INE-AMANOHASHIDATE
คืนนี้เราร่ำลาเกียวโตไปอย่างสมภาคภูมิ ตามได้จากกระทู้ การท่องเที่ยวเชิงโภชนาการก่อนหน้านะ อ่อ แล้วข้าขอออกตัวก่อนว่า อิเนะ ข้าไม่มีรีวิวเรื่องการกิน เพราะข้าได้กินร้านเดียว เรื่องจากอากาศไม่ดี วันแสนธรรมดา ร้านรวงปิดหมดแกกกก....

เอาล่ะ  พรุ่งนี้เช้าเป็นวันที่น่าจะยากสุดสำหรับเรา เพราะ เรากำลังจะไปที่ ที่สุด Unseen ของเราในญี่ปุ่น ปกติเราก็ไปแต่ Tokyo , Osaka, Kyoto, Kobe หรือ อะไรที่เราคุ้นหู เราพูดชื่อเมืองนี้ คน 0% รู้จัก อืมก็ถามหลายคนอยู่นะ คือบอกชื่อและให้เดาว่าอยู่ส่วนไหน ยังบอกผิดเลย เอาล่ะ... นอนไป 6-7 ชม. ก็ต้องตื่น
วันนี้เราตื่นตั้งแต่เช้า เพื่อที่จะลากกระเป๋าย้ายเมือง วันนี้เราจะไปเมืองที่ชื่อว่า Ine (อิเนะ) ซึ่งได้ชื่อว่า เป็นหมู่บ้านที่สวยที่สุดในญี่ปุ่น โดยอิเนะ เนี่ยมีรีวิวให้พอเห็น พอหาข้อมูลอยู่บ้าง เอาเป็นว่า เราใช้ข้อมูลจากหลายอันมาก แต่อันนี้ดี อ่านจากอันนี้นะแก คือรูปสวยและละเอียดดี

https://ppantip.com/topic/35776173


แพลนเราก็เลือกที่ซับซ้อนน้อยสุด ออกจาก เกียวโต ไปเมืองที่ชื่อว่า Amanohashidate เพื่อเช็คอินโรงแรม ฝากกระเป๋าใบโตของเรา 2 คน แล้วขึ้นรถเพื่อไป อิเนะ คำถามว่า ทำไมไม่นอนอิเนะ มี 2 เหตุผล 1 คือไม่ใช่ไม่อยากนอนแต่การติดต่อเข้าพักที่นี่ไม่ง่าย ไม่มี booking.com ไม่มี agoda ติดต่อ เวบไซต์ส่วนกลางของหมูบ้าน มีบ้านพักรวมอาหาร อะไรแบบนี้ให้เลือก ราคาแพง แต่เอาจริงๆก็คุ้มค่าแหล่ะ เหตุผลที่ 2 เข้าไปอ่านหลายๆที่ เค้าบอกว่า Amanohashidate เป็นเมืองที่สวยติดอันดับ 1 ใน 3 ของญี่ปุ่น อ่านข้อมูลจาก Japan Guide มี Matsushima / Miyajima / Amanohashidate
ที่พักเรียวกังราคาโอเคและเราไม่ต้องลากกระเป๋าไปไกล


