ตอนนี้โรคพิษสุนัขบ้ากำลังระบาด เราดูข่าวแล้ว ก็คิดถึงเหตุการณ์หนึ่ง ซึ่งมันก็เกิดขึ้น เมื่อสิบกว่าปีมาแล้ว
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ รพ.แห่งหนึ่ง ตอนปี 2550 ตอนนั้นเราไปเฝ้าแม่ที่ป่วยหนัก ที่ รพ.แห่งนี้ ตึกที่แม่เราอยู่คือ ตึกผู้ป่วยในชั้น4 ห้องศัลยกรรมหญิง
เพราะความที่แม่เราอาการหนัก ก็เลยได้อยู่เตียงแรกด้านซ้ายมือ ตรงกันข้ามกับเคาท์เตอร์พยาบาลเลย และจะมีทางเดินคั่นกลาง ทะลุยาวไปห้องน้ำ และถัดจาก เคาท์เตอร์พยาบาล ไป ติดๆกัน มันก็จะเป็นห้องปลอดเชื้อ เป็นห้องกระจกใส ที่ปิดม่านไว้ตลอด
เราก็จะอยู่เวรเฝ้าแม่ตอนกลางคืน ..ในช่วงแรกๆเหตุการณ์ก็ปกติดี แต่พอมาคืนหนึ่ง ประมาณสักตี2น่าจะได้..เราก็ได้ยินเสียงหมาหอน เสียงมันค่อนข้างชัดเลยแหละ ฟังดูแล้วโหยหวนอ่ะ เสียงหอนนั้น ดังอยู่ประมาณสัก10-20นาทีนี่แหละ..
เราก็ฟังไปไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ก็ออกจะแปลกใจเล็กน้อย ว่า หมาที่ไหนมันจะมาเห่าหอน อยู่ใน โรงพยาบาล แล้วนี่มันก็ชั้น4นะ ที่ผ่านมาก็ไม่เคยจะได้ยิน
ผ่านคืนนั้นไป พอกลางวัน..พี่น้องคนอื่นก็มาเฝ้าแม่ ส่วน เราก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องพัก พอตกกลางคืน เราก็มาเฝ้าแม่ต่อ และคืนนี้ก็ได้ยินเสียงหมาหอนอีก เวลาเดิมเลย คือช่วงดึก ประมาณตี2 ...และเหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้ จนสองสามวันผ่านไป...
กระทั่งเย็นย่ำของวันนั้น เป็นเวลาที่เราจะมาเฝ้าแม่ต่อ จากพี่สาวกับน้องสาวของเรา แต่ก็ว่าจะช่วยกันเช็ดตัวแม่ก่อน จึงเดินเข้าห้องน้ำ ไปเอาน้ำกับกะละมังเล็กๆมา
ระหว่างทางเดิน เข้าห้องน้ำ มันก็จะผ่านห้องปลอดเชื้อ ที่อยู่ด้านขวามือ... และวันนี้ ม่านของห้องปลอดเชื้อก็ถูกเปิดออก ทำให้เห็นเด็กสาวคนหนึ่ง อายุน่าจะสัก 15-16 ปี เห็นจะได้..หน้าตาน่ารักแหละ เธอนั่งอยู่บนเตียง นั่งอยู่แบบปกติมาก เหมือนไม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยอะไรเลย และตรงข้ามกัน ก็มีผู้หญิงวัยกลางคน นั่งอยู่บนเก้าอี้เล็กๆ ทั้งสองคนก็เหมือนนั่งคุยกันธรรมดา
เราก็แค่หันมองแล้วก็เดินผ่านไป จนกลับมาเช็ดตัวแม่เสร็จ เราจึงถามพี่สาวว่า ในห้องปลอดเชื้อน่ะ คนไข้เค้าเป็นอะไรมาเหรอ..ดูท่าทางก็ปกติดี แต่ทำไมต้องไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อล่ะ
พี่สาวเราจึงบอกว่า ก็คนไข้คนนั้นแหละที่ทำให้พยาบาลหลายคนในห้องศัลยกรรมหญิงนี้ ต้องโดนฉีดยาอ่ะ
" ไม่ได้ยินเสียง หอน เหรอ ตอนกลางคืนน่ะ นี่คนเค้าพูดกันทั่ว "
ว่าแล้วพี่สาวเราก็เริ่มเล่าเรื่องราว ที่น่าตกใจนี้ให้เราฟัง
เรื่องมันมีอยู่ว่า..เมื่อสองสามวันก่อนนี้ ช่วงที่พี่สาวเรา อยู่เวรเฝ้าแม่ ก็มีคนไข้ใหม่แอดมิดเข้ามา ก็คือเด็กสาวคนนี้แหละ ตอนแรก เธอ ได้เตียงท้ายๆของห้อง เลย เพราะจากอาการ ที่ดูด้วยตาก็เห็นว่าเธอปกติดี
จนแพทย์ซักประวัตินั่นนี่ ถามไปถามมาหลายรอบ ญาติซึ่งก็น่าจะเป็นแม่ของเธอ ก็บอกสิ่งที่ไม่ได้แจ้งไว้ในตอนแรก ว่า ก่อนหน้านี้เธอเคยโดนหมากัด เป็นการกัดที่ทำให้เกิดแผลเล็กๆที่นิ้วเท้า ซึ่งเจ้าหมาตัวนั้นหลังจากกัดเธอ มันก็ได้ตายลง แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆที่น่าเป็นห่วง ทางครอบครัวก็เลยไม่ได้พาเธอไปหาหมอ..
