วันที่ 2 ของการกลับมาเขียนไดอารี่ แต่แม่ม ดันพิมพ์ไม่ได้ ต้องมาพิมพ์ผ่านมือถือ โคตรเข้าใจพวกที่ใช้มือถือทำงานเลย ห่านจิก !

วันนี้ เคลียงานเกือบเสร็จแล้ว คาดว่าพรุ่งนี้ก็เสร็จ แต่พรุ่งนี้จะเป็นวันที่ต้องอยู่กับลูกวันสุดท้าย เพราะต้องลงไปกรุงเทพเพื่อหางานทำ จึงได้ใช้เวลาอยู่กับลูกทั้งวัน ได้กอดได้หอม ได้เล่น ได้จูงมือเดินเที่ยว

จู่ๆ วันนี้ก็คุยกะเพื่อนที่ไปอยู่เมืองนอกมาว่าบ้านเราจะทำ startup อะไรได้บ้าง ที่คิดแบบนี้ก็เพราะว่า งานที่สมัครไปยังไม่มีที่ไหนเรียกเลย อายุ 31 ป.ตรี ถึงแม้จะผ่านประสบการณ์จากบริษัทชั้นนำก็เถอะ ก็ยังเงียบอยู่ดี

วันนี้ก็ยังคงต้องติดตามข่าวจากในมือถือ เพราะที่บ้านนี้เปิดแต่ช่อง workpoint ไม่ก็รายการเพลง ทำไงได้ ลูกชอบฟังเพลง พ่อชอบเล่นเกมดูหนัง ก็ต้องอดไป ส่วนแม่ได้ดูละครก็ฟินแล้ว ไม่น่าเชื่อจะอยู่ด้วยกันได้

วันนี้พอเหอะ แม่มโคตรพิมพ์ลำบาก