจากตอนจบบทแรกที่เรย์ยิ้มครั้งแรก แล้วก็เริ่มเปิดตัวอาสึกะมาแล้ว จากนั้นก็แรงฉุดไม่อยู่ ที่ญี่ปุ่นเริ่มคลั่งเรย์ผ้าปิดตากับสไตล์สาวเงียบ อาสึกะจอมโวยที่มีความเป็นเด็กผู้หญิงสูงมาก มิซาโตะพี่สาวสุดเอ็กซ์ เคนเริ่มชอบกันมากขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งเก็นโดนี่ทำท่านั่งขรึมในห้องบัญชาการนี่ก็มีคนล้อกันเยอะ ผมจำได้แม่นเพราะตอนนั้นไปญี่ปุ่นอีกรอบพอดี อีกจุดที่ดังแล้วกลายเป็นต้นแบบของอนิเมยุคหลังคือ การดีไซน์หุ่นยนต์ที่มีลักษณะแหวกแนวจากเรื่องอื่นๆ แล้วก็แนวคิดพวกค่าซิงโครนี่ที่จริงมันไปต่อยอดมาจากอนิเมคลาสสิกเรื่องอื่น แต่เรื่องนี้ทำได้อินกว่า


จำได้ว่าตอนประกาศรางวัลกรังปรีช่วงนั้นเป็นการแข่งกันระหว่าง Eva และ Gundam W ซึ่งกันดั้มฉายก่อนเลยได้เปรียบ แต่ตอนหลัง Eva ก็ชนะเมื่อเข้าช่วงกลางๆถึงท้าย


ส่วนตัว มันก็ไม่ได้สนุกอะไรขนาดนั้นทุกตอน แต่ถ้าติดตามดูทีละตอนสมัยนั้น มันมีความดิบ ความติสแตก อาร์ต ที่อนิเมยุคนั้นไม่มีใครกล้าทำ ไม่ว่าจะด้วยเพราะ Eva มันเผางานไม่ทันหรืออะไรก็ตาม กลายเป็นว่าพอทำออกมาแล้วมันได้กับบรรยากาศติสๆและจิตแตกในเรื่องไปซะงั้น ตอนหลังทีมงานของ Gainax ก็ติดโรคการนำเสนอสไตล์นี้มาก ขนาดทำอนิเมรักวัยรุ่นอย่างเรื่องธรรมดาของเธอกับฉัน ยังทำงานภาพและการเล่าเรื่องออกมาซะติสแตกเลย แต่เข้ากับเรื่องแฮะ


แล้วที่มันออกมาแบบนั้น ส่วนหนึ่งเพราะ ผกก.อันโนะแกเป็นโรคซึมเศร้าและมีปัญหาชีวิตส่วนตัวด้วย เลยสะท้อนออกมาในผลงาน  


เอาเป็นว่าที่เรื่องนี้เป็นตำนาน เพราะมันเป็นหนึ่งในอนิเมไซไฟและเมคานิคที่ทำให้เกิดจุดเปลี่ยนหลายอย่างของอนิเมญี่ปุ่นครับ โดยหลายสำนักของฝรั่งเขายกให้เป็นระดับเดียวกับ กาแล็คซี่เอ็กเพรส กันดั้ม และ มาครอส