ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งในพันทิปนี้หละครับ
ตอนแรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยากมีเพื่อนคุยกัน..เธอเองก็ไม่ได้หวังจะหาแฟน..เราเลยตกลงเป็นเพื่อนกัน
คุยกันมาได้ถึงเมื่อวานนี้ก็ 2เดือน 26วันหละ...
ผมเองที่ผิดฉันคือรักเธอขึ้นมา..มันก็เลยเผลอพูดอะไร แบบที่เธอรับรู้ได้..ว่าเราเริ่มชอบละนะ แต่ทว่า
เธอไม่ชอบผม ก็เลยเริ่มขยับห่างผมไปทีละนิด จากที่โทรคุยก็ไม่ยอมโทร (ผมหละใจจะขาดเลย) สักพักแชทไลน์ ไม่ค่อยเล่น พูดน้อยลง ตอบมาสั้นๆ.แค่ อ่า อึม.. ป่าว สติกเกอร์ยิ้มมา แล้วก็เงียบ.. ส่วนผมก็หาเรื่องพูด ข้างเดียว จะให้เธอเล่าหรือพูดบ้าง เธอก็ไม่ค่อย อยากพูด เจอแบบนี้มาสัก1สัปดาห์แล้ว..พอรํ้สึกได้ว่าเธอคงจะเบื่อผมแล้ว ตอนกลับมาจากที่ทำงาน ผมมาถึงห้อง ก็มายืนร้องไห้ข้างหน้าต่าง..นึกแล้วอายตัวเอง ไม่ร้องไห้มานานจนจำไม่ได้แล้ว ว่าเคยเสียน้ำตาครั้งสุดท้ายเมื่อไร..ตอนร้องก็พูดซ้ำไปตลอดเวลาว่า เธอไม่ผิด ดูหละผิดเอง...และบอกตัวเอง ให้น้องวันนี้เท่านั้น นับแต่วันพรุ่งนี้จะ เป็นแค่เพื่อนที่ดีตลอดไป. จะไม่คิดอะไรอีก. ..
ผ่านมา2วัน..ใจมันก็คิดถึงแต่เธอ..เสียงไลน์ดังก็รีบเปิดดู คิดว่าเป็นเธอ..วันหนึ่งเปิดดํไลน์กับเฟส เธอเข้าออกหลายครั้ง..เหมือนคนบ้า...รักเค้าอยู่คนเดียว.แต่เธอไม่ได้คิดอะไร ถ้าธอทักมาบ้าง ก็ดีใจไปทั้งวัน..ถ้าเธอไม่ค่อยสนใจ ผมก็จะเหงามาก ทั้งที่ก่อนนี้ผมก็ไม่เคยเหงา มีงานให้ทำตลอด เดียวนี้ ทำงานยังคิดถึง..เพลงเศร้าไม่ ฟังไม่ได้ เลย ผมต้องไปหาเพลง
เร็วๆ..ที่ไม่เศร้าฟังตลอด พยายามไปเล่นบาร์บอดี้เวท ให้เหนื่อยๆ แต่พอหายเหนื่อยก็คิดถึงเธออีกหละ เป็นงี้มาหลายวันหละ ทรมานจริงๆ ก็รู้ตัวว่าผมไม่มีสิทธิ์จะหวังอะไร สมองสั่ง แต่ใจ มันไม่ยอม ..ก็หวังว่าสักวันจะดีขึ้น..เพื่อนๆว่างัยครับ.เคยเป็นกันบ้างมั้ย..บอกกันได้นะครับ..
เรื่องรักออนไลน์ของผม
ตอนแรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรอยากมีเพื่อนคุยกัน..เธอเองก็ไม่ได้หวังจะหาแฟน..เราเลยตกลงเป็นเพื่อนกัน
คุยกันมาได้ถึงเมื่อวานนี้ก็ 2เดือน 26วันหละ...
ผมเองที่ผิดฉันคือรักเธอขึ้นมา..มันก็เลยเผลอพูดอะไร แบบที่เธอรับรู้ได้..ว่าเราเริ่มชอบละนะ แต่ทว่า
เธอไม่ชอบผม ก็เลยเริ่มขยับห่างผมไปทีละนิด จากที่โทรคุยก็ไม่ยอมโทร (ผมหละใจจะขาดเลย) สักพักแชทไลน์ ไม่ค่อยเล่น พูดน้อยลง ตอบมาสั้นๆ.แค่ อ่า อึม.. ป่าว สติกเกอร์ยิ้มมา แล้วก็เงียบ.. ส่วนผมก็หาเรื่องพูด ข้างเดียว จะให้เธอเล่าหรือพูดบ้าง เธอก็ไม่ค่อย อยากพูด เจอแบบนี้มาสัก1สัปดาห์แล้ว..พอรํ้สึกได้ว่าเธอคงจะเบื่อผมแล้ว ตอนกลับมาจากที่ทำงาน ผมมาถึงห้อง ก็มายืนร้องไห้ข้างหน้าต่าง..นึกแล้วอายตัวเอง ไม่ร้องไห้มานานจนจำไม่ได้แล้ว ว่าเคยเสียน้ำตาครั้งสุดท้ายเมื่อไร..ตอนร้องก็พูดซ้ำไปตลอดเวลาว่า เธอไม่ผิด ดูหละผิดเอง...และบอกตัวเอง ให้น้องวันนี้เท่านั้น นับแต่วันพรุ่งนี้จะ เป็นแค่เพื่อนที่ดีตลอดไป. จะไม่คิดอะไรอีก. ..
ผ่านมา2วัน..ใจมันก็คิดถึงแต่เธอ..เสียงไลน์ดังก็รีบเปิดดู คิดว่าเป็นเธอ..วันหนึ่งเปิดดํไลน์กับเฟส เธอเข้าออกหลายครั้ง..เหมือนคนบ้า...รักเค้าอยู่คนเดียว.แต่เธอไม่ได้คิดอะไร ถ้าธอทักมาบ้าง ก็ดีใจไปทั้งวัน..ถ้าเธอไม่ค่อยสนใจ ผมก็จะเหงามาก ทั้งที่ก่อนนี้ผมก็ไม่เคยเหงา มีงานให้ทำตลอด เดียวนี้ ทำงานยังคิดถึง..เพลงเศร้าไม่ ฟังไม่ได้ เลย ผมต้องไปหาเพลง
เร็วๆ..ที่ไม่เศร้าฟังตลอด พยายามไปเล่นบาร์บอดี้เวท ให้เหนื่อยๆ แต่พอหายเหนื่อยก็คิดถึงเธออีกหละ เป็นงี้มาหลายวันหละ ทรมานจริงๆ ก็รู้ตัวว่าผมไม่มีสิทธิ์จะหวังอะไร สมองสั่ง แต่ใจ มันไม่ยอม ..ก็หวังว่าสักวันจะดีขึ้น..เพื่อนๆว่างัยครับ.เคยเป็นกันบ้างมั้ย..บอกกันได้นะครับ..