เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ
แฟนเราเป็นคนโกรธง่ายแต่หายยาก ส่วนเราแรกๆก็ไม่ค่อยโกรธไม่งอนอะไร
แต่ตอนนี้เริ่มขี้งอนตามแฟนแล้วค่ะ แต่เราหายเร็วนะคะ ผญอะค่ะเขาทำดีด้วยหน่อยก็ลืมหมด

ทุกครั้งที่ทะเลาะกันถ้าเขาไม่พูดด้วย ก็จะมีคำพูดมาแทงใจเราทุกครั้ง
เราเจ็บจี๊ดๆในใจ เหมือนจะหายใจไม่ออก และน้ำตาไหลทุกครั้งที่เจอการกระทำแบบนั้น
ล่าสุดเขาบอกเราว่า “ไม่อยากอยู่ด้วยแล้วว่ะ” (ไม่ได้อยู่ด้วยกันจริงๆนะคะ)
เราเจ็บมากกกกกกๆตั้งแต่คบกันมาไม่เคยเสียใจขนาดนี้
ถึงเราจะรู้ว่าเขาพูดด้วยความหงุดหงิดเหมือนทุกครั้ง

แต่มันทำให้ความน้อยใจต่างๆนานากลับเข้ามาในหัว
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องแฟนเก่าของเขา
ที่เรารู้สึกว่าเขาไม่เคยรักเราได้มากเท่านั้นเลย
และความน้อยใจที่เห็นเขาเปลี่ยนไปทุกวัน
ในตอนแรกเราเป็นเพื่อนกันค่ะ เขาเข้ามาทำดีกับเราทุกๆอย่าง
ส่วนเราก็เล่นด้วยบ้าง เชิ่ดใส่บ้าง เพราะเราคิดว่าไม่เอาคนนี้แน่ๆ
แต่สุดท้ายเราก็เลือกเขาค่ะ

ตอนนี้เขาก็ดีเหมือนเดิมนะคะ แค่เราคงรู้จักกันมากขึ้น
เขาเห็นค่าเราน้อยลง ลืมนึกถึงความรู้สึกของเรา
กลับกันกับเราที่รักเขามากขึ้นทุกวัน จะพูดจะทำอะไรก็กลัวเขาจะโกรธ
จนบางครั้งเรารู้สึกอึดอัด เหมือนตัวเองขยับตัวไม่ได้เลย
เขาบอกเราไม่ใช่ผญในแบบที่เขาชอบสักอย่าง
ทั้งๆที่ก่อนเป็นแฟนกัน
เราขี้เหวี่ยงขี้วีน พยายามเอาด้านลบๆของตัวเองออกมา
เพื่อพิสูจน์ว่าเขาจะรับเราได้ไหม
พอมาเขอคำพูดแบบนั้นเราก็ขำแห้งๆในใจ
ได้แต่สงสัยว่าแล้วทำไมไม่ไปจีบผญแบบที่เธอชอบตั้งแต่แรกวะ

สุดท้ายแล้วตอนนี้เรามีความสุขแบบหน่วงๆอะค่ะ
วันไหนที่ไม่ต้องนอนร้องไห้นี่ถือว่าเป็นบุญมาก
เราไม่รู้จะทำยังไงให้ตัวเองแคร์คำพูดเขาให้น้อยลง สนใจเขาน้อยลง
แต่เราไม่อยากเลิกกับเขานะคะ แค่ไม่รู้ว่าจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้ยังไง


ปล.ตอนแรกจะมาตั้งถามสั้นๆ ตอนนี้กลายเป็นกระทู้บ่นเฉยเลย
ใครอ่านจนจบก็ขอบคุณที่เสียเวลานะคะ