ตัวผมตั้งแต่เล็กจนโตเข้าวัยทำงาน ไม่เคยรู้สึกว่าการมีรูปร่างอ้วนเป็นปมด้อยเลย (ออกกำลังกายแค่ให้สุขภาพดี แต่ผมเป็นคนชอบกินเลยไม่ผอมลงแต่แข็งแรงตรวจสุขภาพแล้วหมอบอกว่าแข้งแรง) แต่หลังจากที่ถูกสังคมรอบข้างบีบ
1.แฟนทิ้งไปมีคนอื่นที่หล่อ ขาว ผอม และด่าดูถูกผมสารพาดที่ผมอ้วน
2.สังคมรอบข้างต่างดูถูกผมที่อ้วน เช่น ลดความอ้วนบ้าง เห็นละนึกว่าหมูตอน กินไรเยอะอ้วนกว่านี้
ไม่ไหวละนะ เป็นต้น ทุกคนต่างเชิดชูคนผอม
3.ไปจีบใคร เขาก็ปฎิเสธเช่น ไม่ชอบผู้ชายหุ่นอ้วนๆ ชอบแบบผอมๆเกาหลี หนักหน่อยก็ด่าดูถูกบอกว่า อ้วนจะเป็นหมูอยู่ละใครเขาจะเอาเธอ?
ผมเลยลดหุ่นจนตอนนี้ใกล้ผอมละ มีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะกว่าตอนอ้วน คนรอบข้างเชิดชูผม
แต่ผมกลับรู้สึกเสียความเป็นตัวเองไป คุณเชื่อมั้ยผมไม่เคยกินได้อย่างมีความสุขอีกเลย(กลัวอ้วน)
ผมเคยเอารูปตอนอ้วนมาเทียบกับตอนนี้ ปรากฎว่า รูปผมตอนอ้วนดูร่าเริงมีความสุขซึ่งเห็นได้จากรอยยิ้มและแววตา
ต่างจากตอนนี้ที่ผมผอมตามแบบกระแสนิยมแต่แววตาผมดูเศร้า ผมรู้สึกเครียดมากกลัวรูปร่างเปลี่ยนเพราะจะทำให้ผมรู้สึกหมดคุณค่าในตัวเอง กลัวคนรอบข้างดูถูก
เห็นด้วยมั้ยที่การพยายามหล่อ/สวย บางครั้งมันทำให้เสียความเป็นตัวเองและกลายเป็นคนเก็บกด
1.แฟนทิ้งไปมีคนอื่นที่หล่อ ขาว ผอม และด่าดูถูกผมสารพาดที่ผมอ้วน
2.สังคมรอบข้างต่างดูถูกผมที่อ้วน เช่น ลดความอ้วนบ้าง เห็นละนึกว่าหมูตอน กินไรเยอะอ้วนกว่านี้ไม่ไหวละนะ เป็นต้น ทุกคนต่างเชิดชูคนผอม
3.ไปจีบใคร เขาก็ปฎิเสธเช่น ไม่ชอบผู้ชายหุ่นอ้วนๆ ชอบแบบผอมๆเกาหลี หนักหน่อยก็ด่าดูถูกบอกว่า อ้วนจะเป็นหมูอยู่ละใครเขาจะเอาเธอ?
ผมเลยลดหุ่นจนตอนนี้ใกล้ผอมละ มีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะกว่าตอนอ้วน คนรอบข้างเชิดชูผม
แต่ผมกลับรู้สึกเสียความเป็นตัวเองไป คุณเชื่อมั้ยผมไม่เคยกินได้อย่างมีความสุขอีกเลย(กลัวอ้วน)
ผมเคยเอารูปตอนอ้วนมาเทียบกับตอนนี้ ปรากฎว่า รูปผมตอนอ้วนดูร่าเริงมีความสุขซึ่งเห็นได้จากรอยยิ้มและแววตา
ต่างจากตอนนี้ที่ผมผอมตามแบบกระแสนิยมแต่แววตาผมดูเศร้า ผมรู้สึกเครียดมากกลัวรูปร่างเปลี่ยนเพราะจะทำให้ผมรู้สึกหมดคุณค่าในตัวเอง กลัวคนรอบข้างดูถูก