น้าเราที่พูดถึงเป็นผช.นะคะเป็นน้องชายของแม่เรา ในบ้านแม่เราเป็นพี่คนโตสุดจากน้าเราทั้ง3คน
-แม่เรา มีเรากับพี่ชาย
-น้า1 ผช. ไม่มีลูกหรือภรรยา
-น้า2 ผญ. มีลูกพี่ลูกน้องเราคนเดียวเป็น ผช.
-น้า3 ผช. มีลูกพี่ลูกน้องเราสองคนเป็น ผช.ทั้งคู่
จากที่บอกไปจะมีเราเป็นหลาน ผญ.คนเดียวในบ้าน แล้วน้าเราคนที่ไม่มีลูกอ่ะค่ะเค้าเป็นคนชอบเด็กผญ.มากกว่า ผช.และชอบคนเรียบร้อยเรียนเก่งชอบคนเฮฮานิสัยดีซึ่งมันตรงกับเราและก็ลูกพี่ลูกน้องเราคนเล็กที่เกิดจากน้าคนที่3 แต่น้าคนที่1กับคนที่3ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ตั้งแต่เด็กเพราะนิสัยที่ต่างกันค่ะ
น้าคนที่1เค้าเป็นหมอค่ะเค้าจะเนี๊ยบเจ้าระเบียบไปทุกเรื่อง อารมณ์ร้อนค่ะใครค้านอะไรเค้าจะแว้ดๆใส่เลย
น้าคนที่3เค้าทำธุรกิจส่วนตัวค่ะเค้าจะเป็นคนตรงๆมีเหตุผลเลี้ยงลูกด้วยความจริงของโลก
ถ้าให้เทียบกันถามว่าชอบใครมากกว่าบอกเลยว่าชอบน้าคนที่3มากกว่าค่ะ แล้วก็จะมียายเราอีกคนที่ชอบนิสัยของน้าคนที่3มากกว่าคนที่1ค่ะแต่ยายเราด้วยความที่เข้าสู่ช่วงวัยทองอารมณ์ก็จะขึ้นๆลงๆเหมือนเป็นไบโพลาร์บ้างทีก็ดีบ้างทีก็ร้ายค่ะ กลับมาเรื่องของน้าของต่อนะคะน้าเรา น้าเราไม่รู้ว่าด้วยความที่เค้าไม่มีลูกเค้าถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของเราหรือเปล่า? ขอบอกว่าน้าเราก็หวังดีกับเราแต่มันหวังดีมากจนเกินไปหรือเปล่า? ตั้งแต่เด็กจนโตน้าเราช่วยเหลือเรากับแม่เยอะมากๆ เราก็คิดว่าสักวันเราก็ต้องตอบแทนเค้าแน่นอนเพราะเค้าไม่มีภรรยาไม่มีลูกดูแล ตัวเราเองเป็นคนเรียบร้อยค่ะและก็เรื่องเรียนดีเด่นกว่าทุกคนในบ้านน้าเราเลยชอบและสนับสนุนเรามากๆแต่ความสนับสนุนของน้าเราจากหวังดีกลายเป็นกดดันเราอ่ะค่ะ ไม่รู้จะเข้าใจมั้ยแต่เวลาเค้าคาดหวังเค้าก็คาดหวังในตัวเรามากเกินไปอ่ะค่ะ น้าของเราคนที่2เค้ามีลูกพี่ลูกน้องของเราคนเดียวเป็นคนไม่เอาถ่านอ่ะค่ะเรียนไม่เก่งและก็ไม่รู้จักความพยายามน้าเราคนนี้ก็ไม่รู้จักดูแลอ่ะค่ะ แล้วเหมือนลูกพี่ลูกน้องเราเค้าอยากสอบเข้าโรงเรียนเดียวกันกับเรากับพี่ชายเราแต่โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่คัดแต่เด็กเก่งค่ะในกรุงเทพฯเชื่อว่าหลายคนก็รู้จักแต่ขอไม่เอ่ยถึงชื่อโรงเรียนนะคะ ตอนที่เราสอบเข้าน้าก็คิดว่าเราจะสอบเข้าได้อยู่แล้วแล้วก็สอบได้จริงๆ ส่วนลูกพี่ลูกน้องเราคนนี้มีแววว่าจะสอบไม่ได้น้าเราก็พูดแต่ว่าสงสารน้องมัน ถ้าไม่ติดเหมือนจะหาที่เรียนอื่นดีๆแล้วยัดเงินเข้าให้ไปเลย