- เพลงนี้เป็นเพลงที่มิวสิคดูจะผูกพันเป็นพิเศษ และก็เป็นเพลงที่ใช้เลือกมาร้องในตอนออดิชั่นด้วย

- มิวสิคหลับที่เห็นในเอ็มวี เป็นการนอนหลับจริงๆ ระหว่างน้องมารอเราจัดไฟที่หน้าเซ็ท พอเห็นน้องหลับ รู้เลยว่าเหนื่อย เซ็ทถ่ายการหลับยังไงก็คงไม่เหมือน เลยสั่งให้กล้องย้ายมาถ่ายน้องเลย / ตลกที่เจ้ามิว ร้องไห้ตลอดทั้งการฉาย Shonichi - The Stories แต่มายิ้มเขินตอนชอทนี้ (เพราะรู้ตัวว่าหลับจริงๆ)

- รู้สึกว่า Double Center คู่นี้เติมเต็มอะไรให้กันมากๆ คนนึงเป็นขั้วบวก คนนึงเป็นขั้วลบ เราดีใจมากหลังจากคิงส์คัพที่ราชมังฯ แล้วมิวสิคเขียนสเตตัสประมาณว่า เพลงนี้ทำให้ สิคสนิทกับพี่เนยมากขึ้นด้วย คือ น้ำตาคลอนิดนึง เราอยู่กับทั้งคู่มานานมากพอที่จะรู้สึกกับประโยคนี้แล้ว

- ชอทวิ่งต่างๆที่น้องๆวิ่งกัน เราอยากให้เหงื่อออกเยอะๆ จริงๆในการถ่ายทำมันสามารถทำง่ายๆเช่น ฉีดฟอกกี้เติมเหงื่อได้ แต่รู้สึกว่าถ้าเป็นเหงื่อจริง น้องจะรู้สึกจริงกว่าด้วย เลยใช้น้องๆไปวิ่งรอบสนามมาคนละรอบสองรอบก่อนถ่าย ทุกครั้งที่กำลังจะเกรงใจเด็กๆจะบอกว่า เดี๋ยวหนูไปวิ่งให้ค่ะ

- เพลงยาวเกือบ 4 นาที และ เราใช้เวลาถ่ายทำเฉพาะไลน์ซิงค์ไปประมาณ 15 เทค เต็มเพลง (ไม่นับเจาะเฉพาะท่อน) เท่ากับว่า น้องๆเต้นให้ด้วยความฟิตประมาณ 15x4 = 90 นาที / ในขณะที่น้องๆเต้น แฮม ตากล้อง โอเปอเรตกล้องผ่าน DJI Ronin ด้วยตัวเอง เป็นปริมาณเทคเท่ากัน (รวมๆที่แฮมหิ้วอยู่น่าจะประมาณ 15-20 กิโลกรัม) จริงๆเมื่อถ่ายเสร็จเซ็ทอัพนี้ ครูติ๊ก ผู้ฝึกสอนการเต้นบอกว่า ที่แฮมถ่ายสามารถใช้ได้เต็มเทคโดยไม่ต้องคัทเลยก็ได้ ซึ่งผมก็เห็นด้วย

- ก่อนจะสกอร์เปียโนขึ้นมาใหม่ เวอร์ชั่นที่เราใช้วางไกด์ตอนตัดต่อ คือ Shonichi เวอร์ชั่นที่ ครูแก้ว เล่นเอาไว้ ซึ่งเพราะมากเช่นกัน (แต่ไม่ได้นำมาใช้ในเวอร์ชั่นจริง)

- โลเคชั่น Main คือ สนามกีฬาของสโมสร บางกอก กล๊าส และ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ หลายคนอาจจะคิดว่า BG ให้สปอน์เซอร์มาแน่ๆเลย คำตอบคือ ไม่ใช่แบบนั้นครับ ณ เวลาแรก เรามองไปที่ราชมังฯ แต่ด้วย ราชมังฯเป็นสนามกีฬาอเนกประสงค์ขนาดใหญ่ ติดอีเว้นท์หลายอย่าง จนไม่สามารถสอดแทรกคิวถ่ายเข้าไปได้ เราเลยมองหาตัวเลือกเป็น สนามฟุตบอลที่สามารถให้น้องๆลงไปเต้นในสนามได้ แต่ BG เป็นสนามเดียวที่ตอบรับข้อเรียกร้องบ้าๆนี้ของเรา การที่มีคนลงไปเดิน ไปย่ำ ในสนามฟุตบอลนานๆ ย่อมไม่ใช่เรื่องดีต่อหญ้าในสนาม แต่ขอบคุณมากสำหรับความอนุเคราะห์จริงๆครับ) #ทีมแต้มบุญ

- ส่วนโลเคชั่นในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (ดาดฟ้า หอพัก สนามฟุตบอลขนาดเล็ก) เป็น โลที่เรารู้จักมาเป็นอย่างดีตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว เรียกได้ว่าเดินผ่านทุกวันเวลาไปกินข้าว แต่ไม่มีโอกาสได้ใช้เพราะทำเรื่องค่อนข้างยุ่งยาก ตลกดีที่พอกลายเป็นคนนอกไปแล้ว ดันขอถ่ายได้ง่ายกว่าสมัยเป็นนิสิตเยอะเลย (หรือจริงๆอาจจะเพราะพอตอนเป็นนิสิต เราทำเรื่องไม่ถูกวิธีมากกว่า) และพวกเด็กเกษตรฯมักจะไม่ค่อยรู้ว่าในมหาลัยตัวเองมีโลดีๆซ่อนอยู่มากมาย

- ประโยคจบหนังสั้น เป็นประโยคของมิวสิคเองที่ผมขอให้น้องเขียนจากความรู้สึกที่มีต่อเพลง โดยที่น้องไม่เคยได้ดู Shonichi - The Stories มาก่อน ซึ่งมันเป็นการสรุปหนังทั้งหมดโดยผมไม่ได้บริฟอะไรเลย