เรากับแฟนคบกันมา5ปีค่ะพึ่งเลิกกันเมื่อ1เดือนที่แล้วค่ะมันไม่ใช่ว่าเราหมดรักนะค่ะเเค่มันเหนื่อยค่ะเราทำงานเซ่เว่นค่ะช่วงที่เลิกกันเราเข้ากะเช้าค่ะเราต้องตื่นทำงานตอนตี5ค่ะส่วนแฟนเราตกงานค่ะเราให้เค้าหางานนะค่ะแต่เพราะมันเป้นบ้ายเกิดเขาไงเราให้ตังไปสมัคงานเขาก้อไปนะค่ะแต่ไม่ไปสมัคงานค่ะเขาเข้าเล่นที่บ้านเขาค่ะ(เราพักหอค่ะเพราะเราต้องเรียนด้วยค่ะ) กว่าเขาจะกับมาก้อตี2ตี3เมามาทุกวันค่ะเเล้วในความที่เราต้องทำงานด้วยเรียนด้วยเราเหนื่อยค่ะคือแบบเค้าปลุกเราให้มาคุยกับเค้าตอนตี2ตี3ทุกวันคือเราก้อบ่นตามประสาเราค่ะก้อหาเรื่องทะเลาะค่ะหนักขึ้นทุกวันค่ะแล้ววันหนึ่งค่ะคือแบบเราต้องจ่ายค่าห้องกลางเดือนค่ะเรามีตังเก็บไว้นะค่ะแต่น้องสาวเค้าจะแต่งงานไม่มีเงินซื่อเครื่องสมมาค่ะเลยยืมตังเราก่อนค่ะเราก้อให้นะแล้วบอกว่าต้องเอามาคืนนะเพราะต้องเอาไปจ่ายค่าห้องค่ะเขาก้อรับปากเดะแต่พอถึงวันจ่ายค่าห้องไม่มีมาคืนเราค่ะเราเลยบอกว่างั่นเตงก้อไปบอกป้าเจ้าของบ้านนะว่ารอสิ้นเดือนนะค่าห้องถึงจะได้จ่ายเพราะเงินเราออกสิ้นเดือนเค้าก้อบอกว่าทำไมเราไม่ไปบอกเราเป้นผู้หญิงแต่เราไม่เคยเจอป้าเจ้าของบ้านไงเพราะเค้าจะเป้นคนไปจ่ายค่าห้องไงเราก้อเลยบอกว่างั่นก้อรอเค้าเลิกงานก่อนรอกไปพร้อมกันเราไม่รู้จักหน้าเจ้าของบ้านเราพูดเเค่นี้ละค่ะเขาก้อพูดเหมือนว่าไม่มีใครรักเค้าเหมือนแม่เขาหรอกอะไรประมาณนี้ค่ะเราก้อเลยบอกว่าถ้ายังงั้นเทอร์ก้อไปอยู่กับแม่เทอร์สิเราพูดแบบนี้ค่ะเค้าก้อเก็บเสื้อผ้าไปเลยค่ะเลิกงานมาแล้วก้อไม่เจอค่ะเพราะทุกครั้งเราจะรั่งไงถ้าเค้าบอกว่าจะไปบ้านแต่ครั้งนี้เราเหนื่อยจริงๆค่ะอยู่ไปก้อไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะแต่ครอบครัวเขาไปพูดที่บ้านเค้าค่ะว่าเรามีคนอื่นว่าลูกเค้าตกงานแล้วเราทิ้งค่ะว่าเราเห็นเเก่ตัวค่ะตอนที่เราไม่ได้ทำงานลูกเค้าเป้นคนหาให้เราใช่ค่ะทั้งที่มันไม่จริงเลยค่ะถึงเราจะเรียนเราก้อไม่เคยทิ้งงานค่ะเราทำงานตลอดเรากลายเป้นคนไม่ดีเลยค่ะเราไม่เสียใจเลยค่ะที่เลิกกันแต่เราเสียดายเวลามากกว่าเรา..