ก็รู้ว่ามีบางคนคงไม่ได้ทำตามที่เราบอก ก็คือไม่ต้องเค้ามาอ่าน เพราะแค่เป็นการบ่นไปเรื่อยนั่นแหละค่ะ รู้สึกบ่นในนี้แล้วสนุกดี ฮ่ะๆ จริงๆ นะ เราเป็นเหมือนหลายๆ คน มีเรื่องไม่ชอบ ไม่สบายใจหรือเรื่องที่ทำให้ตัวเองโกรธ ก็มักจะใช้วิธีเขียนระบายความรู้สึก แต่ตอนนี้แค่ขี้เกียจเขียนเท่านั้นเอง แล้วก็เพราะรู้นั่นแหละว่าใช้ตัวหนังสือสื่อสารเก่งกว่าการพูด แม้จะโดนเข้าใจผิดบ่อยๆ(ฮืออ...) เพราะอะไรก็ไม่จริงใจเท่าการพูดหรอก แต่ก็จะลำบากหน่อยๆ สำหรับคนพูดไม่เก่งอ่ะนะ ...ยอมรับก็ได้ จริงๆ ไม่ใช่คนพูดไม่เก่ง แต่แค่ไม่มีคนที่สนิทพอจะให้ระบาย พูดแบบที่เราเป็นเรา เพราะมันไม่ใช่หาง่ายๆ หรอกคนที่รู้นิสัยเราจริงๆ สุดท้ายเราเองนั่นแหละที่เข้าใจว่าตัวเองเป็นแบบไหน เพราะไม่มีใครรู้ความคิดเรา100% แบบที่เรารู้ คนบนโลกมีเป็นล้าน ทุกคนล้วนแตกต่างกัน(เพ้อเน้อะ...) บางทีเวลาอ่านนิยายที่มันดูเป็นผู้ใหญ่ ทั้งความคิดของตัวละครหลัก หรือเรื่องราวการใช้เหตุผล ทั้งที่รสนิยมดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น แต่นิสัยเรามันก็ยังเด็กอยู่เหมือนเดิม เด็กอยู่ดี แต่ก็เข้าใจตัวเองนะ เข้าใจทุกๆ คนด้วย ใครมันจะเปลี่ยนนิสัยตัวเองง่ายๆ ละเน้อะ ที่พิมพ์มานี่ ยังไม่เข้าใจนิสัยตัวเองด้วยซ้ำ แค่รู้สึกจะมีบางช่วง ที่ความคิดการใช้เหตุผล หรืออะไรต่างๆ มันอินไปกับสิ่งที่พึ่งเจอ และได้รู้ครั้งแรกของชีวิต เราก็ใช่ว่าจะอายุเยอะ ยังไม่ใช้นางสาวเลย(เหอะๆ) ยังต้องเจออะไรอีกมากมาย แต่แบบนี้มันไม่เห็นสนุกเลยอ่ะ ...อยากเข้ามหาลัย อยากดูแลตัวเองได้ในหลายๆ เรื่อง ความคิดไม่ต้องโตขึ้นก็ได้ ไม่ต้องมีความสุขทุกครั้งที่หวังว่าอยากจะมีความสุข แต่ไม่ใช่แบบนี้ ...ก็พอจะรู้ว่ามหาลัยมันอาจจะไม่ได้สบายแบบที่คิดเท่าไหร่หรอก และก็คงห่างจากคำว่าสบายอยู่เยอะพอสมควร แต่อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง เจอสังคมที่กว้างขึ้น ไม่อยากเปลี่ยนนิสัยตัวเองเลย แต่พออยู่มหาลัย อะไรก็ไม่แน่นอนตามเวลา แปลกเน้อะเวลามีงานอะไรที่ต้องทำ เราวิ่งไปนู่นมานี่ แต่กลับรู้สึกสนุก ไม่เหนื่อยเลยซักนิด จะว่าไงดีล่ะ... อืม... ก็ในชีวิต มันไม่เคยมีอะไรให้ตื่นเต้นแบบนั้นนี่นา ก็เหมือนที่ทุกคนรู้ เวลาเราตั้งใจทำอะไร ถ้าผ่านมาอย่างยากลำบาก เวลาอะไรออกมาดี มันก็ภูมิใจ คงเพราะนิสัยที่มีความพยายามของเราด้วยมั้ง เลยรู้สึกดี เพราะได้ทำอะไรยากๆ ที่มันเข้ากับนิสัยตัวเองดี คิดแล้วก็เหนื่อย ที่อยากจะพิมพ์ออกมาก็ลืมไปแล้วว่าเรื่องอะไร ขี้เกียจ... ขี้เกียจอ่ะะ นอนเลยดีมั้ยนะ ยังไม่สามทุ่มด้วยซ้ำ555

#พิมพ์ไปเรื่อยๆจนยิ้มออกมา(สักที)
อย่างน้อยก็รู้ว่าทำอะไรแล้วมีความสุข ขี้เกียจแต่งนิยายต่ออ่า(เคยแต่งเกินครึ่งเรื่องที่ไหนล่ะ==)