ร่ายยาวหน่อยนะครับ เป็นกระทู้รีวิลประสบการณ์ชีวิตครั้งนึงครับ ฮ่าๆๆ

วันนี้ (22/03/18) เจ้าของกระทู้ได้ไปดูหนังเรื่อง
Pacific Rim Uprising ที่โรงหนังเมเจอร์ สาขา สหไทยทุ่งสง สาขาใหม่เอี่ยมที่เพิ่งเปิดมาได้ประมาณหนึ่งเดือน ผมเดินทางจากบ้านด้วยระยะทางราว 40 กิโลเมตร เพื่อมาดูหนังที่เฝ้ารอมาอย่างยาวนานเรื่องนี้อย่างตื่นเต้น แต่เมื่อเดินเข้าไปถึงโรงหนังก็ถึงกับหลอนขนหัวลุก เมื่อเจอเข้ากับเด็กที่มากันเป็นกองทัพ


เด็กที่ว่านี้มีตั้งเด็กอนุบาลไปจนถึงเด็กมหาลัยกันเลยทีเดียว แต่จะให้มองๆดูแล้วแบ่ง ก็เป็นเด็กในช่วงวัยรุ่นราว 97% ส่วนอีก 3% เป็นเด็กเล็กและผู้ใหญ่ ส่วนเจ้าของกระทู้นั้นก็เป็นหนึ่งใน 97% ที่ว่านี้

วันนี้ผมไม่ได้เปิดแอปเมเจอร์ดูคิดว่ามาเจอหน้างานเลยดีกว่า(คือโหลดแอปแต่ไม่เคยซื้อตั๋วผ่านแอป) พอมาถึงเห็นสภาพก็นึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้โรงเรียนปิดนี่หว่าเด็กถึงมากันเป็นกองทัพ แต่บางคนก็ยังใส่ชุดนักเรียน ไม่รู้ว่าเพิ่งเลิกสอบหรือมาแก้ติดรอกันแน่ แต่ด้วยความที่ว่ามาถึงแล้วไม่อย่ากเสียเวลาแม้ตอนนั้นจะมีอาการผวาไปหมดแล้วก็ตาม ก็จำใจยอมซื้อตั๋ว และตอนนั้นก็กะว่าจะดูรอบ 13.30 น. แต่พอเห็นคนข้างหน้าซื้อตั๋วจอที่เด้งขึ้นมาคือโรงหนังรอบนั้นเกือบเต็มแล้ว มีว่างอยู่ราว 5-6 เก้าอี้ได้ และที่สำคัญคนซื้อตั๋วก่อนหน้าคือแม่และลูกวัยประถมต้น ที่ยืนลังเลว่ารอบหนังมันแทบจะไม่มีเก้าอี้ว่างแต่ก็จำใจยอมซื้อตั๋วสองที่นั่ง ซึ่งสองที่นั่งนั้นก็ห่างกันมาก แบบผมก็คิดในใจว่าแม่กับลูกนั่งห่างกันเป็นกิโลสภาพจะเป็นยังไงละที่นี้

พอถึงคิวผมซื้อตั๋วก็ตัดสินใจเปลี่ยนไปเลือกรอบถัดไปคือ 14.30 น. ซึ่งโรงหนังก็แทบจะเต็มอีกเหมือนกันแต่ก็ต้องซื้อเพราะถ้าดูรอบอื่นมันจะไม่ทันเพราะต้องกลับบ้านก่อนค่ำ

และนี่คือจำนวนที่นั่งในรอบนี้ ผมนั่งตรงเก้าอี้ i10 ครับ ปกติผมชอบนั่งตรงกลางของโรงหนังเพราะมันคือจุดที่ดีที่สุด แต่คราวนี้ต้องยอมถอยลงมาข้างล่างเพราะข้างบนมันเต็ม
(รูปนี้แคปไว้ก่อนหนังฉาย 5 นาที)

มีต่อ คห.3 ครับ