ผมมีเพื่อนที่คิดว่าสนิทอยู่สองคน คนหนึ่ง ผช คนหนึ่งทอม วันนี้จะมาพูดถึงเพื่อนที่เป็นทอม ซึ่งผมคิดว่าเขาน่าจะดีกับผม เพราะผมช่วยเหลือเขามาตลอด แต่มันก็กลับกลายเป็นไม่ใช่ เขาเป็นคนที่เพื่อนทั้งห้องเกลียด เพราะเขาคิดว่าเขาเป็นลูกครู เขาเก่ง คนอื่นสู้เขาไม่ได้ และคิดว่าเขาคงคิดว่าเพื่อนหลายคนจะมาหวังผลประโยชน์จากเขามั้งครับ เขาจึงโดนเพื่อนเกลียดถึงกับกำลังต้องขอย้ายกลุ่ม เพราะครั้งหนึ่งเคยทะเลาะกลับเพื่อนในห้อง โดยคิดว่าเพื่อนอีกคนจะลอกเขา เขากลับด่า ทั้งๆที่อีกคนไม่ได้ลอก ซึ้งคำด่าคำนั้นมันแรงมากถ้าด่าผมแบบนั้นผมก็รับไม่ได้เหมือนกัน และแล้วคำขอโทษก็ไม่มี เขาคงคิดว่าเขาโตแล้วน่ะสิครับ และผมก็ได้พาเขาไปคุยกับแม่ของเขา แม่ของเขาพูดน่าสงสารมาก ซึ่งแม่เขาพูดว่า เขาเคยด๊อปมาจาก มหาวิทยาลัยแล้วซึ่งเรื่องมันก็เป็นแบบนี้เช่นกัน เพื่อนหลายคนรับไม่ได้และ แม่ของเขาก็สอนต่างๆซึ่งพอผมฟังผมก็เห็นใจแม่ของเค้าทันที เพราะคำสอนของแม่ของเขามันช่างเป็นคำที่น่าเห็นใจ ผมกลับสงสารแม่ของเขาก็เลยคบกับเขามา แต่พอปิดเทอมทั้งห้องก็ต้องฝึกงาน ที่ฝึกงานผมเลือกที่จะฝึกงานที่เดียวกับเขาและเพื่อน ผช อีกคน หลังจากนั้นฝึกงานไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็เริ่มมีอาการ ซึ่งเขาและเพื่อน ผช จะนั่งนินทาผมอยู่ตลอด แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรหลังจากนั้นเขาก็เริ่มห่างจากผม ผมก็เลยถามว่าเป็นอะไร เขาก็เดินหนีผม ผมเลยถามเพื่อน ผช อีกคน เขาจึงเดินกลับมาและบอกว่าผมเอาแต่ใจ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรให้เขาเลย ผมคงคิดว่าเรื่องที่ขัดใจกันน่าจะเวลาฝึกงาน พี่เขาจะใช้ผมตลอด ซึ่งผมน่าจะสนิทกับพี่เขามากกว่า เขาเลยใช้ผม เรื่องมันก็เกิดขึ้นนั่นแหระครับ ผมก็เลยคิดว่าผมจะต้องทำยังไงดีเพราะผมช่วยเขาขึ้นมาจากเพื่อนที่เกลียดก็เริ่มมีคนมาคุย ผมจะให้เค้าลงหลุมเหมือนเดิมหรือว่าจะอยู่เฉยๆ ดีครับเพราะตอนนี้ผมก็เริ่มรับไม่ได้แล้วครับ