หลังจากที่ Pacific Rim ภาคแรกทำเอาไว้ค่อนข้างดีและจัดว่าถูกจริตเหล่าสาวกหุ่นเหล็กยักษ์ทั่วโลก จนแฟนๆถึงกับเฝ้ารอภาค 2 กันเยอะแยะมากมาย และวันนี้ก็สิ้นสุดการรอคอย ถึงแม้คะแนนและเสียงวิจารณ์จะแบ่งออกเป็นชอบและไม่ชอบ แบบ 50/50 เลยก็ว่าได้ แต่ก็นะหนังประเภทนี้มันคือหนัง "ต้องดูเอง" อยู่แล้น

Pacific Rim ภาค 2 นี้ อารมณ์หนังนี้เรียกว่าแทบจะแตกต่างจากภาคแรกโดยสิ้นเชิง จะไม่มีอารมณ์ดราม่า ความตึงเครียดของเนื้อเรื่องและตัวละครมาให้ได้กดดันอะไร ซึ่งภาคนี้จะเน้นความเฮฮาและการดูที่ "เข้าใจง่าย" ดำเนินเรื่องก็ง่ายๆ เอาตามที่พี่คนเขียนบทเค้าสบายใจเลย 555+

ภาคนี้ไม่ค่อยมีเสน่ห์ ถึงแม้หุ่นจะ "ดูเหมือน" ล้ำสมัยขึ้น (เนื้อเรื่องเกิดหลังภาคแรก 10 ปี) เพราะมันพัฒนาขึ้น แต่รู้สึกได้ถึงความไร้ไอเดียในการดีไซน์ทั้งหุ่นและอาวุธ บางอาวุธนี้ โคตรไร้ประสิทธิภาพในการสู้รบอย่างแรง ง่อยๆเลยแหละ ไม่รู้คิดเอามาใช้ได้ไง เข้าใจว่าไม่อยากซ้ำกัน แต่ก็นะ กากเกิ๊น

ฉากเท่ๆ ที่เป็นที่น่าจดจำแบบภาคแรกก็แทบไม่ค่อยมี การต่อสู้มาไวไปไว ไม่มีช็อตที่บิ๊วคนดูให้ได้อินแบบภาคแรกเลย

นักแสดงภาคนี้ นอกจากพระเอกที่แสดงดีตามสไตล์เค้าแล้ว มุกตลกที่บางทีเหมือนจะมาผิดเวลา แต่มันก็ได้ฮาอยู่นะ นักแสดงที่เหลือจัดว่าอยู่ในระดับ ธรรมดา พอเอาตัวรอดได้ ซึ่งน่าเสียดาย นางเอก(เด็กน้อย) คนนี้ที่หน้าตาสวยแบบอนาคตไกล แต่การแสดงส่วนของดราม่านี้ยังไม่ผ่าน

โดยรวมแล้ว ถ้าดูแบบไม่คิดอะไรมากเลย แบบสมองโล่งงงงๆ (ซึ่งผมก็โล่งๆนะ) มันจะดูได้ไหลลื่น เพลินยันจบได้อย่างสนุกเลยทีเดียว ถึงแม้บางจุดมันไม่เมคเซ้นส์ บางช่วงก็ยืดยาดไปหน่อย แต่ฉากหุ่นยนต์ต่อยตีตัวยักษ์ๆ มันก็พอจะทำให้ จิตใจส่วนเด็กน้อยของเราได้เพลิดเพลินอยู่นะ เอาเป็นว่า ไม่แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีแบบถึงใจอย่างภาคแรกอ่ะ

ปล. ภาคนี้รู้สึกกลิ่นอายถึง อีวานเกเลี่ยน เยอะมากๆ

***ฟาน ปิง ปิง จิ่ง เถี่ยน น่าร้ากกกก***