คือมีเรื่องนึงที่ค้างคาในใจมานานมากเเล้ว มันทำให้เรารู้สึกว่าเพราะอะไรกันเเน่ อยากได้ความคิดเห็นจากคุณผู้ชายหลายๆท่าน เพราะเจ้าตัวไม่อยู่ให้ถามเเล้ว

เรื่องของเรื่องคือมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในชีวิตเรา เรารู้จักกันเพียงเเค่วันเดียว คำพูดที่เราคุยกันมีไม่กี่ประโยคจนเเทบนับได้ เค้าเป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี รู้จักกันได้เพียงเพราะเราได้ไปเที่ยวด้วยกันโดยบังเอิญ ซึ่งตอนนั้นเองเราก็นับถือเค้าเเบบรุ่นพี่รุ่นน้องธรรมดาทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษ พอผ่านวันนั้นมาได้ซักอาทิตย์กว่าๆ รุ่นพี่คนนี้ได้เเอดเฟสเรามาค่ะ ตอนเเรกเราเองก็จำไม่ได้หรอก เเต่ติดนิสัยชอบรับเเอดคนอื่นเเม้เป็นคนไม่รู้จักกัน ทำให้เรารับเเอดรุ่นพี่เเละเพื่อนของรุ่นพี่อีกคนมาจนได้ ช่วงเเรกๆเพื่อนรุ่นพี่เค้าก็ทักมาถามก่อนว่าเรารู้จักรุ่นพี่ไหม เราเองก็เเปลกใจนิดนึง เเต่ไม่คิดอะไรคงเป็นเพราะอยากรู้จัก สาขาที่รุ่นพี่เรียนอยู่ส่วนใหญ่จะชอบผูกมิตรอยู่เเล้ว เลยไม่เเปลกใจเท่าไหร่ วันต่อมารุ่นพี่ก็ทักมาถามนิดหน่อยเเล้วก็ไป สองวันถัดมา รุ่นพี่เค้าก็ทักมาอีก เเต่คราวนี้รุ่นพี่บอกชอบเราค่ะ ตอนเเรกเราก็ไม่เชื่อหรอกคงมีเพื่อนสั่งให้มาเเกล้งเเน่ๆ เพราะเพื่อนที่รู้จักรุ่นพี่ชอบเเกล้งเราบ่อยๆ พอเราบอกว่าไม่เชื่อ รุ่นพี่เค้าก็พูดกล่อมติดประชด ดูเหมือนคนคิดมาก ประมาณว่าพี่ไม่คู่ควรกับเราหรอ เเละอีกหลายคำที่เเลน้อยใจ เเต่ไม่ใช่ปัญหาค่ะ ปัญหามันอยู่ที่ว่ารุ่นพี่ถามขึ้นมาว่า " น้องมีคนคุยหรือคนที่ชอบเเล้วใช่ไหมล่ะ " ซึ่งเราไม่เลือกที่จะโกหกว่าไม่มีคนคุย เพราะเราเองก็มีคนคุย รุ่นพี่เค้าบอกว่า " พี่ไม่ชอบเเย่งหรือว่าคบซ้อนใครหรอกนะ " เเล้วถามเกี่ยวกับคนที่เราคุยด้วยอยู่อีก 2-3 คำถาม เเล้วรุ่นพี่เค้าก็บอกว่าขอให้น้องโชคดี อย่าลืมลบเเชทล่ะเดี๋ยวเเฟนน้องจะมาเห็น หนูเลยตอบไปว่า " พี่ คนนั้นเค้าไม่ใช่เเฟนหนู " รุ่นพี่ตอบว่า " ไม่ใช่เเต่ก็ไม่เชิง " เเล้วเค้าก็ออกจากชีวิตเรา คือที่สงสัยคือเค้าชอบเราเเต่ทำไมเค้าถึงเลือกที่จะถอยออกไปค่ะ หรือเค้าไม่ได้ชอบเราจริงๆ คือโดยความคิดเราคือถ้าชอบก็ต้องพยายาม ถึงไม่ได้มาก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย เลยอยากถามความคิดของคุณผู้ชายว่ามีเหตุผลอะไรบ้างที่ทำให้เค้าเลือกเเบบนี้บ้างค่ะ