ทำไมเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้ได้เลยคับ
เรื่องมีอยู่ว่าบ้างที่เราไม่เคยไปยุ่งอะไรกับใครนะเราก็อยู่ของเราตัวคนเดียวคุยกะแฟนไม่เคยไปยุ่งเรื่องใครคนนั้นเป็นไงคนนี้เป็นไงไม่เคยนะ
แต่พอเวลาเรากลับบ้านตรงบ้านนี้ยืนเป็นกลุ่มมองเรานินทาเราบ้างทีเราได้ยินเราก็เฉยๆๆนะ แต่บ้างทีทำเป็นตะโกนเสียงดังใสคุยกันบางทีผมโมโหเหมือนกันนะแต่พอดีเราเป็นคนไม่ชอบทะเลาะกับใครแต่ถ้ามันจะต้องมีก็คือมี แต่สวนมากผมจะปล่อยไปไม่ค่อยอยากยุ่ง
ละมีเพื่อนคนนึงผมสนิทนะคุยกันตลอดผมให้ใจเข้าเข้าก็ให้ใจผม แต่วันนึงผมรู้สึกได้ว่าเขาเอาผมไปนินทาโน้นนี้นั้นกับเพื่อนคนอื่น
ผมก็เฉยพอเวลาผมคุยด้วยพูดผิดอะไรนิดหน่อยก็แชทคุยกะแฟนเขาว่ามันพูดอย่างงั้นอย่างงี้บางทีแซวมันเล่นมันก็ไปพูดกับแฟนมันว่าผมโกหก
ไม่ไม่แยกแยะเลยหราคับอะไหนพูดจริงพูดเล่นพอเจอหน้ากันมันก็ทำตัวปกติละคับทักทายกันตามปกติไม่อะไร แต่เพื่อนคนนี้ก็ใจสุดๆนะ
แต่ทำไมเอาเราไปนินทากะเพื่อนอีกกลุ่มนึงละแฟนเขา บางทีผมก็ไม่เข้าใจนะว่ามันผิดมากเลยหรา บางที่เราพูดแซวเล่นโน้นนี้นั้นมันก็คิดจริงจังหมด
ด้วยตัวผมเอง นิสัย เป็นคนชอบโกหกคับผมพูดจริงๆไม่ได้แกล้งนะคับใครจะว่าไรก็ว่ามาเพราะผมเป็นคนอย่างงั้น บางทีโกหกเรื่องไม่เป็นเรื่องซึ่งแบบว่าเรื่องไม่น่าจะโกหกก็โกหก ที่โกหกไปเพราะจริงไม่มีไรเลยคับบอกเลยว่าไม่มีอะไร แค่ไม่อยากให้รู้แค่นั้นละคับว่าอะไรยังไงเราไปทำอะไร
ผมเป็นคนทีว่าใครพูดเถิงเราไม่ได้เลยคับเราจะไม่ชอบไม่พอใจทันทีผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นได้ยังคือระแวงไปหมดว่าคนนี้เขาจะพูดอะไรเถิงเราไหม
จนบางทีแถบคิดว่าตัวเองบ้าหรือเปล่า บางทีก็คิดว่าเราทำตัวเองใช่ไหม คิดมากคิดไปเรื่อยจนเดี๋ยวนี้เพื่อนแถบไม่คบผมละคับแถบไม่มีเลยดีกว่า
แต่ผมก็พยามด้วยการไม่ยุ่งอะไรกับใครนะบ้างทีผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบยุ่งเรื่องของใคร หรือเปล่าบ้างที่เพื่อนเถิงไม่ชอบเราเอาเราไปนินทา
บ้างทีก็น้อยใจเพื่อนนะว่าเราไปทำอะไรเขาหราเขาชอบมานินทาเราให้คนอื่นฟัง (เถิงจะไม่ได้ยินด้วยตัวเองแต่ผมรู้สึกได้คับบ้างที่พูดต่อหน้าก็มีแต่เราก็เฉยๆ) พอพูดไรผิดหน่อยก็เหมือนเรานี้ผิดมากมายเลยแต่ทุกวันนี้คุยกันนะคับแต่เขาก็เหมือนเดิมคุยปกติโทรหากันปกติ แต่ลับหลังเราทำไมชอบเอาไปนินทา
(ถ้าผิดผมขอโทษ) ผมอยากปรับตัวให้เขากับสังคมได้คับ ช่วยแนะนำหน่อยเพื่อนน้อยแต่ของเพื่อนที่จริงใจจริงๆคับ ผมก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างงี้
หรอกนะคับ
