คือเรื่องมีอยู่ว่า เราไม่เชิงว่าเป็นพวกโลกส่วนตัวสูง แต่เราไม่ชอบคุยกับคนอื่นทางโทรศัพท์นานๆ ส่วนมากที่เราคุยเราจะคุยตรงประเด็นไปเลย ไม่ยืดเยื้อไร้สาระ แต่เรามีเพื่อนคนนึง เขาน่าจะชอบคอลมั้ง แล้วเขามาคอลกับเรา ตอนแรกเราก็เออๆออๆไปเพราะเราคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องด่วน มันก็เป็นเรื่องด่วนจริงๆ แต่พอเรากับเขาคุยประเด็นนั้นจบไปแล้ว เขาก็ยังชวนคุยต่อไปเรื่อยๆ พอหมดเรื่องคุยแล้วเขาก็ไม่วางสายซะที ปล่อยให้มันเงียบ มีแต่เสียงเขาเล่นโทรศัพท์เสียงเขาพูดกับตัวเองไรงี้ จากครึ่งชั่วโมงก็เป็นชั่วโมง ลามไปยันสองสามชั่วโมงก็มี บางทีตั้งแต่ห้าทุ่มยันตีสี่ เป็นงี้ตลอด

  ตอนแรกๆเราไม่ได้อะไรหรอก แต่นานวันเข้าเรายิ่งอึดอัด เขาคอลบ่อยขึ้นเรื่อยๆ คอลแทบจะทุกวัน คือเราไม่มีเรื่องจะคุยกับเขาอะค่ะ เราไม่อยากคุย เราไม่ชอบคุย คือเราติดอนิเมะมาก ปิดเทอมเราเก็บกดเพราะตอนเปิดเทอมเราเรียนหนัก ไม่มีเวลาว่าง เราเลยไล่ดูเรื่องที่เราอยากดูให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่มันก็สะดุดเพราะเขานี่แหละ เราหงุดหงิดมาก บางครั้งเขาก็โทรมาตอนที่เราใช้ชีวิตส่วนตัวของเรา เช่นกินข้าว อาบน้ำ ยิ่งช่วงหลังๆเขาจะยิ่งพูดแต่เรื่องไร้สาระที่เราไม่ได้อินไปกับเขา %หลักของเรื่องที่จะคุยมีแค่20%เองค่ะ นอกนั้นมีแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้กับเสียงเขาเงียบเล่นโทรศัพท์ เสียงเขาคุยกับตัวเอง มันบั่นทอนเวลาชีวิตเรามาก พูดเลยว่าเราเสียเวลาชีวิตไปแบบไร้ประโยชน์เพราะเขานี่แหละค่ะ

  เราไม่กล้าบอกเขาตรงๆว่าเราอึดอัด เราพูดไม่ได้เพราะเราไม่อยากให้เสียน้ำใจ จริงๆเรากับเขาไม่ใช่เพื่อนสนิทกันด้วยซ้ำ ตอนแรกเราก็รู้สึกดีที่เขาอยากคุยกับเรา แต่ตอนนี้มันมากเกินไปค่ะ มากจนเรารู้สึกเหมือนโดนรุกล้ำเข้ามาในคอมฟอร์ทโซนของเรา เราควรจะทำยังไงดีคะ เราเคยลองหาข้ออ้างต้องไปดูแลหมา ต้องไปทำงานบ้าน แต่เขาก็ถือสายรอเราอะค่ะ เราไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ เขาเหงาเหรอถึงต้องคอลกับเรา เพื่อนเขาเยอะกว่าเราอีก เรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นกระโถนรองรับความรู้สึกของเขาอะค่ะ บางทีเขามีเรื่องกับเพื่อนในกลุ่มเขา เขาก็มาด่าให้เราฟัง บางทีเขามีปัญหากับคนคุยเขาก็มาพร่ำเพ้อให้เราฟัง หรือบางทีเขาไม่มีอะไรเลยเขาก็คอลแล้วปล่อยให้สายเงียบ ฮือ เราจะเป็นบ้าอยู่แล้วค่ะ