คือหนูกำลังจะขึ้น ม.5ค่ะ แล้วช่วงนี้ปิดเทอมเลยไปสมัครอเมซอนไว้เพราะพี่สาวเป็นเสมียรที่นั่นก็คือเหมือนกะเด็กฝากประมานนั้นแต่พอเค้ารับเข้าจริงๆสิ่งที่เป็นอยู่คือ
1.ยังทำอะไรไม่ค่อยเป็น ทำช้า พวกพี่ๆเค้าก้อช่วยนะช่วยสอนชวนคุยบ้างแต่บางทีลูกค้าเยอะพี่เค้าก้อจะมาทำไห้แล้วเหมือนโมโหนิดๆ
2.เวลาลูกค้าไม่มีเราก้อได้แต่ดูมือถือพวกพี่ๆเค้าคุยไรกันเราก้อไม่รู้เรื่องแล้วเค้าก้อไม่ได้คุยกะเราบ่อยมากเท่าไหร่เราก้อเหงามากๆนั่งเล่นมือถือคนเดียว
3.เรากินข้าวคนเดียว คือความจริงมันก้อต้องเป็นแบบนั้นค่ะเพราะต้องผลัดกันกินแต่นี่หมายถึงคือเราเอาไปกินคนเดียวเพราะปกติพวกพี่เค้าจะเอากับข้าวมาแชร์กันแต่เราคนเดียวที่แยกออกมา
4.ต้องตื่นเช้าละกว่าจะ5โมงเย็นก้อนั่งอึดอัดยุแบบนั้นทั้งวันลูกค้าเย้อะ=เมื่อยมากๆปวดหลังปวดเท้าเพราะใส่คัทชู ปกตินอนดึกมากตื่นสายมากแต่พอเปลี่ยนมันก้อทำใจยากยุหน่อยๆเพราะกำลังใจไม่มีเลย😢
5.คนส่งน้ำแข็งชอบแซวชอบทำมาเป็นคุยนี่โครตเกียดเลยทำตัวให้ไม่น่านับถือเลยอะเเล้วไม่ชอบอะไรเเบบนี้ยุเเล้วด้วย
#มันรู้สึกโดดเดี่ยวสึดๆอะไม่มีพาทไทม์ที่อายุเท่าๆกันเลยมีแต่คนอายุเยอะเอาจริงแล้วเป็นคนพูดมากโครตแต่พอมายุนี่แทบไม่พูด ร้องไห้ให้ใครเห็นก้อไม่ได้จะลาออกก้อไม่ได้พี่สาวเค้าฝากไว้ด้วยยย😭คิดจะไม่ไปทำนะเเต่แม่ก้อจะไม่คุยด้วยอีกโอ้ยยอยากร้องไห้ยังไม่พร้อมกับการทำงานจริงๆนี่ขนาดพาทไทม์น้ะ