คือเราอยากจะมาเล่าประสบการณ์แอบชอบรุ่นพี่คนนึงค่ะ
ตอนที่เราแอบชอบพี่เขาตอนนั้นเราอยู่ม.1ส่วนพี่เขาอยู่ม.3 แต่เราอยู่คนละโรงเรียนนะคะ
จุดเริ่มต้นของเราเริ่มจากวันนั้นเราต้องไปส่งเพื่อนซื้อขนมหน้าโรงเรียน(หน้าโรงเรียนเราขายของกินเยอะมากกก ก.ไก่ล้านตัว) แล้วทีนี้เราก็ไปเดินสวนกับพี่ผู้ชายคนนึงค่ะเขาใส่ชุดกีฬามาเราจำได้ แล้วเราสังเกตุว่าพี่เขาแอบมองเราบ่อยๆ อีนี่ก็เลยมโนว่าเขามองมาเพราะสนใจจ้า แล้วเราก็เผลอชอบพี่เขาเฉยเลยจ้า
พอวันต่อๆมาเราก็เริ่มสังเกตุว่าพี่เขาจะมาทุกวันเลย และจะมาเวลาเดิมๆด้วย เราก็เลยไปดักรอแบบเนียนๆที่ม้านั่งหน้าโรงเรียนค่ะ และจะมีร้านขายน้ำเจ้าประจำที่พี่เขาชอบไปซื้อประจำ พอเราเห็นพี่เขามาเราก็เดินไปสั่งน้ำก่อนเลยค่ะ พี่เขาจะชอบสั่งคาปูชิโน่หวานน้อย แต่เราไม่กินกาแฟเราก็เลยสั่งโกโก้แทน และระหว่างที่เรารอเราก็แอบมองพี่เขา แต่เหมือนพี่เขาจะรู้ตัวพี่เขาก็จะมองกลับทุกทีจนเราสบตากันบ่อยๆ อีนี่ก็เขินสิคะ
อีกวันเขามากับเพื่อนเขาอีก2คนค่ะ เราก็สั่งโกโก้ตามปกติ แต่พอเดินออกมาเราก็หันกลับไปมองที่กลุ่มพี่เขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เราเห็นพี่เขาซุบซิบอะไรกับเพื่อนก็ไม่รู้แล้วหันมายิ้มให้เรา อีนี่ก็มโนคูณสองเลยจ้า มโนว่าเขาชอบทั้งๆที่เขาอาจจะนินทาเราก็ได้ใครจะรู้
แล้วก็มีอีกหลายเหตุการณ์ที่ทำให้เรามโนเรื่อยๆ เช่นทุกวันที่พี่เขามาเขาก็จะมองเราทุกวันเลยค่ะ แล้วเราก็เผลอไปสบตาบ่อยๆเหมือนกัน หรือจะเป็นเหตุการที่เราติดงานกิจกรรมของโรงเรียน ทำให้วันนั้นเราไปหน้าโรงเรียนช้าและเห็นพี่เขาถือแก้วคาปูชิโนเตรียมจะกลับพอดี และเป็นจังหวะเดียวกับที่พี่เขาเดินสวนกันกับเรา แต่เราก็เดินไปซื้อโกโก้แบบปกติเพราะติดไปแล้ว แต่ใครจะรู้ล่ะคะว่าพี่เขาจะเดินกลับมาพร้อมสั่งโกโก้อีกแก้ว อีนี่เขินหนักเลยค่ะ คิดในใจว่าพี่เขากินน้ำเหมือนเราเลย พอพี่เขาได้โกโก้มาพี่เขาก็เดินดูดน้ำกลับไปตามปกติ สรุปคือวันนั้นเขินหนักมากกกเพราะพี่เขาซื้อไปกินเอง
พอนานวันเข้าเพื่อนเราชื่อบี(นามสมมัติ)มันก็จับพิรุธเราได้ว่าเราแอบชอบพี่เขา เราก็เลยยอมรับไปเพราะเพื่อนเรามันไม่ใช่ประเภทที่ชอบแซวเท่าไหร่ แต่ใครจะรู้ว่าบีมันรู้จักพี่คนนั้น แต่ว่าก็ไม่ได้รู้จักดีขนาดนั้น เพราะว่าพี่คนนั้นเขาชอบไปเที่ยวบ้านเพื่อน แล้วบ้านเพื่อนเขาก็อยู่ตรงข้ามกับบ้านของบีพอดี ก็เลยพอจะเห็นหน้าข้าตากันบ้าง
