เพื่อน ๆ คงเคยดูหรือเคยอ่านวรรณกรรมสุดคลาสิกของจีนเรื่อง “ไซอิ๋ว” ที่ถูกแต่งขึ้นเมื่อประมาณ 400 กว่าปีก่อนกันมาบ้างแล้วใช่ไหมครับ เนื้อเรื่องโดยรวมเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการเดินทางไปยังชมพูทวีป เพื่ออัญเชิญพระไตรปิฎกของหลวงจีนชื่อ พระถัมซัมจั๋ง พร้อมด้วยศิษย์เอกอย่าง “ซุนหงอคง” ซึ่งเป็นลิงที่มีอิทธิฤทธิ์มากมายสุดจะพรรณนา เรื่องเหาะเหินเดินอากาศเนี่ยเรื่องจิ๊บๆ สำหรับซุนหงอคงเลยนะ แต่ทำไมน้อ… ซุนหงอคงถึงไม่เหาะไปเอาพระไตรปิฎกให้จบเรื่องจบราว แป๊ปเดียวก็ไปถึงชมพูทวีปแล้ว เพื่อน ๆ ก็คงเคยมีคำถามแบบเดียวกันนี้เหมือนกันมาก่อนใช่ไหมครับ
จนวันก่อนผมได้มีโอกาสอ่านบทความใน FB ของ “นายทศกัณฐ์” มีเรื่องราวในแง่ของปริศนาธรรมที่ซ่อนอยู่ในวรรณกรรมเรื่องนี้หลายประเด็น แต่ผมมาสะดุดตรงประโยคที่ว่า “ธรรมะต้องลงมือปฏิบัติ ต้องค่อยๆ เดินไป ศึกษาไป ปฏิบัติไป ถึงจะถึง” สิ่งที่พระถัมซัมจั๋งต้องการสื่อให้ซุนหงอคงเข้าใจในจุดมุ่งหมายของการไปอัญเชิญพระไตรปิฏกนั้นไม่ใช่แค่มุ่งเน้นไปที่เป้าหมายเท่านั้น แต่มีเรื่องที่ต้องเรียนรู้มากมายระหว่างทาง ซึ่งถือเป็นการฝึกฝนตนเองให้บรรลุเป้าหมายทางธรรมอย่างแท้จริง เอ๊ะ….อ่านมาตั้งนานแล้วมันเกี่ยวกับบทความการลงทุนยังไงเนี่ย
คืออย่างนี้ครับ ผมมีความเชื่อที่ว่า “ความสำเร็จไม่มีทางลัด อยากได้ต้องลงมือทำ” นักลงทุนทุกท่านล้วนต่างมีเป้าหมายที่ต้องการมีอิสรภาพทางการเงินเช่นกัน และแต่ละคนก็มีเส้นทางเดินไปสู่เป้าหมายที่แตกต่างกัน บางคนอยากเหาะไปเหมือนซุนหงอคง เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายเร็วๆ ซึ่งก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกนะครับ แต่ถ้าเราลองหันมาชื่นชมความสวยงามระหว่างเส้นทางที่เราเดิน เราจะพบว่าเราต้องเจอกับบทเรียนและกิจกรรมต่าง ๆ มากมาย เช่น ติดดอย ซื้อควาย ขายหมู ตกรถ และไหนจะต้องตั้งหน้าตั้งตาคอยเจอเพื่อน ๆ ที่มาตรงเวลาเกือบทุกวันที่พวกเราชอบเรียกเขาว่า "แก็งค์สี่โมงเย็น" บทเรียนเหล่านี้แหละครับที่หาเรียนที่ไหนไม่ได้ เราต้องเดินผ่านมันไปด้วยตัวของเราเองเราถึงจะเข้าใจบรรยากาศและความรู้สึก เหมือนที่เพื่อน ๆ หลายคนที่อ่านบทความนี้ก็ย่อมเข้าใจว่า “ยอดดอยนั้นบรรยากาศเป็นยังงัยยยย” โดยที่แทบไม่ต้องบรรยายเป็นตัวอักษรใดๆ
สรุปสิ่งที่ผมอยากจะสื่อสารกับเพื่อน ๆ ก็คือ ทำความเข้าใจเป้าหมายในการลงทุนของเรา ศึกษาแนวทางการลงทุนที่เหมาะสมกับเรา และลงมือปฏิบัติ หมั่นฝึกฝนบ่อยๆ ก้าวทีละก้าว ศึกษาไป ปฏิบัติไป สักวันหนึ่งเราก็คงไปถึงเป้าหมายเหมือนอย่างที่ซุนหงอคงไปเชิญพระไตรปิฎกได้สำเร็จไงครับ
