หนูอยู่ม.3หนูเป็นติ่งมาได้เกือบจะ5เดือนล่ะค่ะ  ตอนที่หนูไม่ได้ติ่งหนูก็เคยคิดนะว่ามันไร้สาระแต่หนูไม่ได้แอนตี้เคยบอกกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ติ่งแน่นอนเพราะตอนนั้นเชื่อมั่นตัวเองมาก555แต่สุดท้ายก็ติ่งจนได้ค่ะ ก็เลยเข้าใจความรู้สึกเลยว่า การติ่งมันก็เป็นความสุขส่วนนึงในชีวิตของเราการที่เราซื้อของติ่งไปคอนเสิร์ตไปคอยรับที่สนามบินคอยให้กําลังใจศิลปินคอยสนับสนับสนุนมันไม่ใช่เรื่องไร้สาระแต่มันคือความสุขของเด็กผู้หญิงคนนึงหรืออีกหลายๆคน คือคนในครอบครัวหนูไม่มีใครสนับสนุนการที่หนูเป็นติ่งเลยสักคนเดียว โดยเฉพาะแม่หนูค่ะคือเขาด่าเขาว่าเยอะอ่ะคนอื่นๆก็เหมือนกันแต่พ่อของหนูไม่เคยด่าว่ามีแต่บ่นอย่างเดียว นั้นก็ไม่ค่อยสนับสนุนอะค่ะ แต่เวลาที่หนูอยากไปไหนเกี่ยวกับติ่งเขาพาไปตลอด แต่อย่าใช้เงินเขา55พ่อหนูมีเพื่อนติ่งเกาหลีเยอะค่ะแต่เขาก็น่าจะพอเข้าใจบ้าง พ่อหนูเคยพูดกับเพื่อนเขานะค่ะว่า ดูท่าทางแล้วหนูต้องได้ไปคอนเสิร์ตแน่ๆ(ตอนนั้นคุยกันเรื่องติ่งค่ะหนูอยู่ด้วย) พ่อกับแม่หนูหย่ากันแล้วค่ะ เวลาพ่อพาหนูไปเกี่ยวกับติ่งแม่จะถามว่าพ่อพาไปไหนและแม่ก็จะชอบว่าพ่อหนูว่าปัญญาอ่อนตามลูกและ เมื่อวานหนูได้มีการตัดสินใจจะไปคอนเสิร์ตและหนูก็ได้ทักไปถามพ่อว่าพาไปได้ไหม พ่อบอกถ้ากดบัตรได้จะพาไป หนูดีใจมากค่ะหนูตั้งเป้าหมายไว้ว่าปีนี้ต้องไปเจอศิลปินเกาหลีให้ได้             (หนูติ่งGOT7)และหนูก็ได้ขออนุญาติยายเขาก็ให้ไปแต่บ่นเรื่องเงินหนักมาก พอหนูได้บอกแม่ แม่บอกว่า ไม่ต้องไป ไปก็ไม่เห็น(บัตร1900ถูกสุด)ใช่ค่ะมันไกลมากเหมือนอยู่บนดอยแต่อย่างน้อยเราก็ได้เห็นตังจริงแต่ไกลเกินและได้มีส่วนร่วมอยู่ในนั้น เขาบอกว่า เปลืองตังซะเปล่าไม่คุ้มเลย ก็เขาไม่ได้ติ่งมันจะไปคุ้มอะไรสําหรับเขา แค่เราได้เห็นความสุขของเรามันก็คุ้มมากพอแล้ว หนูติ่งหนูไม่เคยแบมือขอเงินพ่อแม่สักบาท เก็บอดออมด้วยตัวเองทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ยินดีที่จะให้หนูได้รับความสุขนั้นจริงๆหนูควรทํายังไงดีค่ะ มันถึงจะดีกว่านี้😭😭