เราก็คิดว่าเค้าหวังดีจริงๆแต่เค้าหวังดีไปในทางที่ผิดรึเปล่า? ถ้าอย่างนี้น้องมันก็จะได้ใจแล้วไม่ตั้งใจสอบของโรงเรียนให้มันดีสิคะ เพราะรู้ว่ายังไงก็มีที่เรียน น้าเราใช้ความหวังดีนี้กับเราและคนอื่นๆมาบงการชีวิตเราจนเราเครียดอ่ะค่ะ เค้าอยากให้เราทำอะไรเราก็ทำแบบเกรงใจๆไปให้ แต่ก็ได้แต่บ่นกับแม่ตัวแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยค่ะเพราะน้าเราก็ใช้ความหวังดีที่เคยช่วยต่างๆนาๆมาบงการขีวิตเรากับคนรอบตัวไปเรื่อยๆ แล้วเค้าก็มีอคติกับพี่ชายเราด้วยค่ะว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้แต่เค้าก็เรียนไม่ได้ตกต่ำมาตลอดเป็นรองแค่เราในบ้านเรื่องการเรียนเท่านั้นเอง ส่วนลูกพี่ลูกน้องเราสองคนที่เกิดจากน้าคนที่3ของเราอ่ะค่ะเค้าก็อยู่นานาชาติชื่อดังที่หลายๆคนก็รู้จักเช่นกันขอไม่เอ่ยถึงชื่อโรงเรียนนะคะ น้าจะไปบงการเยอะไม่ได้เพราะไม่ค่อยกันกับน้าคนที่3 แล้วตอนลูกพี่ลูกน้องเราที่จะสอบเข้าอ่ะค่ะน้าคนที่2ที่เป็นแม่ก็ไม่ค่อยจะดูแล แม่เราก็จัดการเรื่องเอกสารให้ตลอดไม่ได้หลับได้นอน น้าเราก็ชอบไลน์มาว่าให้ดูแลหลานให้ดีกว่าลูก แม่เราก็เคยเอามาบอกเราว่าคนเป็นแม่อ่ะจะรักหลานมากกว่าลูกตัวเองได้ยังไงถามว่ารักหลานมั้ยก็รักแต่ลูกเราแท้ๆก็ต้องมาก่อนสิถูกมั้ย ทุกคนคิดว่ายังไงคะตอนนี้เครียดมากหลายๆเรื่องขอคำแนะนำด้วยค่ะขอบคุณค่ะ
น้าชอบมาบงการชีวิต?
-แม่เรา มีเรากับพี่ชาย
-น้า1 ผช. ไม่มีลูกหรือภรรยา
-น้า2 ผญ. มีลูกพี่ลูกน้องเราคนเดียวเป็น ผช.
-น้า3 ผช. มีลูกพี่ลูกน้องเราสองคนเป็น ผช.ทั้งคู่
จากที่บอกไปจะมีเราเป็นหลาน ผญ.คนเดียวในบ้าน แล้วน้าเราคนที่ไม่มีลูกอ่ะค่ะเค้าเป็นคนชอบเด็กผญ.มากกว่า ผช.และชอบคนเรียบร้อยเรียนเก่งชอบคนเฮฮานิสัยดีซึ่งมันตรงกับเราและก็ลูกพี่ลูกน้องเราคนเล็กที่เกิดจากน้าคนที่3 แต่น้าคนที่1กับคนที่3ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ตั้งแต่เด็กเพราะนิสัยที่ต่างกันค่ะ
น้าคนที่1เค้าเป็นหมอค่ะเค้าจะเนี๊ยบเจ้าระเบียบไปทุกเรื่อง อารมณ์ร้อนค่ะใครค้านอะไรเค้าจะแว้ดๆใส่เลย
น้าคนที่3เค้าทำธุรกิจส่วนตัวค่ะเค้าจะเป็นคนตรงๆมีเหตุผลเลี้ยงลูกด้วยความจริงของโลก
ถ้าให้เทียบกันถามว่าชอบใครมากกว่าบอกเลยว่าชอบน้าคนที่3มากกว่าค่ะ แล้วก็จะมียายเราอีกคนที่ชอบนิสัยของน้าคนที่3มากกว่าคนที่1ค่ะแต่ยายเราด้วยความที่เข้าสู่ช่วงวัยทองอารมณ์ก็จะขึ้นๆลงๆเหมือนเป็นไบโพลาร์บ้างทีก็ดีบ้างทีก็ร้ายค่ะ กลับมาเรื่องของน้าของต่อนะคะน้าเรา