ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบบทผีการะเกดมาก ชอบพอๆกับตอนที่การะเกดโดนมนต์กฤษณะกาลีจนตายครับ

(ฉากที่ผมชอบมากที่สุด คือ การะเกดพนมมือ ไหว้พระก่อนตาย)

กระทู้นี้ ไม่ขอพูดถึงส่วนของเกศสุรางค์ที่ยังสับสนในใจนะครับ มีหลายกระทู้แล้ว


ในส่วนของการะเกด ผมว่าการะเกดน่าสงสาร

รักพระเอกมาตั้งนาน เขาไม่รักตอบ รังเกียจเดียดฉันท์

แถมยังร่ายมนต์กฤษณะกาลีใส่จนตัวตาย


ตายไปก็ต้องมาเห็น พระเอกมีใจให้กับคนอื่น (เกศสุรางค์) แถมร่างของตนเองยังจะต้องออกเรือน  

ของนอกกาย ยังหวงกันแทบเป็นแทบตาย นี่ร่างกายของเราเอง เราไม่หวงได้เหรอครับ


อีกประการ การะเกดก็นิสัยแบบนี้มานานแล้ว นิสัยนี่ติดตัวข้ามภพชาติ ใช่ว่าตายแล้วจะเปลี่ยนได้

ถ้าตายแล้วการะเกดเข้าใจได้ง่ายๆ ปลงได้ทุกสิ่ง  นี่ต่างหาก จึงจะไม่สมเหตุสมผลอย่างรุนแรง


และถ้าสังเกตดีๆ เราจะเห็นพัฒนาการสีหน้าของผีการะเกด

ฉากแรกๆที่ออกมา สีหน้ามีแต่ความเกรี้ยวกราด รุนแรง  แต่หลังๆ จะอ่อนลง เศร้ามากขึ้น ปลงมากขึ้น

(จุดนี้ ต้องชมการแสดงของเบลล่า ทำได้ดีมาก)


อยากจะเป็นกำลังใจให้อ.ศัลยา  ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบบทละครในตอนนี้นะครับ


ใน Spoil จะเป็นการเปิดเผยเนื้อหา ในตอนต่อไปนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
Credit: เฟสบุค อ.ศัลยา ครับ