ปล. ระหว่างเส้นทางการเดินทางของเพื่อนๆ ที่เดินผ่านตลาด set มีประสบการณ์ไม่รู้ลืมอะไรบ้าง เขียนมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะครับ สนุกดีครับผมชอบอ่าน แชร์ประสบการณ์กันมานะครับ
ทำไมไซอิ๋วไม่เหาะไปอัญเชิญพระไตรปิฏก
จนวันก่อนผมได้มีโอกาสอ่านบทความใน FB ของ “นายทศกัณฐ์” มีเรื่องราวในแง่ของปริศนาธรรมที่ซ่อนอยู่ในวรรณกรรมเรื่องนี้หลายประเด็น แต่ผมมาสะดุดตรงประโยคที่ว่า “ธรรมะต้องลงมือปฏิบัติ ต้องค่อยๆ เดินไป ศึกษาไป ปฏิบัติไป ถึงจะถึง” สิ่งที่พระถัมซัมจั๋งต้องการสื่อให้ซุนหงอคงเข้าใจในจุดมุ่งหมายของการไปอัญเชิญพระไตรปิฏกนั้นไม่ใช่แค่มุ่งเน้นไปที่เป้าหมายเท่านั้น แต่มีเรื่องที่ต้องเรียนรู้มากมายระหว่างทาง ซึ่งถือเป็นการฝึกฝนตนเองให้บรรลุเป้าหมายทางธรรมอย่างแท้จริง เอ๊ะ….อ่านมาตั้งนานแล้วมันเกี่ยวกับบทความการลงทุนยังไงเนี่ย
คืออย่างนี้ครับ ผมมีความเชื่อที่ว่า “ความสำเร็จไม่มีทางลัด อยากได้ต้องลงมือทำ” นักลงทุนทุกท่านล้วนต่างมีเป้าหมายที่ต้องการมีอิสรภาพทางการเงินเช่นกัน และแต่ละคนก็มีเส้นทางเดินไปสู่เป้าหมายที่แตกต่างกัน บางคนอยากเหาะไปเหมือนซุนหงอคง เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายเร็วๆ ซึ่งก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกนะครับ แต่ถ้าเราลองหันมาชื่นชมความสวยงามระหว่างเส้นทางที่เราเดิน เราจะพบว่าเราต้องเจอกับบทเรียนและกิจกรรมต่าง ๆ มากมาย เช่น ติดดอย ซื้อควาย ขายหมู ตกรถ และไหนจะต้องตั้งหน้าตั้งตาคอยเจอเพื่อน ๆ ที่มาตรงเวลาเกือบทุกวันที่พวกเราชอบเรียกเขาว่า "แก็งค์สี่โมงเย็น" บทเรียนเหล่านี้แหละครับที่หาเรียนที่ไหนไม่ได้ เราต้องเดินผ่านมันไปด้วยตัวของเราเองเราถึงจะเข้าใจบรรยากาศและความรู้สึก เหมือนที่เพื่อน ๆ หลายคนที่อ่านบทความนี้ก็ย่อมเข้าใจว่า “ยอดดอยนั้นบรรยากาศเป็นยังงัยยยย” โดยที่แทบไม่ต้องบรรยายเป็นตัวอักษรใดๆ
สรุปสิ่งที่ผมอยากจะสื่อสารกับเพื่อน ๆ ก็คือ ทำความเข้าใจเป้าหมายในการลงทุนของเรา ศึกษาแนวทางการลงทุนที่เหมาะสมกับเรา และลงมือปฏิบัติ หมั่นฝึกฝนบ่อยๆ ก้าวทีละก้าว ศึกษาไป ปฏิบัติไป สักวันหนึ่งเราก็คงไปถึงเป้าหมายเหมือนอย่างที่ซุนหงอคงไปเชิญพระไตรปิฎกได้สำเร็จไงครับ
ปล. ระหว่างเส้นทางการเดินทางของเพื่อนๆ ที่เดินผ่านตลาด set มีประสบการณ์ไม่รู้ลืมอะไรบ้าง เขียนมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะครับ สนุกดีครับผมชอบอ่าน แชร์ประสบการณ์กันมานะครับ