ที่น่าตกใจคือเหตุการณ์นั้นมันเกิดขึ้นเมื่อ2ปีที่แล้ว
จากคำบอกกล่าวของแม่..ของเธอ..ทันที เจ้าหน้าที่ ก็รีบพาเธอไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อ และพยาบาลทุกคนที่สัมผัสตัวเธอก็โดนฉีดยากันถ้วนหน้า
และนั่นก็เป็นที่มาของเสียงหอนอันโหยหวน ที่เราได้ยิน.. เสียงหอนที่ไม่ได้มาจากสุนัขตัวใด แต่กลายเป็นเสียงของ เด็กสาว-มนุษย์ที่ติดเชื้อพิษสุนัขบ้า
เสียงหอนนั้น..ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องปลอดเชื้อในยามดึกของทุกคืน แต่หากเป็นในตอนกลางวันเธอก็มีอาการเหมือนคนปกติทั่วไป
เธอ พักรักษาตัวในห้องปลอดเชื้อนั้นได้ประมาณอาทิตย์หนึ่ง ก่อนจะโดนย้ายไป รักษาต่อที่ รพ.อีกแห่งซึ่งไม่ไกลกัน หรือ ที่ชาวบ้านเรียกว่า รพ.บ้า นั่นเอง
และหลังจากนั้น เราก็ไม่ได้รู้ข่าวคราวของน้องเค้าอีกเลย
นี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ที่เราได้ประสบพบเจอกับตัวเอง..เมื่อสิบปีก่อน ที่ทำให้เรายังคงสงสัยว่า..ทำไมโดนสุนัขบ้ากัดตั้ง2ปี ถึงเพิ่งจะแสดงอาการ กับเสียงหอนอันโหยหวนนั้น ที่เราไม่เคยลืม ... ไม่น่าเชื่อเลยว่า มันจะเป็นเสียงที่มาจากมนุษย์ ..
คืนหอน
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ รพ.แห่งหนึ่ง ตอนปี 2550 ตอนนั้นเราไปเฝ้าแม่ที่ป่วยหนัก ที่ รพ.แห่งนี้ ตึกที่แม่เราอยู่คือ ตึกผู้ป่วยในชั้น4 ห้องศัลยกรรมหญิง
เพราะความที่แม่เราอาการหนัก ก็เลยได้อยู่เตียงแรกด้านซ้ายมือ ตรงกันข้ามกับเคาท์เตอร์พยาบาลเลย และจะมีทางเดินคั่นกลาง ทะลุยาวไปห้องน้ำ และถัดจาก เคาท์เตอร์พยาบาล ไป ติดๆกัน มันก็จะเป็นห้องปลอดเชื้อ เป็นห้องกระจกใส ที่ปิดม่านไว้ตลอด
เราก็จะอยู่เวรเฝ้าแม่ตอนกลางคืน ..ในช่วงแรกๆเหตุการณ์ก็ปกติดี แต่พอมาคืนหนึ่ง ประมาณสักตี2น่าจะได้..เราก็ได้ยินเสียงหมาหอน เสียงมันค่อนข้างชัดเลยแหละ ฟังดูแล้วโหยหวนอ่ะ เสียงหอนนั้น ดังอยู่ประมาณสัก10-20นาทีนี่แหละ..
เราก็ฟังไปไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ก็ออกจะแปลกใจเล็กน้อย ว่า หมาที่ไหนมันจะมาเห่าหอน อยู่ใน โรงพยาบาล แล้วนี่มันก็ชั้น4นะ ที่ผ่านมาก็ไม่เคยจะได้ยิน
ผ่านคืนนั้นไป พอกลางวัน..พี่น้องคนอื่นก็มาเฝ้าแม่ ส่วน เราก็กลับไปพักผ่อนที่ห้องพัก พอตกกลางคืน เราก็มาเฝ้าแม่ต่อ และคืนนี้ก็ได้ยินเสียงหมาหอนอีก เวลาเดิมเลย คือช่วงดึก ประมาณตี2 ...และเหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้ จนสองสามวันผ่านไป...
