เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผ่านมาไม่นานนี้เองจนถึงวันนี้ก็จะครบ5เดือนแล้ว...
ซึ่งฐานะของผมกับเขามันชั่งแตกต่างกันมาก เขาเปนคนที่มีฐานะครอบครัวที่ดีเลยแหละ
ซึ่งต่างจากผมที่เป็นแค่มนุยษ์เงินเดือนธรรมดาๆคนนึง
เดือนธันวา2017ผมได้เข้ามาทำงานที่บริษัทนึง ผมแอบชอบผญคนนึงซึ้งอยู่ในบริษัทเดียวกัน...
แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยหรือไปทักทายเธอเลย...
ซึ้งในตอนนั้นผมก็กำลังคุยอยู่กับคนอีกคนนึงอยู่ด้วย... แต่ผมก็ได้มารู้ที่หลังว่าคนที่ผมคุยอยู่ตอนแรกนั้นเขามีแฟนอยู่แล้ว
แต่ก็คุยกันมาซักระยะนึง เขาก็หายไปไลน์ก็ไม่ตอบ(อ่านนะแต่ไม่ตอบ)เฟสก็บล็อค ผมเลยตัดใจแล้วคิดในใจว่าต่อไปนี้ผมจะไม่เปิดใจให้ใครอีก
ซึ่งในต้นเดือนของมกรา2018 เป็นวันฉลองปีใหม่ของบริษัท...
วันนั้นผมนั้งตรงข้ามกับคนที่ผมแอบชอบ ก็รู้สึกดีนะที่ได้นั้งตรงข้ามเขา แต่ก็ไม่กล้าที่จะคุยกับเขา
หลังจากวันนั้นเขาก็เป็นคนแอดเฟสผมมา(ก็แอบดีใจนิดๆแหละ) แต่ผมก็เหนว่าเป็นเพื่อนที่บริษัทก็เลยรับๆไปไม่ได้สนใจอะไร
หลังจากนั้นอีก2-3วัน เขาก็ไม่ได้ทักผมมา ผมก็เลยสงสัยว่าเขาแอดผมมาทำไม ผมตัดสินใจที่จะถามกับเขาไปว่า
"เขาแอดผมมาทำไมทั้งๆที่ผมก้ไม่ได้เป็นคนที่เขากับคนอื่นได้ง่ายแลดูเป็นคนเงียบๆเงียบจนบางครั้งเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเลย"
เขาตอบกลับมาว่า
"เขาอยากคุยกับเรานะ เขาสนใจในตัวเราเพราะเราตัวเล็กน่ารักดีในสายตาเขาแล้วเขาก็รู้ด้วยว่าผมเคยคุยกับใครแต่เขาก็ยังอยากคุยกับเรา"
เขาคอยช่วยและให้คำปรึกษาจนผมคิดว่าผมจะลืมอีกคนได้
เราคุยกันมาได้ซักระยะนึง ผมรวบรวมความกล้าแล้วถามไปตรงๆว่าเขามีแฟนแล้วใช่ไหม
เขาตอบว่าใช่ แล้วทำไมยังคุยกับเราต่อ เขาบอกว่าว่าแฟนคนที่เขาคบตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาเท่าไหร่และแฟนเขาก็กำลังคุยกับแฟนเก่า
คุยแบบประมาณว่ายังรักอยู่นะอยากกลับไปอยู่นะ แต่ก็ไม่ยอมเลิกกับเขาทั้งๆที่เขาเคยถามแฟนไปว่าถ้ายังรักแฟนเก่าก็กลับไปคบสิ
แต่เขาก็ไม่ยอมเลิกแล้วบอกว่าเขาตรงเสป็คเป็นผญที่เขาชอบ แต่เขาก็ยังจะคุยกับแฟนเก่าอยู่...
ซึ้งฐานะของผชคนนั้นเขาก็โอเคเลยแหละประมาณว่าผญคนไหนได้แต่งงานด้วยเขาคงไม่ต้องมาลำบากอะไรเลย...
ตอนนั้นผมรู้ดีว่าผมชอบเขาแล้วแหละ เพราะขนาดรู้ว่าเขามีแฟนแล้วแต่ผมก็ยังจะคุยต่อ...
(ผมคงโง่มากเลยเนาะทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองจะเจ็บแต่ก็ยังจะคุยต่อเหมือนแมงเม่าที่กำลังบินไปเข้ากองไฟที่กำลังร้อนๆ)
หลังจากนั้นผมกับเขาคุยกันบ่อยขึ้นทั้งในเฟสและที่บริษัท...
จนวันนึงคนที่ผมเคยคุยก่อนหน้านี้ได้แอดเฟสผมกลับมา แต่ผมก็ยังรับนะผมไม่ใช่คนหยิ่งอะอะไรขนาดนั้น
(ยอมรับว่าในใจตอนนั้นก็แอบคิดถึงภาพเก่าๆที่เคยอยู่ด้วยกันนะ) ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้คนที่ผมแอบชอบฟัง
เขาก็บอกให้ผมลองกลับไปคุยดู แล้วเขาก็ถามผมกลับมาว่าผมยังรู้สึกดีกับอีกคนอยู่ไหม
ตอนนั้นผมพูดอะไรไม่ออกเลยนอกจากพูดตอบกลับเขาไปว่าก็ไม่รู้สิ...
(ก็คิดถึงแหละภาพเดิมมันสะท้อนในอกเพียบตอนนั้นมันเหมือนหายใจลำบากมาก เจ็บที่ตรงหัวใจสุดๆ)
หลังจากวันนั้นผมเลยลองทักกลับไปหาคนนั้นดูแต่เขาก็ไม่ตอบแล้วพอเปิดรู้ในเฟสเขาก้พึ้งลงรูปคู่ไป
ตอนนั้นผมเลยตัดสินใจจะลืมคนนั้นให้ได้แต่ก็ไม่กล้าที่จะไปบล็อคเฟสหรือไลน์ ก็เลยปล่อยเลยตามเลยเพราะคิดว่าเขาคงเห็นเราเป็นแค่ตัวตลก
ที่ไม่ได้ทำให้ชีวิตเขาดีขึ้นเลย
และผมก้ยังคุยกับคนที่แอบชอบต่อจนมันทำให้หัวใจผมตอนนี้ดีขึ้น เคยทะเลาะเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องหลายครั้ง
จนบางครั้งผมกลับมาคิดทบทวนว่าผมก็ไม่ได้เหมาะอะไรกับเขาเลย(เปรียบเทียบก็นางฟ้ากับหมาวัดชัดๆเลยแหละ)
และในบางครั้งผมก็ทำตัวเหมือนผมเป็นเจ้าของเขาจนเกินไป จนต้องคิดว่าผมมีสิทธิ์อะไรที่ไปทำแบบนั้นแฟนก็ไม่ใช่

