เราเลิกกับแฟนตั้งแต่ปลายเดือนกุมภา แต่ช่วงต้นเดือนเมษามีโอกาสได้กับไปเจอกันอีก จริงๆ คือนัดกันไปเที่ยวอ่ะ ที่สำคัญเรากับแฟนเก่าเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะ เราเรียนต่อป.โท อยู่เชียงใหม่ แฟนเก่าเราทำงานอยู่กรุงเทพ
ซึ่งวันแรกเลยก่อนที่เราจะไปถึงกรุงเทพ เราก็คุยกันในแชท (เพิ่งคุยกันจากที่ไม่ได้ติดต่อกันเลยเกือบ2อาทิตย์) เขาก็ถามว่าให้เราไปรับที่สนามบิมไหม แต่เราบอกเรากลับเองได้ แล้วเราถามเขาว่า จะแวะเดินจตุจักรนะไปไหม เขาตอบมาว่าจะไปอยู่เหมือนกัน เราก็ชวนไปงั้นแหละไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายเขาก็ไม่รอเรา เขาส่งแชทมาขอโทษที่ไม่ได้รอ และด้วยความที่อากาศไม่ค่อยดี เครื่องเราเลยถึงช้ากว่ากำหนดเกือบครึ่งชั่วโมง เราก็เข้าใจนะ เราเลยไปเดินจตุจักรคนเดียว แต่ก็คุยแชทกับเขาอยู่ จนเขาถามว่ามานอนกับเราไหม (คือบ้านเราอยู่ใกล้ที่ทำงานเขา แล้วเขาก็พักอยู่หอใกล้ๆ ที่ทำงาน) เราก็ยังตกลงไปนอนห้องเขาอีกนะ พอไปถึงห้องเขาคืนแรกก็ไม่มีอะไรมาก เขาลงมารับที่เซเว่นข้างหอ นอนเตียงเดียวกันแหละ แต่เอาหมอนข้างคั่นกลางไว้ ก่อนนอนเขามาจี้เอวเรา ลูบหัวเราบ้าง เราก็เล่นด้วยนิดหน่อย แล้วต่างคนก็ต่างนอนไม่ได้คุยอะไรกัน พอถึงตอนเช้าเราเป็นหวัด เขาก็แตะหน้าผากเราตลอด แล้วก็หายาให้กิน เอาน้ำเอายามาให้ถึงที่นอนเลย จากที่คุยกันจะไปงานหนังสือ ตอน 9.30 ก็เลทไปจน 11 โมง เพราะเราไม่สบาย
ระหว่างนั้งรถเมล์ เราไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา (ที่จริงโคตรอยากคุย) เราก็เลยใส่หูฟังฟังเพลงแล้วก็อ่านหนังสือตลอดทาง เขาก็หลับ อยากจะเอาไหล่ให้เขาซบ สงสารแต่ไม่กล้าทำ555 แต่ตอนขึ้นลง MRT เขาเดินจูงมือเรา อาจจะเป็นเพราะคนเยอะเลยไม่คิดอะไรเท่าไหร่ แต่ก็แอบดีใจมั่ง 555 ตอนเข้างานเขาก็จูงนะ เขารีบไปเข้าห้องน้ำ เขาเป็นประจำเดือนพอดี
หลังส่งเขาเข้าห้องเสร็จ เข้างานก็ต่างคนต่างเดินนะ เพราะชอบหนังสือคนละแนวกัน พอเดินงานหนังสือเสร็จก็นั่ง MRT กลับมาจตุจักร เรานั้งเล่นที่สวนกันแปปนึง ก่อนจะตกลงว่าไปทำหมูกะทะกินที่บ้านเรา
แล้วคืนนั้น เราก็ไปนอนห้องเขาอีก ก็เหมือนเดิมเอาหมอนข้างคั่นกลาง แต่ตอนจะนอนเขาแกล้งเราโดยเอาหมอนข้างไปกอดแอบเราไว้ (เดี๋ยวก็กอดทั้งคนทั้งหมอนเลยนี่) แต่เราก็แย่งคืนมา คือเราติดทั้งหมอนข้างและผ้าห่ม แต่จริงๆ อ่ะ เรื่องมันเกิดตอนเช้า เป็นเช้าที่อยู่ด้วยกันวันสุดท้ายแล้ว ประมาณหกโมงเราทั้งคู่ก็ตื่น เขาตื่นก่อน เราก็เป็นหวัดอีกเหมือนเดิมเขาก็แตะหน้าผากหายาให้กิน แล้วนอนเล่นกันอยู่บนที่นอนต่อ มีอยู่ตอนนึงที่เขาเอื้อมแขนมาเหมือนจะกอด