กระทั่งเย็นย่ำของวันนั้น เป็นเวลาที่เราจะมาเฝ้าแม่ต่อ จากพี่สาวกับน้องสาวของเรา แต่ก็ว่าจะช่วยกันเช็ดตัวแม่ก่อน จึงเดินเข้าห้องน้ำ ไปเอาน้ำกับกะละมังเล็กๆมา
ระหว่างทางเดิน เข้าห้องน้ำ มันก็จะผ่านห้องปลอดเชื้อ ที่อยู่ด้านขวามือ... และวันนี้ ม่านของห้องปลอดเชื้อก็ถูกเปิดออก ทำให้เห็นเด็กสาวคนหนึ่ง อายุน่าจะสัก 15-16 ปี เห็นจะได้..หน้าตาน่ารักแหละ เธอนั่งอยู่บนเตียง นั่งอยู่แบบปกติมาก เหมือนไม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยอะไรเลย และตรงข้ามกัน ก็มีผู้หญิงวัยกลางคน นั่งอยู่บนเก้าอี้เล็กๆ ทั้งสองคนก็เหมือนนั่งคุยกันธรรมดา
เราก็แค่หันมองแล้วก็เดินผ่านไป จนกลับมาเช็ดตัวแม่เสร็จ เราจึงถามพี่สาวว่า ในห้องปลอดเชื้อน่ะ คนไข้เค้าเป็นอะไรมาเหรอ..ดูท่าทางก็ปกติดี แต่ทำไมต้องไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อล่ะ
พี่สาวเราจึงบอกว่า ก็คนไข้คนนั้นแหละที่ทำให้พยาบาลหลายคนในห้องศัลยกรรมหญิงนี้ ต้องโดนฉีดยาอ่ะ
" ไม่ได้ยินเสียง หอน เหรอ ตอนกลางคืนน่ะ นี่คนเค้าพูดกันทั่ว "
ว่าแล้วพี่สาวเราก็เริ่มเล่าเรื่องราว ที่น่าตกใจนี้ให้เราฟัง
เรื่องมันมีอยู่ว่า..เมื่อสองสามวันก่อนนี้ ช่วงที่พี่สาวเรา อยู่เวรเฝ้าแม่ ก็มีคนไข้ใหม่แอดมิดเข้ามา ก็คือเด็กสาวคนนี้แหละ ตอนแรก เธอ ได้เตียงท้ายๆของห้อง เลย เพราะจากอาการ ที่ดูด้วยตาก็เห็นว่าเธอปกติดี
จนแพทย์ซักประวัตินั่นนี่ ถามไปถามมาหลายรอบ ญาติซึ่งก็น่าจะเป็นแม่ของเธอ ก็บอกสิ่งที่ไม่ได้แจ้งไว้ในตอนแรก ว่า ก่อนหน้านี้เธอเคยโดนหมากัด เป็นการกัดที่ทำให้เกิดแผลเล็กๆที่นิ้วเท้า ซึ่งเจ้าหมาตัวนั้นหลังจากกัดเธอ มันก็ได้ตายลง แต่เธอก็ไม่ได้แสดงอาการใดๆที่น่าเป็นห่วง ทางครอบครัวก็เลยไม่ได้พาเธอไปหาหมอ..
ที่น่าตกใจคือเหตุการณ์นั้นมันเกิดขึ้นเมื่อ2ปีที่แล้ว
จากคำบอกกล่าวของแม่..ของเธอ..ทันที เจ้าหน้าที่ ก็รีบพาเธอไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อ และพยาบาลทุกคนที่สัมผัสตัวเธอก็โดนฉีดยากันถ้วนหน้า
และนั่นก็เป็นที่มาของเสียงหอนอันโหยหวน ที่เราได้ยิน.. เสียงหอนที่ไม่ได้มาจากสุนัขตัวใด แต่กลายเป็นเสียงของ เด็กสาว-มนุษย์ที่ติดเชื้อพิษสุนัขบ้า
เสียงหอนนั้น..ดังเล็ดลอดออกมาจากห้องปลอดเชื้อในยามดึกของทุกคืน แต่หากเป็นในตอนกลางวันเธอก็มีอาการเหมือนคนปกติทั่วไป
เธอ พักรักษาตัวในห้องปลอดเชื้อนั้นได้ประมาณอาทิตย์หนึ่ง ก่อนจะโดนย้ายไป รักษาต่อที่ รพ.อีกแห่งซึ่งไม่ไกลกัน หรือ ที่ชาวบ้านเรียกว่า รพ.บ้า นั่นเอง
และหลังจากนั้น เราก็ไม่ได้รู้ข่าวคราวของน้องเค้าอีกเลย
นี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น ที่เราได้ประสบพบเจอกับตัวเอง..เมื่อสิบปีก่อน ที่ทำให้เรายังคงสงสัยว่า..ทำไมโดนสุนัขบ้ากัดตั้ง2ปี ถึงเพิ่งจะแสดงอาการ กับเสียงหอนอันโหยหวนนั้น ที่เราไม่เคยลืม ... ไม่น่าเชื่อเลยว่า มันจะเป็นเสียงที่มาจากมนุษย์ ..