สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้หนูตัดใจตั้งกระทู้นี้ขึ้น เพราะหนูอยากทราบจริงๆว่า การมีความรักในวัยเรียน มันมีสิทธิ์ไปได้ไกลถึงขนาดไหนคะ?คือความรักในวัยเรียน มันแล้วแต่มุมมองคนนะคะ บางคนอาจจะมองว่า มีทำไม รักแล้วเสียการเรียน ควรตั้งใจเรียนมากกว่า แต่สำหรับหนู หนูคิดว่าการมีความรักในวัยมันเป็นinspirationให้กับตัวเอง มันทำให้มีกำลังใจ แต่ยังไงก็ตามมันก็ขึ้นอยู่กับว่ารักกันถูกวิธีหรือป่าว จริงๆแล้วหนูก็สงสัยมานานแล้วค่ะ ว่ามันมีสิทธิ์ได้ไปไกลถึงแต่งงานกันมั้ย ส่วนตัวหนูเพิ่งจะม.3เองค่ะ ค่ะ หนูรู้ว่ายังเด็กมากนะคะ แต่รู้สึกว่าหนูรักเค้าแบบจริงใจมากๆเลย และจริงจังกับเค้ามากๆ แล้วก็ดูเหมือนว่าเค้าก็จริงจังเหมือนกันนะคะ คือ เรา2คน ไม่ได้รักกันมากกว่าพ่อกว่าแม่แต่อย่างใดนะคะ แค่รักกันที่ไม่ใช่แบบพ่อแม่ ไม่ใช่เพื่อนอ่ะค่ะ คือตลอดเวลาที่เราคบหากันมา เราคุยกันด้วยความเข้าใจ เราพยายามทำความเข้าใจกัน เราไม่ได้รักกันแบบหวือหวา เราเป็นกำลังใจให้กันและกัน เวลาคนใดคนนึงมีปัญหาไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่เราก็ช่วยเป็นกำลังใจให้กันเสมอ เราค่อนข้างจะมีเหตุผลต่อกันและกันค่ะ เค้าบอกว่า เค้าจะรักเราไปเรื่อยๆ และจะทำให้มีวันนั้น คือวันที่เราแต่งงานกัน มันอาจจะดูเวอร์ไปนะคะ สำหรับเด็กวัยแค่นี้ อายุแค่นี้ หนูค่อนข้างมีคนเข้ามาหาเยอะอยู่เหมือนกันนะคะ หนูก็รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่คนที่จะอยู่ดูแลเราจริงๆ แต่สำหรับคนนี้ หนูรู้สึกว่าเราพร้อมที่อยู่ดูแลกันไปจริงๆ หนูรู้สึกได้ว่าทุกคำที่เค้าพูดออกมา เค้าจริงใจที่จะพูดจริงๆ แต่หนูไม่ค่อยแน่ใจอ่ะค่ะว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย
ส่วนตัวแล้ว การมีความรักในวัยเรียนไม่ได้ทำให้การเรียนหนูดรอปแต่อย่างใจนะคะ ไม่เคยเกรดตกเลยค่ะไม่ต้องกลัวว่าหนูจะเสียการเรียนนะค้าาา
พี่ๆคนไหนเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างคะ ?
หรือจะแนะนำอะไรหนูรึป่าวคะ หนูพร้อมจะรับฟัง และปรับปรุงตัวเองนะคะ ถ้าพี่ๆเห็นว่ามันไม่เหมาะสมอะไรยังไง
หนูอยากรับฟังประสบการณ์จากพี่ๆและคำแนะนำของพี่ๆนะคะ