ขอคำแนะนำด้วยนะคับว่าผมต้องแก้ไขในตัวเองยังไง
เข้ากับคนอื่นไม่ได้เลย
เรื่องมีอยู่ว่าบ้างที่เราไม่เคยไปยุ่งอะไรกับใครนะเราก็อยู่ของเราตัวคนเดียวคุยกะแฟนไม่เคยไปยุ่งเรื่องใครคนนั้นเป็นไงคนนี้เป็นไงไม่เคยนะ
แต่พอเวลาเรากลับบ้านตรงบ้านนี้ยืนเป็นกลุ่มมองเรานินทาเราบ้างทีเราได้ยินเราก็เฉยๆๆนะ แต่บ้างทีทำเป็นตะโกนเสียงดังใสคุยกันบางทีผมโมโหเหมือนกันนะแต่พอดีเราเป็นคนไม่ชอบทะเลาะกับใครแต่ถ้ามันจะต้องมีก็คือมี แต่สวนมากผมจะปล่อยไปไม่ค่อยอยากยุ่ง
ละมีเพื่อนคนนึงผมสนิทนะคุยกันตลอดผมให้ใจเข้าเข้าก็ให้ใจผม แต่วันนึงผมรู้สึกได้ว่าเขาเอาผมไปนินทาโน้นนี้นั้นกับเพื่อนคนอื่น
ผมก็เฉยพอเวลาผมคุยด้วยพูดผิดอะไรนิดหน่อยก็แชทคุยกะแฟนเขาว่ามันพูดอย่างงั้นอย่างงี้บางทีแซวมันเล่นมันก็ไปพูดกับแฟนมันว่าผมโกหก
ไม่ไม่แยกแยะเลยหราคับอะไหนพูดจริงพูดเล่นพอเจอหน้ากันมันก็ทำตัวปกติละคับทักทายกันตามปกติไม่อะไร แต่เพื่อนคนนี้ก็ใจสุดๆนะ
แต่ทำไมเอาเราไปนินทากะเพื่อนอีกกลุ่มนึงละแฟนเขา บางทีผมก็ไม่เข้าใจนะว่ามันผิดมากเลยหรา บางที่เราพูดแซวเล่นโน้นนี้นั้นมันก็คิดจริงจังหมด
ด้วยตัวผมเอง นิสัย เป็นคนชอบโกหกคับผมพูดจริงๆไม่ได้แกล้งนะคับใครจะว่าไรก็ว่ามาเพราะผมเป็นคนอย่างงั้น บางทีโกหกเรื่องไม่เป็นเรื่องซึ่งแบบว่าเรื่องไม่น่าจะโกหกก็โกหก ที่โกหกไปเพราะจริงไม่มีไรเลยคับบอกเลยว่าไม่มีอะไร แค่ไม่อยากให้รู้แค่นั้นละคับว่าอะไรยังไงเราไปทำอะไร
ผมเป็นคนทีว่าใครพูดเถิงเราไม่ได้เลยคับเราจะไม่ชอบไม่พอใจทันทีผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นได้ยังคือระแวงไปหมดว่าคนนี้เขาจะพูดอะไรเถิงเราไหม
จนบางทีแถบคิดว่าตัวเองบ้าหรือเปล่า บางทีก็คิดว่าเราทำตัวเองใช่ไหม คิดมากคิดไปเรื่อยจนเดี๋ยวนี้เพื่อนแถบไม่คบผมละคับแถบไม่มีเลยดีกว่า
แต่ผมก็พยามด้วยการไม่ยุ่งอะไรกับใครนะบ้างทีผมเป็นคนชอบอยู่คนเดียวไม่ชอบยุ่งเรื่องของใคร หรือเปล่าบ้างที่เพื่อนเถิงไม่ชอบเราเอาเราไปนินทา
บ้างทีก็น้อยใจเพื่อนนะว่าเราไปทำอะไรเขาหราเขาชอบมานินทาเราให้คนอื่นฟัง (เถิงจะไม่ได้ยินด้วยตัวเองแต่ผมรู้สึกได้คับบ้างที่พูดต่อหน้าก็มีแต่เราก็เฉยๆ) พอพูดไรผิดหน่อยก็เหมือนเรานี้ผิดมากมายเลยแต่ทุกวันนี้คุยกันนะคับแต่เขาก็เหมือนเดิมคุยปกติโทรหากันปกติ แต่ลับหลังเราทำไมชอบเอาไปนินทา
(ถ้าผิดผมขอโทษ) ผมอยากปรับตัวให้เขากับสังคมได้คับ ช่วยแนะนำหน่อยเพื่อนน้อยแต่ของเพื่อนที่จริงใจจริงๆคับ ผมก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างงี้
หรอกนะคับ
ขอคำแนะนำด้วยนะคับว่าผมต้องแก้ไขในตัวเองยังไง