สวัสดีค่ะ เราเป็นคนนึงที่มีปัญหา ผู้หญิงคนนึง เราเชื่อว่าทุกคนมีความรักเหมือนกัน แต่ขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะมีความรักที่ดี ความรักที่แย่ แต่สำหรับเราความรักคือสิ่งที่มีค่ามากที่สุด  เรื่องมีอยู่ว่า เราเคยมีความรักแต่มักโดนหลอกเสมอ  จนวันนึงพ่อของลูกก้อเข้ามา มาทำทุกอย่างจนเรารักเขาสุดหัวใจ ทำทุกอย่างให้เรา ให้ครอบครัวเรา จนเราคิดว่า ผช.คนนี้แหละที่เราจะฝากชีวิตด้วย แต่ไม่ใช่เลย คบกันตั้งแต่ปี 2012 จนถึง พ.ศ59   จนมีลูกด้วยกัน1คน เขาเจ้าชู้มากมี ผญ.ไปเรื่อยๆตั้งแต่ก่อนเราท้อง จนเราคลอดเขาก้อไม่สนใจเรา เราผ่าคลอดได้1เดือน เราต้องออกมาทำงานหาเลี้ยงลูก เลี้ยงสามี เขาให้เขาทุกอย่าง เราทรมานมาก ใครๆก็บอกว่าเดี๋ยวลูกเกิดมา เขาคงเปลี่ยนตัวเองได้ แต่มันไม่จริงเลย  จนวันนึงที่เราไม่ไหว พ่อ แม่เรา มารับเรากับลูกไปอยู่ด้วย เราจำเป็นต้องตัดใจ พาลูกไปอยู่กับพ่อแม่ เพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของเราและลูก เพราะสามีเป็นคนหนักไม่เอาเบาไม่สู้ แต่ละเดือนไม่เคยให้เงินเราเลย  นับจากนั้นเป็นเวลา3ปีที่เรา เลี้ยงลูกคนเดียว อยู่กับพ่อแม่ แต่ก้อยังทำใจไม่ได้ ร้องไห้ทุกวัน มองหน้าลูกยิ่งร้อง รู้นะว่ามันเป็นไปไม่ได้ ที่จะกลับมาเป็นครอบครัว แต่ก้อยังทนฝืนให้สามีหลอก และก้อหลอกตัวเอง แม่ก้อสงสารเรากับหลาน ก้อช่วยเต็มที่ สามีเราอยากได้อะไร แม่ยายหาให้หมดเพราะกลัวเขาจะทิ้งเรา  เรารักสามีมาก แต่เขาไม่เคยรักเราเลยอยู่เพราะเราให้เงินเขา เรานอนกอดทะเบียนสมรสไว้แค่นั้น แต่สามีก้อมีคนอื่นไปเรื่อยๆ ที่เรายื้อไว้เพราะสงสารลูก กลัวไปหมด กลัวลูกไม่มีพ่อ กลัวครอบครัวแตกแยก  ทุกอย่างเวลาจะให้เขามาหาลูกต้องมีเงินจ้างเขามา จนเราเริ่มไม่ไหว แต่ลูกเราก้อติดสามี หรือเพราะว่าลูกอยู่กับเราตลอด เลยขาดความรักจากพ่อเขา จนมาวันนึง เอาวะ ลูกได้3ขวบพอดี ก้อเลยโทรไปนัดหย่า แล้ว6พ.ย60ผ่านมาเราก้อหย่า มันเป็นเรื่องที่ดีที่เราก้าวออกมาได้ แต่ลูกเราไม่เลือกเราในวันไปหย่า ลูกเลือกพ่อเขา ทำให้เราทุกข์ใจมากเลยนับตั้งแต่นั้นก้อ5เดือนแล้วที่เราไม่มีลูกให้กอด เราจะทำยังไงดี ไม่มีลูกเราก้อไม่เหลืออะไรแล้ว ชีวิตไม่มีค่าเลย