วันนี้เราแพ้คนับ แต่ถึงเราจะแพ้เราก็ต้องยอมรับความจริง ขอให้เรามองข้อเสียของตัวเองมาเป็นอันดับหนึ่ง... ทำเราจำดีที่สุดแล้วหรือไม่นั่นไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว สิ่งสำคัญคือการกระทำหลังจากนี้ต่างหาก

"คาบ้าน ตกรอบ สลัด"

ผมรู้ว่านี่คือความจริงอันเจ็บปวด เราต้องกัดฟันกลืนเลือดไว้... ในวันที่ชนะเรายังรื่นเริงบันเทิงใจได้สุดเหวี่ยง เพราะงั้นเราจงอย่าอายที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ อย่าโทษจ่า อย่าโทษกรรมการ อย่าโทษสนาม อย่าโทษทุกอย่างโดยไปมองตัวเอง

เราแฟนผีต้องยอมรับมันได้ให้คนับ อย่าเกะกะระรานเหมือนพวกเขา อย่าจมไม่ลงเหมือนพวกเขา อย่าหัวร้อนอย่างคนไม่มีทางลงและโทษทุกสิ่งรอบกายอย่างพวกเขาทำ เพราะนอกจากมันจะทำให้เราพ่ายแพ้โดยสมบูรณ์มันจะยังทำให้เราไม่ต่างจากพวกเขาเลย

เอาเป็นว่าถ้าใครทนไม่ไหว 2-3 นี้ก็ไม่ต้องเข้ามาหรอกคนับ... สุดท้ายนี้ผมอยากฝากเพื่อนๆ เลือกเอาเองว่าเราจะยืดอกรับความพ่ายแพ้อย่างราชาหรือถ่มอะไรๆ ออกมาแบบพวกเค้า ???

ผมหวังว่าเพื่อนๆ จะไม่ทำอะไรแบบนี้เด็ดขาด... เข้าใจว่าหัวจะร้อนๆ แต่ผมขอได้มั๊ยคนับ ?