เราอายุ 32 จะ 33 แล้วค่ะ ส่วนตัวก็คือไม่ได้มองหางาน ไม่ได้สมัครไปที่ไหน แต่บังเอิญมีบริษัทที่ทำธุรกิจเดียวกัน กับบริษัทที่จขกท ทำอยู่ติดต่อมาทาง linkedin หลายรอบและ เราก็เกรงใจถือว่าเป็น connection เราก็ได้รู้จักว่าบริษัทอื่นมากขึ้น ทีนี้มีโอกาสได้คุยจนมีถึงรอบไฟน่อลและมีโอกาสได้ไปเยี่ยมชมออฟฟิศ ซึ่งออฟฟิศก็น่าทำงานดีค่ะ อยุ่แถวสวนลุม สวัสดิการดีกว่า เค้า offer เงินเดือนเพิ่มขึ้นมาประมาณเกือบๆ 30% ของปัจจุบันที่เราได้รับ แต่ทีนี้เราก็ไม่รู้ว่าทีมเป็นยังไง หัวหน้าจะเป็นยังไงถ้าทำงานด้วยกันจริงๆแล้ว แต่ส่วนตัวเราก็รู้ว่าประสบการณ์เรายังน้อย ก็อยากได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เพิ่มเติม
ในส่วนขององค์กรปัจจุบันที่เราอยู่ เราทำมา 6 ปีกว่าแล้วค่ะ เป็นธุรกิจแนว IT นายและทีมเราดีค่ะ เป็นทีมเล็กๆ (ส่วนมากเราจะทำงานห่างกับนาย ไม่ได้ทำงานใกล้ชิดหรือเจอกันทุกวัน นานๆเจอทีค่ะ 55) ส่วนมากจะปล่อยให้เราทำนั่นนี่เอง ในมุมนึงก็คือเราได้ใช้ initiative ได้เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ ซึ่งเราก็ perform ได้ดีในระดับนึง ปรับเงินเดือนก็เป็นที่พอใจ แต่ในมุมของการเรียนรู้เราว่ามันค่อนข้างน้อย เพราะส่วนมากเหมือนเรา stand alone ในฟังก์ชั่นงานของเรา เลยไม่ค่อยได้มีการแลกเปลี่ยนหรือได้รับคำแนะนำจากใคร เราเลยรู้สึกว่าเราขาดการเรียนรู้และเริ่มที่จะ comfort กับสิ่งรอบตัว รวมทั้งเราสนิทกะทีมปัจจุบันมาก เราเหมือนเป็นที่พึ่งของเค้าระดับนึง ด้วยการที่อยู่กับแบบเพื่อนพี่น้อง มันทำให้เราผูกพันธ์
คิดไม่ตกค่ะ ยากจัง ยิ่งรู้สึกว่าอายุมากขึ้น ก็ยิ่งยากที่จะขยับ แต่คงเป็นเพราะจิตใจเราเองด้วย ที่กังวลล้านแปดและคิดถึงพี่ๆเพื่อนๆที่นี่ อยากได้คำแนะนำค่ะ หรือถ้าใครมีประสบการณ์แชร์ได้นะคะ อยากฟัง ขอบคุณมากๆค่ะ
มีโอกาสจะได้เปลี่ยนงาน แต่คิดไม่ตกว่าย้ายดีไม่ย้ายดี มีประสบการณ์แบบนี้กันมั้ยคะ
ในส่วนขององค์กรปัจจุบันที่เราอยู่ เราทำมา 6 ปีกว่าแล้วค่ะ เป็นธุรกิจแนว IT นายและทีมเราดีค่ะ เป็นทีมเล็กๆ (ส่วนมากเราจะทำงานห่างกับนาย ไม่ได้ทำงานใกล้ชิดหรือเจอกันทุกวัน นานๆเจอทีค่ะ 55) ส่วนมากจะปล่อยให้เราทำนั่นนี่เอง ในมุมนึงก็คือเราได้ใช้ initiative ได้เป็นตัวของตัวเองเต็มที่ ซึ่งเราก็ perform ได้ดีในระดับนึง ปรับเงินเดือนก็เป็นที่พอใจ แต่ในมุมของการเรียนรู้เราว่ามันค่อนข้างน้อย เพราะส่วนมากเหมือนเรา stand alone ในฟังก์ชั่นงานของเรา เลยไม่ค่อยได้มีการแลกเปลี่ยนหรือได้รับคำแนะนำจากใคร เราเลยรู้สึกว่าเราขาดการเรียนรู้และเริ่มที่จะ comfort กับสิ่งรอบตัว รวมทั้งเราสนิทกะทีมปัจจุบันมาก เราเหมือนเป็นที่พึ่งของเค้าระดับนึง ด้วยการที่อยู่กับแบบเพื่อนพี่น้อง มันทำให้เราผูกพันธ์
คิดไม่ตกค่ะ ยากจัง ยิ่งรู้สึกว่าอายุมากขึ้น ก็ยิ่งยากที่จะขยับ แต่คงเป็นเพราะจิตใจเราเองด้วย ที่กังวลล้านแปดและคิดถึงพี่ๆเพื่อนๆที่นี่ อยากได้คำแนะนำค่ะ หรือถ้าใครมีประสบการณ์แชร์ได้นะคะ อยากฟัง ขอบคุณมากๆค่ะ