...........สวัสดีครับ เพื่อนๆในพันทิปทุกคน เรื่องของผมมีอยู่ว่า ผมกับเเฟนอยู่โรงเรียนเดียวกัน อยู่ที่จังหวัดจันทบุรี เป็นโรงเรียนหญิงลวนประจำจังหวัด เเต่รับผู้ชายในช่วง ม.ปราย ผมกับเเฟนของผมเราเป็นพี่น้องรหัสกันครับ ผมเป็นน้องรหัส ส่วนเเฟนของผมเป็นพี่รหัส ความสัมพันธ์ของเราเกิดในช่วงที่ผมอยู่ม.5  ผมมีพี่รหัสคนนึง เธอเป็นคนน่ารักมากครับ จากที่ผมได้รู้จากเธอมากขึ้น เธอก็มีความหมายกับผมมาก หลังจากนั้นผมก็เเอบชอบพี่เค้ามากครับ    เเต่ผมไม่ก็กล้าบอกพี่เค้าไป เพราะพี่เค้ามีเเฟนเเล้ว เเล้วอีกอย่างเราสองคนสนิทกันมากๆคุยกันได้ทุกเรื่อง เราไว้ใจกันมากครับ มีไรพี่เค้าก็มาปรึกษาผมตลอด เเต่ผมก็กลับกลัวมากในตอนนั้น จนวันนึงโชคชะตาก็เข้าข้างผม เพราะตอนนั้นพี่รหัสของผมได้เลิกกับเเฟน เเล้วก็ทักมาหาผมในวันนั้น มันเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ความสันพันธ์ของเราสองคนสนิทกันมากขึ้น จนวันนึงเราสองคนได้ตกลงเป็นเเฟนกัน หลังจากนั้นผมก็ไปรับไปส่งเธอที่บ้านไปโรงเรียนทุกวัน ผมเอาใจใส่เธอมาก ผมตามใจเธอทุกอย่างไปไหนก็ไปด้วยกัน เอาง่ายๆผมกับเเฟนของผมตัวติดกันตลอด เราไม่เคยห่างไกลกัน เราไม่เคยทะเลาะตั้งเเต่คบกันมา อย่างมากก็เเค่งอลกันเป็นเรื่องปกติ เธอเป็นน่ารักมาก จนวันนึงผมคิดได้ว่า เเฟนของผมก็ต้องจากผมไปเรียนต่อที่อื่น จนมันทำให้เราต้องห่างไกลกันมาก จนมันทำให้ผมคิดได้ว่า ผมควรทำยังไงดีกับเวลาที่เหลืออยู่ให้มันมีความหมายในตอนที่เราสองคนยังอยู่ด้วยกัน หลังจากนั้นผมก็จัดของเซอร์ไพรส์ให้กับเธอในวันปัจฉิมนิเทศในครั้งนั้น ผมทำทุกวิถีทางให้มันเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในตอนที่เค้าคบอยู่กับผม เเล้วหลังจากนั้นเธอก็ต้องไปศึกษาต่อที่อื่น ซึ่งห่างไกลกลับผมมาก ผมรู้สึกกังวลมาก เพราะเธอเช่าหออยู่คนเดียว ซึ่งเธอไม่เคยอยู่คนเดียวมาก่อน เเล้วหอที่เเฟนผมอยู่เป็นหอรวม เเละก็มีอีกอย่างที่ผมรู้สึกกัวลมากคือ เเฟนของผมเป็นคนอ่อนไหวง่าย เธอเคยบอกผมว่า เค้ากลัวการอยู่คนเดียวเเล้วกลัวการห่างไกลกับผม ถ้ามีคนมาชอบเธอเเล้วเธอจะอ่อนไหว เธอกลัวมาก เเล้วผมก็กลัวมากเพราะผมไม่เคยห่างไกลเเฟนของผมเลย ผมกลัวไครจะมาทำให้เธออ่อนไหว ผมกลัวการห่างไกลครับ ผมควรทำตัวยังไงดี ผมรักเธอมากครับ #พี่ๆเพื่อนๆคนไหนมีคำเเนะนำดีๆบ้างครับ