จากที่ผมศึกษาสุนัขพันธ์บีเกิ้ลมานานเกือบ 1 ปี  ไม่ไหวจะทนจริงๆครับ ในพันธ์ทิพย์แนะนำต่างๆนานา ทำมาหมดทุกอย่างก็ซนเหมือนเดิม  จนมาถึงวิธีสุดท้ายคือ นำไปเฉือน ทำหมัน มีคนแนะนำบอกว่าทำแล้วลดได้เยอะ คำตอบที่ได้รับคือ

นัดหมอทำหมัน  โดนให้ทานยาซึมไปก่อน  ปกติสุนัขแมวโดนยานี้เข้าไปก็จะอาเจียนออกมาแล้วล้มนอน  เป็นวิธีนำเอาของเสียออกมาให้หมด  เชื่อไหมครับ น้องหมาผม อาเจียนสองรอบ ซึมเล็กน้อย  แต่ยังยืนได้ปกติ เขาพยายามต้านยา ยืนแข็งทื่อ ไม่ยอมนอน พอบังคับจับขาให้นอน  ก็กลับมายืนเฉย  ขั้นตอนต่อไปหมอต้องฉีดยาสลบ ฉีดเพิ่มไปเล็กน้อย น้องเกิ้ลยอมนอน  แต่ตายังเปิด ไม่ยอมหลับ รอถึง 5-10  นาที ไม่ยอมหลับไม่ยอมสลบ ก็ฉีดเพิ่มไปอีก  จนหลับ ทำการโกรนขน และผ่าตัดได้ครึ่งทาง น้องเกิ้ลตื่นมายืนเฉย ต้องจับฉีดยาอีกรอบกลางคัน ตอนที่กำลังผ่าตัด  สุดท้ายก็เสร็จ  ออกห้องผ่าตัดไม่เกิน 5 นาที กระดิกหาง และมองด้วยหางตามาหาผม เขาหมดแรง ถ้ามีแรงเขาคงจะวิ่งมาแล้วมั่ง

จนในที่สุดก็เอาผ้าหอบกลับบ้าน  พอถึงบ้าน  น้องเกิ้ลตื่นเต้นที่มาถึงบ้าน รีบกระโดดลงจากรถ แล้ววิ่งรอบบ้าน ลืมตัวว่าเจ็บ  จนเขานึกได้ว่าเจ็บ ก็มานอนที่นอนของเขา  จนถึงตอนเย็น เป็นเวลาที่ทุกวันเขาต้องออกไปเที่ยวกับผม ผมจูงเที่ยวทุกเย็น  เขามารอหน้าประตู ทำตาออดอ้อนจะออกไปเที่ยว  แต่ไม่ใจอ่อน กลัวแผลเปิด เลยเฉยไป จนอีกวันนึงออกไปทำงาน  ลองออกบ้านโดยไม่ใส่กรงดู ลองถ้ากลับบ้านบมาสภาพบ้านจะเป็นยังไง

จนมาถึงบ้าน  สภาพบ้านดูไม่ได้เลย  เละทุกมุมรอบบ้าน  จนตอนนี้เข้าวันที่8 แล้ว ซนทุกวัน  ทำลายล้างหมด

สรุปการทำหมันให้ลิงเกิ้ลไม่ช่วยอะไรเลย แทบจะไม่ลดสักเปอร์เซ็นต์อย่างที่เขาว่าเลย แลดูจะซนยิ่งกว่าเดิม เหมือนเก็บกดที่ไหนมา  ยอมใจจริงๆครับ  มีทางเดียวที่ช่วยคือ ไปฝึกที่ รร. สุนัขอย่างเดียว  แต่ให้ไปเรียน ขอเลี้ยงและฝึกเองดีกว่า  ยอมๆไป เหนื่อยครับ

ใครที่แนะนำผมมาให้น้องหมาทำหมัน ผมไม่เชื่อละครับ แค่มาแชร์ประสบการณ์เล่าสู่กันฟังครับ สำหรับพันธ์อื่นไม่ทราบนะครับ  แต่บีเกิ้ลไม่ได้ผลหรอกครับ แค่ 1% ยังไม่มีให้เห็น  ได้แต่ทำใจครับ  ก่อนเลี้ยงน้องหมา แนะนำดูสายพันธ์และศึกษาด้วยก็ดีนะครับ ไม่งั้นมันจะตกสภาพแบบผม