พอเราชอบพี่เขามากๆเราก็เริ่มตามหาเฟสพี่เขา เราใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆเพื่อหาเฟสพี่เขา(จะทุ่มเทไรนักหนา)พอเราเจอ เราก็เฟลนิดๆที่เฟสพี่เขาร้างมาก เพราะพี่เขาชอบเล่นเกมส์คงไม่มีเวลามานั่งเฝ้าโซเชียลหรอก แต่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็รู้ชื่อ รู้ว่าพี่เขาเรียนม.อะไร(แอบชอบเขามาตั้งนานแต่ไม่รู้ไรเกี่ยวกับเขาเลยถูกมะ)
พอเทอมที่สองมาถึง พี่เขาก็มาหน้าโรงเรียนน้อยลง จนไม่โผล่หน้ามาเป็นอาทิตย์ก็มี แต่ว่าเพื่อนพี่เขาที่มาด้วยกันตลอดก็ยังมาอยู่ทุกวัน แล้ววันนั้นในขณะที่เราไปซื้อโกโก้เหมือนทุกที เราก็ได้ยินป้าขายน้ำถามเพื่อนพี่เขาว่า พี่คนนั้นไปไหน ไม่ค่อยมาซื้อน้ำเหมือนแต่ก่อน อะไรประมาณนี้ เพื่อนพี่เขาก็ตอบว่ามันติดซ้อมบาสเพราะมันเป็นตัวแทนโรงเรียน ไอ้เราก็แอบนอยด์หน่อยๆ แต่ตั้งแต่รู้ว่าพี่เขาเล่นบาส เราก็ลงทุนเป็นตัวแทนลงแชร์บอลให้สีเลยนะ อยากรู้ว่ามันสนุกยังไง (ตอนนั้นโรงเรียนเราไม่มีแข่งบาสหญิงเลยลงแชร์บอลแทน)
ตอนนั้นพี่เขาเรียนอยู่ม.3 เราก็คิดว่า พี่เขาจะกลับมาซื้อน้ำเหมือนเดิมมั้ยวะ พี่เขาจะเรียนโรงเรียนเดิมป่าววะ
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอพี่เขาอีกเลยจนปิดเทอม
พอเราขึ้นม.2มาก็เป็นเวลาเดียวกับที่พี่เขาคงขึ่นม.4 จนถึงตอนนั้นเราก็ยังไม่เห็นพี่เขามาซื้อน้ำเลย เราก็เลยไปบ่นให้ไอ้บีฟังว่าเราไม่เจอพี่เขามานานแล้ว มันก็เลยไปหลอกถามพี่ข้างบ้านมันให้ แล้วมันก็มาบอกเราว่าพี่คนที่เราชอบเขาย้ายไปเรียนที่อื่นแล้ว แต่ไม่รู้ว่าไปเรียนที่ไหน เพราะมันไม่กล้าถามต่อ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนอกหักเลยค่ะ เหมือนมีอะไรบางอย่างมันขาดหายไป(เวอร์ไปใช่มั้ยล่ะ แต่เป็นงั้นจริงๆนะ) ช่วงนั้นเราก็งดกินน้ำหวานไปเลยค่ะเพราะเทอมที่แล้วกินทุกวันแล้วไม่ได้ออกกำลังกาย เลยทำให้น้ำหนักขึ้นเยอะมาก
นี่ก็ผ่านมาเป็นปีแล้วที่เราไม่ได้เจอพี่เขา เราพยายามจะลืม พยายามจะไปชอบคนอื่น แต่เราไม่เคยลืมพี่เขาได้เลย
แต่ตอนนี้แม้จะลืมไม่ได้ แต่เราคิดได้แล้วว่ามันก็เป็นแค่ความคิดไปเองของเราก็ได้ พี่เขาอาจจะไม่ได้ชอบเรา แต่ถ้าพี่เขาใช่สำหรับเราจริงๆวันหนึ่งเราก็ต้องกลับมาเจอพี่เขาอีกแน่นอน
แต่ถ้าพี่เขาไม่ใช่สำหรับเรา เราก็อาจจะเจอคนอื่นที่ใช่และลืมเขาไปเอง
ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ไร้สาระนี้นะคะ
ปล.นี่เป็นกระทู้แรกผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะจ้าาา