เรามีเรื่องเล่าค่ะ  มันเกิดขึ้นกับตัวเราเอง.. เรารู้จักกับ ผช. คนหนึ่ง เขามีครอบครัวแล้ว ณ ตอนนั้น เขาได้เข้ามาช่วยเหลือเราในเรื่องต่าง ๆ หลาย ๆ เรื่อง จริง ๆ เขาก็เป็นคนดีในสายตาของเรานะ  เรายังชื่นชมเลยที่เขารักครอบครัว ในตอนนั้นก็ไม่ได้สนิทสนมอะไรกันมากมาย เราก็พูดคุยกับครอบครัวเขาปกติ  คือเราต่างรู้จักกันในระดับหนึ่งอยู่แล้ว  แต่วันหนึ่ง ผช. ได้เปิดเผยความในใจว่าชอบเรา  เราก็เออ..แฮะ  มันจริงเหรอ ? แต่เขาก็ทำให้เราเห็นทุกอย่างนะว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา  ซึ่งตอนนั้นเราไม่รู้เลยว่าเขามีปัญหาในครอบครัว  เราก็คุยกันไปเรื่อย ๆ โดยที่เราไม่ได้ล้ำเส้นอะไร  เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จนทุกอย่างมันซึมลึกผช. บอกกับเราว่าขอเวลาเคลียร์ตัวเองและขอแอบคบกับเราแบบจริงจัง  เราก็โง่ที่เชื่อและยอมคบกับเขา  เรายอมรับเลยว่า ผช. คนนี้ทำให้เรารักมาก ๆ เราไม่ได้อยู่ด้วยกันนะ  ต่างคนต่างอยู่บ้านของตัวเอง เขาก็ยังอยู่กับครอบครัวเขา  ส่วนเราก็อยู่ของเรา  เราไม่ได้เคยก้าวก่าย ไม่เคยล้ำเส้น  เราอยู่ในที่ของเรา  เรายอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น.. เรายอมรับนะคะว่าเราเลว  เพราะเรารู้อยู่แล้วว่าเขามีครอบครัวแล้ว แต่ก็ยังคบ  เราเคยขอให้เขาเลิกกับเราไปตั้งแต่แรกที่คบกันแล้ว  และอีกหลาย ๆ ครั้งที่เราทวงถามถึงสัญญาแต่ไม่เคยมีคำตอบ  เขาบอกตลอดว่าเขารักเราต้องการดูแลเราและจะไม่มีวันเลิกกับเราเด็ดขาด เขาเลือกใครไม่ได้  เพราะเขารักทั้งสองคน  เขาขอให้เราเข้าใจเขา  เขาสัญญาว่าจะดูแลเราไปตลอด.. โดยส่วนตัวเราเองเราไม่ได้อยู่ในภาวะต้องพึ่งพิงใคร  เราทำงานมีเงินเดือน หน้าที่การงานเรามั่นคง  ทุกอย่างที่เรามีมาจากน้ำพักน้ำแรงของเราเองนั้น  เราไม่ได้เรียกร้องอะไรจากเขาเลย  เขาก็แค่ดูแลเราในส่วนที่เขาพอจะทำได้เท่านั้น  เราเข้าใจเขานะและเข้าใจในสิ่งที่เราเป็น  เรายอมรับสภาพสิ่งที่ตัวเองเลือกเพราะเรา "รัก"  ที่ผ่านมาก็มีความสุขบ้างทุกข์บ้างเพราะเราเป็นคนคิดมาก  ตลอดเวลาเรารู้สึกผิดมาตลอด  รู้สึกแย่  จนทำให้เราต้องทะเลาะกันอยู่บ่อย ๆ เราบอกนะว่าเราคงทนได้เท่าที่ทนเพราะคงไม่มีใครอยากอยู่ในจุดที่เราเป็นได้ไปตลอด  เราเป็น ผญ. ที่คิดว่าอดทนมากคนหนึ่ง  และมันก็มีหลาย ๆ เหตุการณ์ที่เราทำร้ายเขาแต่เขาก็ไม่ยอมเลิกกับเรา  มันทำให้เรารู้สึกผิดไปอีก  แต่มันก็ผ่านมาได้  เราคบกันมานานพอควรจนวันหนึ่งเราโทรหาเขา  เขากลับตอบเราว่าที่บ้านเขารู้เรื่องของเรากับเขาหมดแล้ว  เขาสับสนเขาทำอะไรไม่ถูก  เขาเลือกที่จะไม่ติดต่อกับเราเลย  เขาบล็อกเราทุกอย่าง  เขาทิ้งปัญหาทุกอย่างไว้ที่เรา  เราพยายามทุกวิถีทางที่จะติดต่อกับเขา  เพราะเราต้องการให้เขามาเคลียร์  เราไม่ชอบอะไรที่ค้างคาใจ  ถ้าจะต้องจบก็จบกันด้วยความเข้าใจ  เราคิดมาตลอดว่ามันต้องมีวันนี้  แต่เราไม่คิดว่า ผช. คนหนึ่งที่บอกเรามาตลอดว่ารักเรา  เราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาจะทิ้งไปโดยไม่สนใจความรู้สึกเราเลยว่าเราจะเป็นยังไง  เขาทำได้ดีที่สุดคือให้เราติดต่อผ่านเพื่อนเขาเท่านั้น  ทุกวันนี้เรายังไม่ได้รับคำอธิบาย  เหตุผลและหรืออะไรอีกหลาย ๆ อย่างตามที่เขาอ้างมาทั้งหมด  เราไม่ได้ต้องการเรียกร้องอะไรทั้งนั้นซึ่งข้อนี้เขาต่างรู้ดี  สิ่งที่เราอยากได้คือ  "ความจริงและคำอธิบายสำหรับเรื่องราวทั้งหมด"  เรารอมาตลอด  รอจนถึงวันนี้..  
