ในละครที่ย้อนยุคที่ผ่านมา จะเห็นว่ามีฉากที่บ่าวแม้จะกลัวนายมาก แต่ก็มักตีเสมอเจ้านาย เถียง ยอกย้อน สาระแน เกือบทั้งเรื่อง ยิ่งที่เป็นฝั่งร้ายนี่ไม่ต้องพูดถึง กรี้ดกร๊าด ตบตี แย่งชิง กันสนั่นจอทั้งเจ้าทั้งไพร่

แต่บุพเพฯ จะเห็นบ่าวที่ไม่กล้าสบตานาย กลัวเจ้านายแบบเกรงในบารมี แบบว่าเป็นเจ้าชีวิต ยอมทุกอย่าง ไม่ต่อปากต่อคำจนน่าเกลียด ซึ่งควรจะเป็นอย่างนี้ไหม??

คุณหญิงจำปาเอง ไม่ชอบการะเกดมากๆๆ แต่ก็ไม่แสดงกริยาชิงชัง หน้าบูดหน้าเบี้ยว ไม่ไปวางแผนกับแม่ของจันทร์วาด ใส่ร้ายหาเรื่องการะเกด  ตอนแม่ปริกว่าการะเกด คุณหญิงยังห้ามและดุเอาว่าสู่รู้

แม่ของจันทร์วาด ทั้งๆที่รู้ว่าการะเกดทำร้ายลูกตนจนเกือบตาย แต่ก็ไม่ได้มาชี้หน้าด่าหรือแสดงอาการรังเกียจออกนอกหน้า  เพียงแต่ไม่สุงสิงไม่เสวนา รักษากริยาเอาไว้สมกับเป็นเจ้านาย

คือ..รู้สึกว่าเรื่องนี้มันสมเหตุสมผล ไม่เป็นละครพีเรียดตลาดๆ ตบตีแย่งผัวแย่งเมีย แย่งสมบัติ จนน่ารำคาญ (ก็รู้ล่ะนะ เพื่อเพิ่มความสนุก เดี๋ยวจะน่าเบื่อคนไม่ชอบอีกเนอะ..)