สวัสดีค่ะ 🙏🏼 เราเป็นเด็กมอปลายคนนึงที่อยากจะไปเรียนต่างประเทศเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยเผื่อจะได้เเบ่งเบาภาระการเงินได้บ้าง (แต่การที่ไปเรียนต่างประเทศนั้นพ่อแม่ก็โอเค60% เต็ม 100 นะคะ) พ่อแม่เลยให้ลองออกมาอยู่หอดูเผื่อจะได้เรียนรู้การอยู่หอ เพราะรรใกล้บ้านค่ะ บอกตามตรงเราไม่ใช่เด็กในเมืองเนอะ เราอยู่ชนบทนะคะ พ่อแม่ส่งมาเรียนภาษาคร่าวๆแต่ท่านก็ไม่ได้เจาะจงว่าต้องเรียนอะไรแต่แกก็เสนอการเรียนการทำงานมาหลายๆอย่างอยู่อะนะคะ
      เอาละเข้าเรื่องเลย คือการอยู่หอไม่ใช่ว่าไม่สบายหอเราดี มีแอร์ ห้องน้ำก็สะอาดพอควร อะไรก็ดี แต่การเรียนไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักแต่เราก็เป็นคนอดทนค่ะสำหรับสถานการณ์ตรงหน้าแต่พอกลับมาที่ไม่ได้เผชิญหน้าเรากลับคิดมากเพราะเรียนกับอาจารย์ต่างชาติ แล้วเราก็คิดถึงบ้านอยู่บ่อยๆ หรือเพราะว่าเราอาจจะไม่ได้ทำอะไรมาก เพราะเรียนก็ไม่ได้มากเท่าไหร่ อยู่แต่ห้อง
       แม่เราถามว่า ถ้าอยู่ไม่ได้กะอีแค่ไกลแค่นี้ แล้วถ้าไปอยู่ต่างประเทศจะอยู่ยังไงละ?
       #เราไม่รู้เราจะทำยังไง เราควรทำยังไงคะ อยากอยู่ได้ด้วยตัวเองค่ะ มีใครสามารถให้คำปรึกษามนระยะยาวได้มั้ยคะ

       แชร์ประสบการณ์การออกจากคอมฟอร์ตโซนได้เลยนะคะจะได้เอามาเป็นแรงบันดาลใจหน่อยคะ ขอบคุณค่ะ ❤️