แต่เราลืมตามาพอดี เขาเลยเปลี่ยนมาหยิกแก้มเราแทน 555 มั้ง (หรือมโนไปเองว่ะ) ยี่หัวเราเล่นบ้าง จี้เอว จี้เท้าเราเล่นบ้าง แต่เราคิดว่าเราไม่ได้หวั่นไหวอะไรนะ (หราาา) จนเขาจะไปอาบน้ำ เราเลยบอกเขาว่าขอกอดหน่อย เขาก็มาให้กอด กอดแบบเขานอนทับเราไว้ทั้งตัวแล้วเอาหน้าซุกคอเราไว้ เราก็เริ่มหวั่นใจเล็กๆ ไม่อยากรู้สึกอะไรกับเขาอีก เขากอดเราเกือบห้านาทีได้ แล้วเราก็ไล่เขาไปอาบน้ำ เรานอนต่อจ้า
พอถึงเวลาที่เขาจะไปทำงานเขาเดินมาหาเราที่เตียงบอกขอกอดหน่อย เขานั่งชันเข่าอยู่บนเตียง เราก็ลุกขึ้นไปกอดที่เอวเขา เขาก็ยีผมเราเล่นอยู่สักพัก เขาก็เอนตัวดันเราลงที่นอนแล้วก็กอดเราท่าเดิม จูบหน้าผาก หอมแก้ม เราอีก (ช็อคแบบเก็บอาการ) ก่อนจะผลิกตัวมาอยู่ในอ้อมกอดแล้วเอาหน้าซุกอกเราไว้ (แอบพยายามฝืนไม่ให้ใจเต้นแรง 555+) เราเลยจูบหน้าผากเขากลับ เรากอดกันแบบนั้นเกือบห้านาที ก่อนไล่เขาไปทำงาน เฮ้อ...หมดเวลาความสุขเราล่ะ
คือเราอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรทำไมทำแบบนี้ ทีตอนบอกเลิกเรา ไล่เราแบบโคตรใจร้ายอ่ะ คำพูดแต่ละคำนี้เจ็บมาก เราควรเลิกติดต่อเขาดีไหม หรือก็ปล่อยให้คุยกันบ้าง ไม่คุยกันบ้างแบบนี้ต่อไป (สำหรับเรายะการไม่ได้เป็นอะไรกัน ยังไม่เสียดายเท่าคุยกันไม่ได้อีก)
เรายังคิดถึงเขานะแต่ก็ไม่กล้าบอกให้เขารู้
ปล.ถ้าแกผ่านมาเห็นกระทู้นี้ช่วยบอกให้เรารู้หน่อยนะ 555 ไม่เห็นหรอกเขาไม่อ่านพันทิป
แฟนเก่าเขาคิดอะไรอยู่ถึงกอดและจูบหน้าผากเรา?
ซึ่งวันแรกเลยก่อนที่เราจะไปถึงกรุงเทพ เราก็คุยกันในแชท (เพิ่งคุยกันจากที่ไม่ได้ติดต่อกันเลยเกือบ2อาทิตย์) เขาก็ถามว่าให้เราไปรับที่สนามบิมไหม แต่เราบอกเรากลับเองได้ แล้วเราถามเขาว่า จะแวะเดินจตุจักรนะไปไหม เขาตอบมาว่าจะไปอยู่เหมือนกัน เราก็ชวนไปงั้นแหละไม่คิดอะไร แต่สุดท้ายเขาก็ไม่รอเรา เขาส่งแชทมาขอโทษที่ไม่ได้รอ และด้วยความที่อากาศไม่ค่อยดี เครื่องเราเลยถึงช้ากว่ากำหนดเกือบครึ่งชั่วโมง เราก็เข้าใจนะ เราเลยไปเดินจตุจักรคนเดียว แต่ก็คุยแชทกับเขาอยู่ จนเขาถามว่ามานอนกับเราไหม (คือบ้านเราอยู่ใกล้ที่ทำงานเขา แล้วเขาก็พักอยู่หอใกล้ๆ ที่ทำงาน) เราก็ยังตกลงไปนอนห้องเขาอีกนะ พอไปถึงห้องเขาคืนแรกก็ไม่มีอะไรมาก เขาลงมารับที่เซเว่นข้างหอ นอนเตียงเดียวกันแหละ แต่เอาหมอนข้างคั่นกลางไว้ ก่อนนอนเขามาจี้เอวเรา ลูบหัวเราบ้าง เราก็เล่นด้วยนิดหน่อย แล้วต่างคนก็ต่างนอนไม่ได้คุยอะไรกัน พอถึงตอนเช้าเราเป็นหวัด เขาก็แตะหน้าผากเราตลอด แล้วก็หายาให้กิน เอาน้ำเอายามาให้ถึงที่นอนเลย จากที่คุยกันจะไปงานหนังสือ ตอน 9.30 ก็เลทไปจน 11 โมง เพราะเราไม่สบาย
