พอดีว่าตอนนี้หย่ากับสามีแล้ว แต่ว่ายังรักเค้าอยู่... จริงๆคือหย่ากันเพราะว่ายังรัก แต่ด้วยอารมณ์ ณ ตอนนั้น มันเลยทำให้ต้องหย่ากันจริงๆ
ดิฉันกับแฟนเราคบกันมาได้ไม่นาน เราไม่ได้จัดงานแต่งงาน เพียงแค่จดทะเบียนสมรสอยู่กินกัน ซึ่งนิสัยใจคอยังเรียนรู้กันได้ไม่มาก แต่เวลาเราอยู่กับเค้าเรามีความสุขมากๆ เค้าไม่มีเลยเรื่องผู้หญิง แต่จะติดก็แค่เค้าเป็นคนขี้หึงขี้หวงแบบสุดๆ ใจร้อน ขี้โวยวาย  อะไรนิดหน่อยไม่พอใจระเบิดออกมา....แรกๆเค้าไม่ใช่แบบนั้นนะค่ะ แต่พอมามีเรื่องที่ทำให้เค้าไม่ไว้ใจเรา มันก็เลยมีเรื่องหึงหวงกันมาเรื่อยๆจนเกิดปัญหา
     จะบอกว่าเค้าไม่ไว้ใจเราเลยมันก็อาจจะใช่ เพราะไม่ว่าเราจะทำอะไรมันต้องอยู่ในสายตาเค้าตลอด ขนาดมาทำงาน ผู้ชายที่ไหนหรือใครคุยด้วยก็เป็นปัญหาเชียว ทั้งๆที่เราทำงาน บอกเค้าเป็นร้อยรอบพันรอบว่าเราไม่มีใคร แล้วก็ไม่มีใครมายุ่งด้วย แต่เค้าก็มักจะไม่เชื่อ จนหาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาทะเลาะกันจนได้..... เราคิดว่า เรื่องแค่นี้ เราทนได้ เรารับเค้าได้ เพราะเค้ารักเรา (อันนี้เรารู้สึกได้จริงๆนะ จากเวลาที่เค้าอารมดีๆ) แต่คนอื่นๆเค้าไม่คิดแบบนั้น จนถึงขั้นที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้เรื่องราวทั้งหมด จนเค้าบังคับให้เลิกกัน หย่ากันไป ทั้งที่ยังรัก...
    แต่ตอนนี้เค้าเองก็ยังไม่เลิกระแวงในตัวเรา เพราะเรากับเค้าอยู่กันคนละที่ ดิฉันมาทำงานต่างจังหวัด เค้าก็ยังเป็นเหมือนเดิม เอาตรงๆรู้สึกเหนื่อยใจนะ แต่ลึกๆมันก็รักเค้าห่วงเค้า ไม่อยากทิ้งเค้าไว้คนเดียว เพราะดูจากเวลาที่ทะเลาะกันที่ไรเค้าจะชอบทำร้ายตัวเอง ปิดกั้นตัวเอง เลยใจอ่อนยอมเค้ามาตลอด
   แต่ตอนนี้เราหย่ากันแล้ว ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายก็รับรู้ เหมือนจะโอเคเลยก็ว่าได้ที่เราหย่ากัน..,แต่เราทั้งคู่ก็ยังดึงดันที่จะคบกันต่อ แต่ในใจก็รู้ว่าถ้าคบกันมันก็จะเปนแบบเดิม แต่ให้ตัดเค้าเลยก็ตัดไม่ได้ ยังอยากจะทักอยากจะคุยกับเค้าอยู่ ยังห่วงยังคิดถึงแต่วันเก่าๆที่อยู่ด้วยกัน  ตอนนี้เรามีลูกด้วยกัน มันเลยทำให้ไม่สามารถตัดเค้าออกจากชีวิตได้จริงๆ ดิฉันควรทำยังไงดีกับตัวเอง ควรตัดใจหรือทนคบกันต่อ เพียงเพราะแค่อารมณ์ชั่ววูบเลยทำให้ปัญหามันบานปลายมาถึงขั้นหย่าร้างกัน ใครที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ รูสึกเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเอง ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก ถ้าครั้งนี้ต้องตัดใจจริงๆ ขอบคุณมากค่ะ