ไม่แน่ใจว่าขี้เกียจ ขาดแรงบันดาลใจหรือมีอาการของโรคซึมเศร้าค่ะ

ช่วงหลังเรียนจบใช้ชีวิตคนเดียวเป็นส่วนใหญ่ค่ะ รู้สึกว่าตัวเองร้องไห้ง่ายขึ้น อ่อนไหวกับเรื่องเล็กน้อย ขาดความรับผิดชอบขึ้นมาก เบื่อที่จะต้องออกจากบ้านไปทำงาน พอไปถึงที่ทำงานก็ไม่ค่อยทำ. รู้สึกว่าไม่อยากทำอะไร ทำไม่ได้ ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง แต่ก็พยายามถูไถไปได้บ้าง พอไม่ทำงานจะดูหนัง อ่านหนังสือก็รู้สึกเบื่อ ดูไม่จบหรืออ่านได้ไม่นาน เวลาไปไหนก็รู้สึกเอนจอยบ้าง แต่อยากจะกลับไปทิ้งตัวลงเตียงมากกว่า

ส่วนเรื่องการนอนหลับ พยายามนอนให้ได้ก่อนเที่ยงคืนเป็นส่วนใหญ่ค่ะ ตอนกลางคืนมีรู้สึกตัวตื่นค่อยข้างบ่อยแต่ว่าสามารถหลับต่อได้

ส่วนเรื่องความคิด จำได้ว่าเมื่อก่อนเป็นคนคิดบวกมากและค่อนข้างมีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต คิดทำนู่นนี่อยู่เสมอ แต่เดี๋ยวนี้บางทีเริ่มคิดว่าเดี๋ยวก็ตาย เราคงไม่ต้องหาความก้าวหน้าอะไรให้ชีวิตมากขึ้นกว่านี้ ทำๆ ไปก็พอ แต่ความคิดนี้มันจะมาสลับๆ กันไปค่ะ

ลองออกไปเที่ยวหรือทำกิจกรรมอื่นๆ บ้าง แต่รู้สึกว่าไม่สามารถกระตุ้นเราได้ อยากกลับบ้านมานอนมาก และเบื่อมากกับการที่จะต้องลุกขึ้นมาทำงานหลังวันหยุด ชีวิตเหมือนชอบที่จะนอนอยู่เฉยๆ มากกว่า เล่นโทรศัพท์ทั้งที่แค่เลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ ไม่ได้พูดคุยกับใคร

เวลามีทีเรื่องไม่สบายใจ ชอบคิดว่าทำยังไงให้ไม่ทุกข์ ทางออกเดียวคือการไม่เกิดพอไม่เกิดจะไม่รับรู้ ก็ไม่ทุกข์ แต่ไม่ได้พยายามทำร้ายตัวเองนะคะ แค่ไม่อยากจะรับรู้อะไร อยากหายไปจากโลกเสียดื้อๆ แต่ก็กลัวพ่อแม่เสียใจ และเวลามีอะไรผิดพลาดมักโทษตัวเองเป็นหลักค่ะ กลัวจะทำร้ายความรู้สึกคนอื่น

แต่หลักๆ รู้สึกว่าความคิดตัวเองเปลี่ยนไปมากและความรับผิดชอบเริ่มบกพร่องมากค่ะ ยอมรับว่าเดิมทีเป็นคนขี้เกียจ แต่ไม่เคยขี้เกียจจนคนอื่นต้องเดือดร้อนเหมือนเดี๋ยวนี้ จึงอยากรบกวนขอคำแนะนำค่ะ

อยากหาวิธีรับมือให้ได้ค่ะ