พอดีมีญาติที่เป็นคุณยาย เเกพึ่งตรวจพบเป็นวัณโรคกระดูกไม่นานมานี้ ซึ่งเราไม่ได้รังเกียจเเต่อย่างใดนะคะเเต่เพียงเเค่ห่วงว่าตัวเองจะติดไปด้วยเพราะด้วยภูมิคุ้มกันที่เเทบไม่มีเลย ตั้งเเต่เด็กๆ เพราะไม่ค่อยได้ดื่มนมเเม่ หมอบอกว่าภูมิคุ้มกันเราอ่อนเเอมาก เเละไม่ค่อยได้ออกกำลังกายคะ ซึ่งตอนนี้คุณยาย เเกออกจากโรงบาลเเล้วอาการคงที่คะเหมือนจะไม่รุนเเรงเท่าไหร่เนื่องจากตรวจพบไว เเต่ประเด็นคือเเกไม่ได้อยู่ในครอบครัวเราคะ เเกอยู่อีกบ้านไม่ได้ใกล้มาก ประมาณ 500 เมตร เเต่เราเป็นญาติที่สนิทกันมากๆคะ ที่บ้านเเกก็มีพี่น้องลูกหลาน ซึ่งเราสนิทกันตั้งเเต่เด็กๆ เพราะคุณยายเรากับคุณยายที่เป็นโรค เป็นที่น้องเเท้ๆกันคะ เราก็เลยทิ้งกันไม่ได้ คุณตาที่อยู่อีกบ้านเเกจะพาคุณยายที่เป็นโรค มานอนเล่นบ้านเราตอนกลางวันคะทำให้ดิฉันไม่กล้าออกจากห้องนอนคะ เเล้วในห้องร้อนมาก รู้สึกชีวิตลำบากขึ่น บ้านตัวเองก็อยู่ไม่ได้ เพราะถ้าเราติดเรามีปัญหามากคะ ไปเรียนลำบาก สังคมเพื่อนๆรังเกียจ เเล้วเป็นโรคซึ่มเศร้าอยู่เเล้วคะคิดมาก ถ้าเป็นจริงๆคิดว่าคงอาการหนักกว่ามากคะ เพราะปกติก็ป่วยกระเอาะกระเเอะอยู่เเล้ว รบกวนคุณหมอ หรือผู้รู้ มีประสบการ์ณ ให้คำเเนะนำทีคะ เรารู้สึกว่าเหมือนตัวเองถูกกักบริเวณซะเอง ถึงไม่ได้อยู่ใกล้ เเต่ วัณโรคกระดูกนี่สามารถติดทางวัตถุได้ไหมคะ เช่น ผู้ป่วยนอนอยู่ที่เเค่ไม้(ที่นั่งไม้อะคะ) เเล้วอยู่ที่หน้าบ้านเราถ้าเราไปนอน ตรงนั้นหลังจากผู้ป่วยไปเเล้ว เรามีโอกาสติดเชื้อ จากที่นั่งที่ไปสัมผัสไหมคะ เเล้วควรเเก้ไขอย่างไร เราญาติกันจะบอกไม่ให้มาบ้านก็กลัวเสียน้ำใจ กลัวเราจะไม่ดีต่อกันเหมือนเดิม ทำยังไงดีคะ เพราะเราสุขภาพก็เเย่มากๆอยู่เเล้วถ้าป่วยอีกอาจถึงตายก็ได้คะ