แต่เราตัดสินใจยุติการติดต่อของเราทั้งหมดลงแล้ว  หลังจากที่เราได้เคลียร์ปัญหาในส่วนของเราจบแล้ว  แต่ดูเหมือนว่าคนทางครอบครัวเขาจะไม่จบเรื่องนี้  สิ่งที่เรารับรู้มาตลอดก็คือ  เขาได้พยายามทำให้คนอื่นรู้ว่าเราเลว  เราแย่งสามี  เราเป็นผู้หญิงไม่ดี  ใช่ข้อนี้เรายอมรับ  เราเลวค่ะที่ไปคบซ้อน  แต่เราไม่ได้แย่งสามีมาจากเธอ   เพราะสามีเธอก็ยังนอนกับเธออยู่ทุกคืน  สามีเธอเองต่างหากที่เลือกจะ "นอกใจเธอ" เพื่อมาคบกับเรา  เราไม่ได้เป็นฝ่ายเดินเข้าไปหา ผช. คนนี้  ผช. คนนี้บอกเราตลอดนะว่า "ความรักไม่มีถูกไม่มีผิด  มีแต่ใช่กับไม่ใช่"  เพราะเหตุผลอะไรล่ะที่ ผช. คนนี้ต้องทำแบบนี้กับครอบครัวตัวเอง  จริง ๆ มีหลายเรื่องที่ภรรยาเขาสร้างปัญหาให้เขามาตลอด และ ผช. ได้เล่าให้เราฟังเกี่ยวกับเรื่องราวลึก ๆ ภายในครอบครัวเขาแม้กระทั่งเรื่องของภรรยาเขาเองว่าไปทำอะไรมาบ้าง  เราก็ได้แค่รับฟังและปลอบใจและเป็นกำลังใจให้มาตลอด  เราเห็นใจ ผช. นะที่เขาต้องอดทนอะไรหลาย ๆ เรื่องภายในครอบครัว  แต่นั่นก็เป็นเรื่องภายใจครอบครัวเขาเราไม่มีสิทธิ์ยุ่ง...  ณ  วันนี้เราก็เลือกที่จะจบแล้ว  เราอยู่ส่วนของเราเราไม่ได้ข้องเกี่ยวกับใคร  เราจบหมดทุกอย่าง  เราเลวในส่วนของเราที่เกิดเรื่องนี้ขึ้น  แต่ก็ใช่ว่าชีวิตเราจะเลวหมดทุกเรื่อง  ถึงจะเป็นคนดีมาก่อนแต่ครั้งหนึ่งเราตัดสินใจผิดพลาด  และเราก็ยอมรับว่าตัวเองเลว  เราเลวเพราะมี ผช. คนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตและมอบคำว่า "ผญ.คนนี้เลว"  ให้  เราผิดเรายอมรับผิดทุกอย่าง  แต่กับอีกคนทำผิดเช่นกันแต่กลับไม่เคยยอมรับว่าตัวเองผิดเลยสักนิด  ปฏิเสธความรับผิดชอบทุกอย่าง  ไม่มีแม้แต่คำอธิบายและคำขอโทษจากปากสักคำเดียว  คนแบบนี้คือ "คนดี"  ที่ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขงั้นหรือ... คนสองคนทำผิดด้วยกันแต่มีแค่ "เราคนเดียว"  ที่ถูกทุกคนและสังคมตราหน้าว่า "เลว"  แบบนี้คือความยุติธรรมใช่ไหม  ใครไม่ได้ยืนอยู่ตรงจุดที่เราเป็นก็คงไม่มีใครเข้าใจหรอก..  ทำดี 100 ครั้ง ทำผิดครั้งเดียว ทุกคนก็ตัดสินว่า "เลว" งั้นหรือ...   กรรมใดที่เราทำเรายินดีชดใช้ในกรรมนั้น  ส่วนกรรมใดที่คนอื่นทำกับเรา เราก็ขอให้เขาชดใช้กรรมนั้นให้แก่เราเช่นกัน   #อโหสิกรรมยังน้อยไป