สวัสดีค่ะ ..
คือเราสงสัยในตัวเองออก ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องฝันถึงคนที่ตายแล้วอยู่ตลอด ญาติคนไหนที่เสียไป พอเผาศพเสร็จ ไม่ถึงสองวันฝันถึงตลอด เค้ามาดีนะไอเราก็ชอบถามเรื่องเลขอยู่ตลอด 55555 เอาละจริงจังละ
คือเราก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าตัวเองมีหรือป่าว ไอเซ้นส์จิตพิเศษอะ แต่รู้ว่าตัวเองเห็นอะไรแปลกพวกเผาขาวๆบ้าง เหงาดำๆบ้าง ใบหน้าคนข้างกายคนแบบโปร่งใสบ้าง คือเราเรื่มเห็นอะไรพวกนี้ตอนเราอายุ 14ปี ช่วงมอสอง ครั้งแรกที่แรกเลยจำได้ถึงทุกวันนี้ก็ เรากับครอบครัวเดินทางไปไหว้พระธาตุพระนม เราเห็นเหงาผู้หญิงคนนึง นั่งกอดเข่าใกล้ๆเสาไฟ ไอ้เราก็มองนานมาก จนมีพระที่เดินมาเราก็ตักบาตรไปมองไป จนพระรูปนั้นทักเราว่า ตักบาตรเสร็จแล้วอย่าลืมอุทิศแก่เขาด้วย อะไรประมาณนี้แหละมันผ่านมานานมากเราก็จำไม่ค่อยได้ แม่กับพวกญาติเราก็มองเราแบบตกใจ จากนั้นเราก็เห็นอยู่บ่อยๆ ส่วนมากที่เห็นจะชอบเห็นตามถนน จากนั้นเราก็เริ่มไม่ค่อเห็นพวกนี้เท่าไหร่แล้วตอนนั้นเราอายุได้ 17ปี ขึ้นมอห้า แต่เราชอบทักทวงเพื่อนว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ ตอนที่เราพูดมันเหมือนเราหูอื้อไปตอนนั้นไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไร พอมาอายุ21ปี ปัจจุบันนี้เราก็ไม่ค่อยเห็นพวกเหงา ไม่ทักเพื่อนเหมือนแต่ก่อน แต่สิ่งที่มันยังไม่หายไปไหนคือเราชอบฝันถึงญาติที่เราชีวิตทั้ง ชอบฝันเห็นคนนั้นคนนี้อยุ่ตลอด บ้างครั้งฝันก็คืดตลกขอเลขแกบ้าง .. มันก็ถูกนะ จะฝันแบบลางสังหรณ์ฝันเห็นคนนั้นเป็นนั่นนี้ เหนื่อยนะฝันหาคนที่ชีวิต แต่ญาติคนอื่นถาม เค้าก็บอกไม่เคยจะฝันเลย คือเราอยากเป็นเหมือนคนอื่น ไม่ต้องเห็นอะไร บ้างครั้งนั่งทำงานอยู่มอค่ำๆ ก็เห็นเหงาตลอดๆ คือหนูไม่อยากจะเป็นแบบนี้ เออยังมีอีกที่หนุอยากรู้ “เวลาไปวัดเจอพระองค์ที่ท่านปฎิบัติธรรมได้ เราจะรุ้สึกปวดกลางหน้าผากตลอด พระท่านเทศน์ พิธีกรรมต่างๆ เรานิชอบเป็นชอบปวดกลางหน้าผากเหมือนมีคนสาบีบอยู่ “ คือเราสงสัยว่าเป็นเพราะอะไร #