ตลอดเวลาที่คุยกันผมมีความสุขนะมีความสุขจนไม่รู้จะอธิบายออกมาได้หมด
ที่ทำงานผมแอบมองเขาทุกวันตั้งแต่ที่เข้ามาทำงาน(โรคจิตไปหน่อยไหมมองทุกวัน)
พอเขามองกลับมาผมก็ต้องหลบสายตาเขาเหมือนว่าผมไม่ได้มองที่เขา
เขาจะลาออกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แล้ววันเกิดเขาผมก็ไม่รุ้ว่าผมควรจะทำยังไง
เอาของขวัญไปให้เขาดีไหมหรือแค่บอกHBDแค่นั้นพอ
ก่อนที่เขาจะลาออกผมควรบอกความจริงในใจทั้งหมด...
หรือผมควรจะเก็บมันไว้เป็นความทรงจำดีๆไว้ตลอดไปดี...

มันยากนะที่ต้องตัดสินใจอะไรซักอย่างนึงทั้งๆที่รู้ว่ามันมันอาจไม่มีหวัง
ใครเคยเจอปัญหาคล้ายๆผมบ้าง และผมควรหาทางออกยังไงดี...


....................ถึงตรงนี้คือปัจจุบันครับอยากรู้ว่าต้องเดินต่อยังไง....................