พันกวี ที่เคยอ่าน และผ่านตา
กลั่นกรองมา เรียงร้อย ถ้อยบทใหม่
สร้อยอักษร กลอนเก่า เฝ้าเก็บไว้
นำมาใช้ อ้างอิง ทุกสิ่งอัน

กรอบกำหนด กฏเกณฑ์ เป็นโครงร่าง
เพียงเสริมสร้าง รูปแบบ คับแคบนั่น
แต่ทำนอง เสียงสูงต่ำ จึงสำคัญ
นำเรื่องราว จำหลักมั่น ตรึงติดใจ

วรรณยุกต์ เคร่งครัด สัมผัสเลิศ
ยอดกวี จะบังเกิด ก็หาไม่
เมื่อข้อความ ไร้สาระ ไม่มีอะไร
เป็นลมพัด ผ่านไป ในพริบตา

มาหลังขด หลังแข็ง นั่งแต่งกลอน
จะไปสอน ไอ่ไหร๊ ที่ไหนหว่า ?
แค่ถ่ายทอด สิ่งในใจ ไป สารา
ให้คนที่ ผ่านมา ร่วมอารมณ์

ท่านประดิษฐ์ ผังโครงร่าง ต่างต่างไว้
เลือกหยิบยก มาใช้ ตามเหมาะสม
คนอ่านที่ เข้าใจเรา เขาชื่นชม
เป็น นักกลอน นอนพุงกลม หลับฝันดี