ระหว่างนั้งรถเมล์ เราไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา (ที่จริงโคตรอยากคุย) เราก็เลยใส่หูฟังฟังเพลงแล้วก็อ่านหนังสือตลอดทาง เขาก็หลับ อยากจะเอาไหล่ให้เขาซบ สงสารแต่ไม่กล้าทำ555 แต่ตอนขึ้นลง MRT เขาเดินจูงมือเรา อาจจะเป็นเพราะคนเยอะเลยไม่คิดอะไรเท่าไหร่ แต่ก็แอบดีใจมั่ง 555 ตอนเข้างานเขาก็จูงนะ เขารีบไปเข้าห้องน้ำ เขาเป็นประจำเดือนพอดี
หลังส่งเขาเข้าห้องเสร็จ เข้างานก็ต่างคนต่างเดินนะ เพราะชอบหนังสือคนละแนวกัน พอเดินงานหนังสือเสร็จก็นั่ง MRT กลับมาจตุจักร เรานั้งเล่นที่สวนกันแปปนึง ก่อนจะตกลงว่าไปทำหมูกะทะกินที่บ้านเรา
แล้วคืนนั้น เราก็ไปนอนห้องเขาอีก ก็เหมือนเดิมเอาหมอนข้างคั่นกลาง แต่ตอนจะนอนเขาแกล้งเราโดยเอาหมอนข้างไปกอดแอบเราไว้ (เดี๋ยวก็กอดทั้งคนทั้งหมอนเลยนี่) แต่เราก็แย่งคืนมา คือเราติดทั้งหมอนข้างและผ้าห่ม แต่จริงๆ อ่ะ เรื่องมันเกิดตอนเช้า เป็นเช้าที่อยู่ด้วยกันวันสุดท้ายแล้ว ประมาณหกโมงเราทั้งคู่ก็ตื่น เขาตื่นก่อน เราก็เป็นหวัดอีกเหมือนเดิมเขาก็แตะหน้าผากหายาให้กิน แล้วนอนเล่นกันอยู่บนที่นอนต่อ มีอยู่ตอนนึงที่เขาเอื้อมแขนมาเหมือนจะกอด แต่เราลืมตามาพอดี เขาเลยเปลี่ยนมาหยิกแก้มเราแทน 555 มั้ง (หรือมโนไปเองว่ะ) ยี่หัวเราเล่นบ้าง จี้เอว จี้เท้าเราเล่นบ้าง แต่เราคิดว่าเราไม่ได้หวั่นไหวอะไรนะ (หราาา) จนเขาจะไปอาบน้ำ เราเลยบอกเขาว่าขอกอดหน่อย เขาก็มาให้กอด กอดแบบเขานอนทับเราไว้ทั้งตัวแล้วเอาหน้าซุกคอเราไว้ เราก็เริ่มหวั่นใจเล็กๆ ไม่อยากรู้สึกอะไรกับเขาอีก เขากอดเราเกือบห้านาทีได้ แล้วเราก็ไล่เขาไปอาบน้ำ เรานอนต่อจ้า
พอถึงเวลาที่เขาจะไปทำงานเขาเดินมาหาเราที่เตียงบอกขอกอดหน่อย เขานั่งชันเข่าอยู่บนเตียง เราก็ลุกขึ้นไปกอดที่เอวเขา เขาก็ยีผมเราเล่นอยู่สักพัก เขาก็เอนตัวดันเราลงที่นอนแล้วก็กอดเราท่าเดิม จูบหน้าผาก หอมแก้ม เราอีก (ช็อคแบบเก็บอาการ) ก่อนจะผลิกตัวมาอยู่ในอ้อมกอดแล้วเอาหน้าซุกอกเราไว้ (แอบพยายามฝืนไม่ให้ใจเต้นแรง 555+) เราเลยจูบหน้าผากเขากลับ เรากอดกันแบบนั้นเกือบห้านาที ก่อนไล่เขาไปทำงาน เฮ้อ...หมดเวลาความสุขเราล่ะ
คือเราอยากรู้ว่าเขาคิดอะไรทำไมทำแบบนี้ ทีตอนบอกเลิกเรา ไล่เราแบบโคตรใจร้ายอ่ะ คำพูดแต่ละคำนี้เจ็บมาก เราควรเลิกติดต่อเขาดีไหม หรือก็ปล่อยให้คุยกันบ้าง ไม่คุยกันบ้างแบบนี้ต่อไป (สำหรับเรายะการไม่ได้เป็นอะไรกัน ยังไม่เสียดายเท่าคุยกันไม่ได้อีก)
เรายังคิดถึงเขานะแต่ก็ไม่กล้าบอกให้เขารู้
ปล.ถ้าแกผ่านมาเห็นกระทู้นี้ช่วยบอกให้เรารู้หน่อยนะ 555 ไม่เห็นหรอกเขาไม่อ่านพันทิป