เรานั่งรถไฟสาย Kinosaki ไปที่เมือง Fukushiyama โดยใช้ JR Wide pass ที่เราซื้อมา ไปได้โล้ด และเปลี่ยนไป Amanohashidate เวลาในการเปลี่ยนสายมันมีไม่มาก อย่าลืมเอาอาหารติดตัวมางับเบาๆ แก้หิวไปได้ พอมาถึง Amanohashidate station เราก็ไปสอบถามเรื่อง pass / bus ที่จะไป อิเนะ เจ้าหน้าที่ช่วยเหลือดีมากกก เราว่า คนญี่ปุ่นนี่ที่สุดของความมีใจบริการและให้ความช่วยเหลือในทุกด้าน ใบหน้ายิ้มแย้มของคุณน้าทำให้เราเนี่ยหัวใจพองโตได้ดีจริงๆ เค้าแนะนำให้เราซื้อ 2Days pass รวมบัสไป-กลับจาก อิเนะ รถบัสของเมืองนี้ รวมกระเช้าหรือ เคเบิ้ลคาไปจุดชมวิว รวมค่าเรือทั้งที่ Ine และ Amanohashidate ราคาอืมมม จำไม่ได้ จำได้ว่า วันนั้นเรือที่อิเนะปิดเนื่องจาก ลมแรง แรงเกินกว่าเรือจะวิ่งและแรงเกินกว่า chairlift ที่ Amanohashidate จะเปิดให้นั่ง แค่นี้เราไม่ท้อนะ เราเก่ง 555 เอาเป๋าไปเก็บ ที่โรงแรม


หน้าสถานี Amanohashidate เมืองนี้ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยว อาจจะเพราะเป็นวันสุดแสนธรรมดา เมืองเงียบแบบที่เราชอบ


เราก็เดินไปโรงแรม แค่ 2 นาที เดินตรงไป รร. อยู่ริมถนนเลย เหมือนบ้านคนธรรมดาเลย แต่วิวหลังบ้านนั่นพีค คือดีเหลือเกิน อากาศวันนี้ คือดีฟ้ามีแดด แต่ลมแรงพอควร อุณหภูมิสัก 4-6 องศา ปากสั่นนิดๆ
โรงแรมที่เราพักก็แนะนำนะ ชื่อ Jinpuso คือราคาประมาณ คืนละ 7,000 บาท รวมอาหารเย็นและอาหารเช้า มีออนเซ็นในบ้านเลย ห้องที่เราได้ ได้วิวทะเล คิดว่าที่นี่มีห้องไม่เยอะอ่ะ เราไปก็มีแค่เรา กะมีคุณผู้ชายญี่ปุ่นคนนึง ห้องนอนมีโต๊ะชาให้เราชงจิบ ห้องน้ำก็มาใช้รวมกัน แต่คนไม่ค่อยมี เราก็เหมือนพักกันเอง


เที่ยงวันนี้เรายังไม่หิวก็เลยแวะจิบกาแฟ ที่ร้านใกล้ๆ สถานี เป็นร้านที่ดู minimal มาก ขายขนมปัง กาแฟ เจ้าของร้านผู้หญิง ผู้ชาย ทำกาแฟรสชาติดี๊ดีมาให้เรากิน เอาจริงๆ ช่วงเวลาแบบนี้คือสิ่งที่ชีวิตอยากได้ คือ ถ้าเลือกได้ เราเลือกแบบนี้ คือไปที่ไหนก็ได้นั่งนิ่งๆมองผู้คนใช้ชีวิต จะได้ใช้ใจมองตัวเองด้วย หลายครั้งถามตัวเองว่า จะต้องการอะไรอีกในชีวิต และจะยังต้องการมันอีกถึงเมื่อไหร่ คำตอบมันก็ยังมีสิ่งที่อยากทำอีกเยอะ แต่มันดีตรงที่อยากทำ มากกว่า อยากได้ ใช่แก อยากทำ มากกว่า อยากได้ มันดูว่าเราโตกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย คิดได้ก็อมยิ้มนิดนึง#ฟีลลิ่งโซพราวด์ 5555


เมื่อถึงเวลาไปอิเนะ เราก็เดินมาที่สถานี เพียง 1 นาที

เราต้องดูเวลาด้วยนะแก จะไปกี่โมง จะกลับกี่โมง จะลงที่ stop ไหน จะกลับจากจุดไหน ข้อมูลพวกนี้เราสามารถถามจากเจ้าหน้าที่ เค้าจะวงในแผนที่ให้เลย และใน ลิงค์ที่เราให้ไปก่อนหน้า พอดีว่าตอนที่เราไปลมแรง เรือไม่วิ่งเราเลยเข้าไปลงตรงกลางหมู่บ้าน มันอยู่ตรง โรงเรียนริมท่าเรือ







