เกริ่นก่อนเลยว่า การตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อแชร์ประสบการณ์สำหรับเป็นแนวทางให้กับคนที่กำลังจะเรียนจบ และ กำลังจะเข้าสู่วัยทำงานครับผม

---

          เริ่มตรงที่ว่า หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัยมานั้น เราก็จะเริ่มมีแนวทางของแต่ละคน ไม่ว่าจะไปสืบทอดกิจการที่บ้าน ไปเป็นพนักงานบริษัท หรือก่อตั้งกิจการของตนเอง แต่ในส่วนของผมนั้นด้วยความที่ต้นทุนชีวิตไม่ได้ปูด้วยพรมแดง จึงต้องเริ่มขวนขวายตามหาตำแหน่งงานในฝันเอาเอง ซึ่งหลังจากเรียนจบมาก็เริ่มมองหางานตามเว็บสมัครงานต่าง ๆ และ มีการส่งเรซูเม่ไปบ้าง ซึ่งตอนเรียนจบมา GPA ที่ได้มานั้นชั่งน้อยนิด หรือเรียกว่าเกรดนิยมนั่นเอง หลังจากเรซูเม่ไปตามบริษัทต่าง ๆ ในช่วง 2 - 3 เดือนแรก ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เรียกได้ว่า "เงียบกริบ" จึงเริ่มมานั่งคิดว่าโปรไฟล์ของเรามันน่าเกรียดขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมถึงไม่มีเสียงตอบรับกลับมาบ้าง นั่งคิดไปซักพักก็เกิดไอเดียในหัวว่า ในเมื่อส่งเรซูเม่ผ่านอีเมลล์แล้วมันเงียบนัก ทำไมไม่โทรไปถามฝ่าย HR มันเลยวะ ก็เลยยกมือถือขึ้นมาแล้ว เปิดคอมฯหาเบอร์บริษัทที่สนใจตามเว็บสมัครงานไปด้วย และจึงเริ่มโทรไปถามทุกบริษัทที่สนใจ เท่านั้นแหละครับ ทุกบริษัทที่โทรไป นัดสัมภาษณ์ทันที ซึ่งนัดแนะตามวันเวลาที่เราสะดวก ซึ่งเท่ากับว่าผมได้ผ่านปราการด่านแรกมาแล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมจึงได้ข้อคิดว่า ถ้าเราจะสมัครงาน อย่ามันแต่รออีเมลล์ตอบกลับมา จงกระตือรือร้น โทรไปถามเลยว่ารับสมัครพนักงานใช่หรือไม่ ผมสนใจตำแหน่งนี้ สะดวกนัดวันสัมภาษณ์มั้ยจะเร็วกว่าการนั่งรออีเมลล์มาก ๆ
        
          หลังจากที่ผ่านด่านแรกมาได้ครับ ซึ่งแน่นอนว่ามันคือด่านแรก เพราะแค่นัดสัมภาษณ์ไม่ได้แปลว่าจะได้งาน ซึ่งผมแทบไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยเกี่ยวกับการสัมภาษณ์ เตรียมแค่ชุดแต่กาย และเอกสารที่จำเป็นเท่านั้น [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทริคการแต่งกายไปสัมภาษณ์งาน คือห้ามแต่งชุดนิสิตไปนะครับ คุณไปสมัครเป็นพนักงาน คุณไม่ได้จะไปเป็นเด็กฝึกงาน และคุณเรียนจบแล้ว จนถึงวันสัมภาษณ์ บรรยากาศทุกบริษัทเป็นไปอย่างเรียบง่ายครับ มีการทำข้อสอบก่อนสัมภาษณ์ หลังจากทำข้อสอบเสร็จ ก็จะย้ายเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ และเป็นซักถามประวัติของเรา สอบถามผลงานของเรา และความสามารถของเรา บางบริษัทอาจจะมีการให้ลองแนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษบ้าง ไม่ต้องเกร็งครับพูดเท่าที่เราพูดได้ เพราะมันคือภาษาที่สอง เราทำให้ดีที่สุดก็พอ จนมาถึงจุดไคลแม็กซ์ครับ นั่นคือช่วงที่เราต้องรวบรวมความกล้าเพื่อจะถามเรื่องเงินเดือนที่ทางบริษัทตั้งเป้าไว้ อย่ากังวลที่จะถามครับ เพราะนี่คือสิทธิ์ที่ทุกคนควรจะได้รับข้อมูลตั้งแต่วันสัมภาษณ์ว่ามันตรงตามใจเราหรือไม่ และต่อรองได้มากน้อยแค่ไหน และที่ทำคัญนะครับ จงศึกษาฐานเงินเดือนของเด็กจบใหม่ของละแวกบริษัทที่คุณไปสมัครด้วยครับถ้าไม่อยากแป้กเรื่องเงือนเดือน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตัวอย่างเช่น เราเขียนไปว่าต้องการเงินเดือน 20k+ แต่ฐานเงินเดือนเด็กจบใหม่แถวนั้นแค่ 15k เราแทบจะต่อรองอะไรไม่ได้เลยครับ จะทำให้แป้กแน่นอน หลังจากสัมภาษณ์เสร็จไปด้วยดีก็กลับมานั่งรอผลสัมภาษณ์ที่บ้านครับ และ ใช้เวลาว่างที่เหลือไปสัมภาษณ์หลาย ๆ บริษัท เพื่อเป็นสร้างทางเลือกให้ตัวเองเยอะ ๆ และที่สำคัญครับตอนสัมภาษณ์จงตอบความจริงทั้งหมดและแสดงความมั่นใจออกมา อย่าโกหกถ้าไม่จำเป็น เพราะท่าทางของเราตอนโกหกเค้าจะรู้ได้ทันที เพราะคนโกหกแค่มองตาก็รู้แล้วครับว่าไม่ได้พูดความจริง  หลังจากที่รอมาสักพักก็ได้มีบริษัทแห่งนึงครับตอบรับกลับมาว่า "คุณผ่านการสัมภาษณ์" สำหรับเด็กจบใหม่อย่างผม แน่นอนว่าดีใจกระโดดรอบบ้านเลยครับ และด่านที่สองก็ผ่านไปครับ

