เป็นอีกครั้งที่ความรู้สึกว่า "เอ๊ะ จบแล้วเหรอ เหมือนชีวิตว่างเปล่าอีกแล้ว" ซึ่งมักจะเกิดขึ้นบ่อยๆกับตอนที่ละครจบ เหมือนความรู้สึกว่า มันหายไป มันจากไป ตื่นขึ้นมาแล้วต้องมานั่งดูว่า เอ๊ะ ละครจบแล้วเหรอ แล้วชั่วโมงต้องมนต์ ก็ทำแบบนั้นอีกครั้ง

เอาจริงๆ ถึงจะจบดี (ต่างจากเรื่องที่แล้วเล็กน้อย) แต่ที่คาใจมากๆ แอบผิดหวังนิดๆก็คือ ตอนจบ มาร์คไม่ได้ไปเกิด ซึ่งเคยคิดว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มาร์คต้องไปเกิดใหม่เป็นลูกใครสักคน ตอนตัวอย่างตอนจบ แอบยิ้มในใจ คิดว่าต้องเกิดมาใหม่ เป็นสีสันให้คนเฒ่าคนแก่ เหมือนภูตสาวพราวเสน่ห์ของ นิว-จุ๋ย แต่ก็ต้องผิดหวังที่ละครตัดจบแบบนั้น แบบถ้าไม่บอกนัยๆว่าจะมาเกิดใหม่ ก็คงไม่คิด แต่มันจบตรงที่มาสุดึงพรีมไปจ้ำจี้ แล้วบอมก็จุ๊บให้ แอบผิดหวังมาก คิดว่าระดับนี้แล้วต้องมีเกิดใหม่บ้างล่ะ

แต่อย่างไรก็ตาม ถึงละครทีวีซีน จะไม่ได้รับการคาดหวังเหมือนหลายปีก่อนว่าเรตติ้งจะพุ่งแรง หรือจะเท่ากับนาคีหรือบุพเพสันนิวาสในตอนนี้ แต่ก็ยอมรับว่า ละครทีวีซีน สร้างแง่คิด สร้างความบันเทิง สร้างคุณธรรมไว้พอสมควร อาจจะคล้ายกับละครช่อง 7 บ่ายวันเสาร์ แต่สีสัน แง่คิด ดีพอสมควร ไม่ติติงเอาแต่ความสะใจของผู้ทำ หรือถึงกับล้างผลาญกันแบบถึงพริกถึงขิงอย่างหนังอินเดีย จนตอนนี้ทีวีซีน กลายเป็น 1 ใน 'วัฒนธรรมส่วนตัว' ของผมไปแล้ว

ตอนนี้ก็รอดูหนึ่งด้าวฟ้าเดียว ถึงความสมจริง หรือเรตติ้ง อะไรก็ตาม อาจจะไม่แรงเท่าบุพเพฯ แต่ก็เชื่อว่า บุพเพฯฟิเวอร์ อาจจะช่วยหนึ่งด้าวฯไว้ได้บ้าง เผื่อว่าถ้าติดใจละครพีเรียดขึ้นมา