อิเนะ (Ine) เป็นหมูบ้านชาวประมง ที่คนท้องที่มีอาชีพหลักคือเป็นชาวประมง บ้านคนก็จะอยู่ริมทะเล มีที่จอดเรืออยู่ใต้ถุนบ้าน จริงๆ ไม่ชอบการเปรียบเทียบ แต่มันคล้ายกันมากจริงๆ กับบ้านชาวประมงใน Hallstatt, Austria ตรงนี้อยู่ตอนบนของทะเลญี่ปุ่น บ้านหลังไหนติดทะเลก็จะมีลักษณะแบบนี้หมด  วันนี้เป็นวันถ่ายรูปที่พังมาก เพราะลมแรง กรรโชกขั้นสุด ละอองน้ำกระจาย แรงแบบที่เรากะเพื่อนคิดว่า แม้จะปั่นจักรยานเราคงปั่นไม่ได้และมีโอกาสที่ของจะปลิวฟาดหน้าเรา ทำให้เราต้องกลับไปทุบหน้าใหม่ เร็วกว่าที่ตั้งใจ เราเลย ไปหาของกินดีกว่า ... วันนี้ร้านอาหารปิดหมด อาจจะเพราะวันนี้เป็นวันธรรดา และเป็นเวลาบ่าย2 เราเดินย้อนขึ้นไป จาก โรงเรียน เจอประตูเหมือนร้านอาหาร แต่ดูเหมือนปิด ไม่มีป้ายบอกอะไรยกเว้นคำว่า OPEN ลองดูค่ะ เข้าไปเจอเจ้าของร้าน และคนทานอีก 2 โต๊ะ รอดละ และอิเมนูมีแค่ 3 เหมือนว่ารูปพอรู้เรื่อง คนขายไม่พูดภาษาอังกฤษ น้องเด็กเสริฟก็เช่นกัน  อย่าง เราก็เลือกอันนี้ มันน้อยจนเกือบโกรธคนขาย แต่เห้ยยยยย อิเนะนี่ Less but more จริงๆ อร่อย และอิ่มอย่างไม่น่าเชื่อ เออ กินข้าวหมด สาหร่ายที่ให้เรามีขอเพิ่ม กราบความสดของปลา และซุปสุดอร่อย




สรุปนะ แต่เอาจริงๆ ข้าชอบที่นี่ ชอบเลย แบบไม่ต้องมีเหตุผลเยอะ แต่ถ้าใครถามก็จะบอกไม่มีอะไร ไปยาก ข้าเห็นด้วยแบบไม่คัดค้านสักคำ

แต่ข้าโคตรชอบ คนเราจะเดินทางไปด้วยเหตุผลอะไรข้าก็ไม่รู้เค้าหรอก แต่ข้าถ้าอยากไป ข้าก็จะไป ไม่มีที่ไหนบนโลกที่ข้าเอ่ยปากอยากไปแล้วข้าพลาด ประเด็นมันง่ายมาก ตราบใดที่เราเข้าใจว่าทุกที่มีคาแรคเตอร์ต่างกัน มีเสน่ห์ต่างกัน เหมือนคน... ความน่ารักก็ซ่อนอยู่ตรงนั้นแหล่ะ ไปเที่ยว ไม่ต้องหาเหตุผล ไม่ต้องกิจกรรมเยอะจนเรามีเวลาชื่นชมสิ่งต่างๆน้อยไป ไปตามความสนใจ ไม่ใช่ฝืนสุด

จุดที่ดีที่สุดของแต่ละทริป อาจจะเป็นตอนที่นังกินขนมปังแห้งๆ ริมทะเลเงียบๆ ก็ได้นะ... สรุป ข้าชอบอิเนะ ชอบแบบ ขอไปอีกที จะนั่งนิ่งๆ  ริมทะเล มองดูคนที่นี่ใช้ชีวิต