คิดหนักอยู่ค่ะ ว่าจะเลือกทำอันไหนดี

ทำงานพวกparttime ก็จะมีคนบอกว่างานมันหนัก อันนี้เข้าใจค่ะรับได้อยู่แล้วเพราะไม่ใช่พวกรักสบายอะไรขนาดนั้น ถ้าทำแล้วได้ตังถึงมันจะหนักแค่ค่าแรงคุ้มอันนี้ก็โอเคค่ะ55555

อีกอย่างคือ ทำขนมอยู่บ้าน แล้วส่งขายตามร้าน แม่ของจขกท.อยู่อีกจังหวัด (ตอนนี้อยู่ด้วยกัน)ตอนอยู่ด้วยกันแม่ก็จะทำขนมขายเราก็ช่วยๆบ้าง แต่ปิดเทอมนี้แม่จะกลับไปอยู่ที่เดิมเลยจะทำไส้ขนมไว้ให้เราทำขายเอง(ขนมใส่ไส้) มันคิดหนักตรงที่ว่า ถ้าทำขายเองก็พอทำได้แหละ แต่เพราะมันเป็นนายตัวเอง แล้วกลัวใจตัวเองมันขี้เกียจอะ เพราะไม่ทำก็ไม่เดือดร้อนใคร แต่ไม่ทำก็ไม่ได้ตัง

ความขี้เกียจมันน่ากลัวกว่าที่คิดนะคะ 5555


ถ้าทำงานกับคนอื่นเราก็จะฝืนตัวเองได้ค่ะเพราะ ความเกรงใจเจ้านาย ความไม่อยากโดนติโดนด่า เหมือนเวลาเรียนอะค่ะ ไม่อยากเรียนแต่อยากได้ความรู้ก็ต้องฝืนตั้งใจฟังฝืนจำฝืนใจอย่าโดดเรียน
แต่ถ้าทำงานของตัวเองเป็นนายตัวเองมันสบายใจไม่ต้องสนใจเพื่อนร่วมงาน(ก็ทำคนเดียวอยู่แล้วปะ?)จะทำตอนไหน ไม่ทำตอนไหนก็ไม่มีใครว่ามาเร่ง แต่ก็นั่นแหละมันจะพาลไม่ทำไปยาวๆเลยไง  เพราะมันไม่กระทบกับใครอยู่แล้วนอกจากตัวเราจะไม่ได้เงินน แค่นั้นนนเอ้งงงง

ทางบ้านของจขกท.ไม่ได้ขัดสนจนต้องหางานทำเลี้ยงตัวเองและครอบครัวอะไรทำนองนั้นนะคะ พอมีพอกินค่ะ เพราะงั้นเรื่องจำนวนเงินค่าตอบแทนจึงไม่เกี่ยวข้องกับการเลือกทำงานไหนเลยค่ะ ความขี้เกียจเป็นตัวแปรสำคัญค่ะ ทำไมเป็นคนแบบนี้ฮืออออออออออออ

คนขี้เกียจไม่ใช่คนที่ไม่อยากทำอะไรเลยนะคะ แต่ความขี้เกียจของเรามันคือ อยากทำแต่ตัวมันไม่ไปค่ะ มันจะมาเป็นช่วงๆ บทจะขยันก็ดีดเหมือนม้าคึก บทจะขี้เกียจก็กินแล้วนอนเป็นแมวเหมียว

*จขกท.เพิ่งจบม.6ค่ะ พอพ้นช่วงสอบ 9 วิชาสามัญก็จะเริ่มหาเงินเก็บออมมมน