ตอนม.ปลาย เราเคยอยากไปแลกเปลี่ยนมากๆๆๆๆ
เราไปสอบข้อเขียนแล้ว ติดแล้ว แต่ไม่ได้ไปสัมภาษณ์
เพราะแม่บอกว่าแม่ไม่เงิน ตอนนั้นเราก็เสียใจมากแหละ
แต่เราก็ปลงๆ แล้วก็ผ่านช่วงเวลาตรงนั้นมาได้

พอขึ้นมามหาลัย
คณะที่เราเรียนอยู่ มีโครงการเกี่ยวกับด้านต่างประเทศค่อนข้างเยอะ

อย่างเช่นปีนี้ มีงานประชุมวิชาการที่ให้นศ.คณะเราทั่วโลกมาพบปะกัน
และจัดการแข่งขันความรู้ทางวิชาชีพ
ซึ่งทางคณะมีทุนให้ทั้งหมด แต่ต้องออกค่าตั๋วเครื่องบินเอง
ซึ่งก็อาจราคาหมื่นนิดๆไปจนถึงหลายหมื่นบาท
แต่เรารู้อยู่แล้ว ว่ายังไงเราก็คงไปไม่ได้ เพราะบ้านเราไม่มีเงินจริงๆ
เราก็เลยคิดว่าคงไม่ไปสัมภาษณ์ เพราะถึงติดก็ไม่ได้ไปอยู่ดี

แล้วก็ยังมีโครงการแลกเปลี่ยน/ฝึกงานที่ต่างประเทศตอนปีสูงๆ
ก่อนหน้านี้เราพยายามเตรียมตัว เก็บผลงาน ฝึกภาษา
เพราะได้ยินว่าคณะมีทุนให้ไป แต่เราเพิ่งรู้ว่าเขาไม่ได้ให้ทั้งหมด
เราต้องออกเองส่วนหนึ่งอยู่ดี ซึ่งตรงนี้ทำให้เรารู้เลย
ว่ายังไงเราก็คงไม่ได้ไปแน่ๆ

การที่เรารู้สึกว่าตัวเรามีศักยภาพมากพอที่จะทำได้
เราน่าจะสอบสัมภาษณ์ผ่านถ้าไปสัมภาษณ์
แต่เราจำเป็นต้องอยู่เฉยๆ ไม่สมัครไม่ไปสัมภาษณ์อะไรทั้งนั้น
เพราะรู้ว่าถึงติดก็ไม่ได้ไปอยู่ดีนี่มันรู้สึกแย่เนอะ


แต่เราเข้าใจที่บ้านแหละ ไว้เรียนจบมีงานทำ ค่อยไปละกัน

จริงๆแม่เคยบอกว่าถ้าอยากไปแล้วหาเงินไปเองได้ก็ไปได้
เทอมที่แล้วเราเลยลองทำงานดู
แต่คณะเราเรียนหนักมากจริงๆ ทำงานไปด้วยแล้วมันเหนื่อยมาก
เราไม่ไหว ผลการเรียนเราแย่ เราเลยต้องเลิกทำแล้วกลับมาตั้งใจเรียนอย่างเดียว
ศักยภาพเรามันไม่มากพอที่จะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยจริงๆอ่ะ


แล้วคนอื่นๆล่ะคะ ถ้าอยากไปแต่ที่บ้านไม่มีเงินซัพพอร์ต
จะทำยังไงกันคะ