น้าเราไม่รู้ว่าด้วยความที่เค้าไม่มีลูกเค้าถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของเราหรือเปล่า? ขอบอกว่าน้าเราก็หวังดีกับเราแต่มันหวังดีมากจนเกินไปหรือเปล่า? ตั้งแต่เด็กจนโตน้าเราช่วยเหลือเรากับแม่เยอะมากๆ เราก็คิดว่าสักวันเราก็ต้องตอบแทนเค้าแน่นอนเพราะเค้าไม่มีภรรยาไม่มีลูกดูแล ตัวเราเองเป็นคนเรียบร้อยค่ะและก็เรื่องเรียนดีเด่นกว่าทุกคนในบ้านน้าเราเลยชอบและสนับสนุนเรามากๆแต่ความสนับสนุนของน้าเราจากหวังดีกลายเป็นกดดันเราอ่ะค่ะ ไม่รู้จะเข้าใจมั้ยแต่เวลาเค้าคาดหวังเค้าก็คาดหวังในตัวเรามากเกินไปอ่ะค่ะ น้าของเราคนที่2เค้ามีลูกพี่ลูกน้องของเราคนเดียวเป็นคนไม่เอาถ่านอ่ะค่ะเรียนไม่เก่งและก็ไม่รู้จักความพยายามน้าเราคนนี้ก็ไม่รู้จักดูแลอ่ะค่ะ แล้วเหมือนลูกพี่ลูกน้องเราเค้าอยากสอบเข้าโรงเรียนเดียวกันกับเรากับพี่ชายเราแต่โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนที่คัดแต่เด็กเก่งค่ะในกรุงเทพฯเชื่อว่าหลายคนก็รู้จักแต่ขอไม่เอ่ยถึงชื่อโรงเรียนนะคะ ตอนที่เราสอบเข้าน้าก็คิดว่าเราจะสอบเข้าได้อยู่แล้วแล้วก็สอบได้จริงๆ ส่วนลูกพี่ลูกน้องเราคนนี้มีแววว่าจะสอบไม่ได้น้าเราก็พูดแต่ว่าสงสารน้องมัน ถ้าไม่ติดเหมือนจะหาที่เรียนอื่นดีๆแล้วยัดเงินเข้าให้ไปเลย เราก็คิดว่าเค้าหวังดีจริงๆแต่เค้าหวังดีไปในทางที่ผิดรึเปล่า? ถ้าอย่างนี้น้องมันก็จะได้ใจแล้วไม่ตั้งใจสอบของโรงเรียนให้มันดีสิคะ เพราะรู้ว่ายังไงก็มีที่เรียน น้าเราใช้ความหวังดีนี้กับเราและคนอื่นๆมาบงการชีวิตเราจนเราเครียดอ่ะค่ะ เค้าอยากให้เราทำอะไรเราก็ทำแบบเกรงใจๆไปให้ แต่ก็ได้แต่บ่นกับแม่ตัวแม่เราก็ทำอะไรไม่ได้ด้วยค่ะเพราะน้าเราก็ใช้ความหวังดีที่เคยช่วยต่างๆนาๆมาบงการขีวิตเรากับคนรอบตัวไปเรื่อยๆ แล้วเค้าก็มีอคติกับพี่ชายเราด้วยค่ะว่าไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้แต่เค้าก็เรียนไม่ได้ตกต่ำมาตลอดเป็นรองแค่เราในบ้านเรื่องการเรียนเท่านั้นเอง ส่วนลูกพี่ลูกน้องเราสองคนที่เกิดจากน้าคนที่3ของเราอ่ะค่ะเค้าก็อยู่นานาชาติชื่อดังที่หลายๆคนก็รู้จักเช่นกันขอไม่เอ่ยถึงชื่อโรงเรียนนะคะ น้าจะไปบงการเยอะไม่ได้เพราะไม่ค่อยกันกับน้าคนที่3 แล้วตอนลูกพี่ลูกน้องเราที่จะสอบเข้าอ่ะค่ะน้าคนที่2ที่เป็นแม่ก็ไม่ค่อยจะดูแล แม่เราก็จัดการเรื่องเอกสารให้ตลอดไม่ได้หลับได้นอน น้าเราก็ชอบไลน์มาว่าให้ดูแลหลานให้ดีกว่าลูก แม่เราก็เคยเอามาบอกเราว่าคนเป็นแม่อ่ะจะรักหลานมากกว่าลูกตัวเองได้ยังไงถามว่ารักหลานมั้ยก็รักแต่ลูกเราแท้ๆก็ต้องมาก่อนสิถูกมั้ย ทุกคนคิดว่ายังไงคะตอนนี้เครียดมากหลายๆเรื่องขอคำแนะนำด้วยค่ะขอบคุณค่ะ