          หลังจากผ่านด่านการรอผลสัมภาษณ์งานมาได้คราวนี้ก็ถึงจุดที่เรานัดวันตกลงกับเค้า และคุยกันเรื่องเงินเดือนอีกรอบ และพูดถึงวันเริ่มงาน เมื่อตกลงกันเรียบร้อย ก็ข้ามไปในวันเริ่มงานเลย ซึ่งสำหรับเด็กจบใหม่ ไม่ต่างอะไรจากการเดินเข้าโรงเรียนวันแรกครับ คุณจะได้พบคแปลกหน้า ได้พบสังคมใหม่ ๆ แต่ที่แตกต่างออกไป คือที่นี่ไม่มีคุณครู เพราะคุณครูคือตัวเราเองครับ ตั้งแต่เริ่มงานสิ่งที่เราจะได้รับ คือการวัดพื้นฐานของเราว่าเราทำงานตรงไหนได้บ้าง ตรงไหนที่เค้าต้องมาเทรนให้เรา อาจจะมีการเทรนในส่วนของระบบการทำงานภายในบริษัท ว่าแต่ละแผนกแต่ละหน่อยงานทำงานกันยังไง เป็นความรู้พื้นฐานที่ต้องมีครับ ซึ่งในบริษัทที่ผมเข้าไปทำที่แรกนั้น ค่อนข้างเป็นบริษัทที่ใหญ๋พอสมควร จึงมีการแบ่งงานเป็นแผนกอย่างชัดเจน แต่ที่แย่คือตำแหน่งที่ผมเข้ามาทำนั้น ไม่เคยมีใครทำมาก่อน เท่ากับว่าเอาผมมาบุกเบิกตำแหน่งงานนี้เลยครับจึงทำให้เกิดปัญหาที่ว่า ไม่มีใครสามารถสอนหรือช่วยแก้ปัญหาเวลาที่งานของเรามีการติดขัดได้เลยครับ เราต้องช่วยเหลือตัวเองทั้งหมด จึงทำให้ผมตัดสินใจ "ลาออก" ครับ โดยในระยะเวลาการทำงานนั้นผมได้รับโปรเจคมาหนึ่งโปรเจค ผมต้องศึกษาทุกอย่างด้วยตนเอง และ ทำงานตามหน้าที่ของผม จนทำให้โปรเจคนี้เสร็จสิ้นไปด้วยดี หลังจากที่จบโปรเจคไปประมาณ 5 นาที ผมตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปหาหัวหน้าแผนกและถามหาใบลาออก ซึ่งที่บริษัทค่อนข้างตกใจครับ ว่าผมก็ทำงานได้ ลากโปรเจคให้มันจบได้ ก็ดูไปได้สวย ทำไมถึงตัดสินใจลาออก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ด้วยเหตุผลของผมคือ หัวหน้าแผนกนั้นค่อนข้างจะกดดันครับ ถ้าใครนึกไม่ออกว่ากดดันยังไงให้นึกถึงคุณครูภาษาไทยใส่แว่นโหด ๆ แล้วชอบให้เราทำตามใจเค้าอย่างเดียว ซึ่งเคสของผมคือผมต้องเขียนระบบให้กับบริษัท ซึ่งต้องมีการดึงข้อมูลจาก Server ของบริษัท แต่หัวหน้าผมไม่ให้สิทธิ์การเข้าถึงข้อมูลใน Server จึงทำให้งานของผมดำเนินไปด้วยความล่าช้า และงานไม่เดินครับ และนโยบายของบริษัทคือห้ามเล่นมือถือ และเล่น Internet ครับ เนื่องจากงานผมไม่เดิน และเล่นอะไรไม่ได้เลย ผมได้แต่นั่งจ้องจอคอมฯและเราให้เข้าดึงข้อมูลจาก Server ให้ผม ในวันที่ผมลาออกนั้นตั้งแต่หัวหน้ายาวไปยันผู้อำนวยการได้เรียกผมประชุมเพื่อถามสาเหตุ และ มีการพูดจาเพื่อยื้อผมว่า แต่ผมตัดสินใจแน่วแน่แล้ว และได้เซ็นต์ใบลาออกในที่ รวมระยะเวลาการทำงานในบริษัทแรกทั้งหมด 20 วัน บางท่านอาจจะเห็นว่าทำไมทำงานไม่ทนเลย มีมีความอดทนไม่รู้จักรับแรงกดดัน แน่นอนความคิดเห็นของท่านไม่ผิดครับ แต่ในความคิดของผมคือ ถ้าหากทำงานซักที่หนึ่ง และคุณรู้ว่าจะต้องทำงานนี้ต่อไปเป็นปี ๆ หลาย ๆ ปี แต่งานที่คุณทำนั้นทำให้คุณเป็นทุกข์ รู้สึกไม่สนุกไม่มีไฟกับการทำงาน คุณจะอยู่ไปเพื่ออะไรครับในเมื่องานสมัยนี้มีให้คุณเลือกค่อนข้างเยอะ อย่าเสียเวลากับสิ่งที่คุณรู้สึกว่าไม่ชอบ และจงตามหาชีวิตที่คุณชอบครับ        !!เดี๊ยวมาต่อนะครับไปทำธุระแปปนึง