สังเกตมาสามเรื่องแล้ว ทั้งดอกส้มสีทอง, แค้นเสน่หา, และบุพเพสันนิวาส ว่าคุณศัลยาสอดแทรกความเป็นต่างประเทศไว้ในบทของละครได้อย่างมีเสน่ห์มาโดยตลอด ข้อมูลจะจริงหรือเท็จ อันนี้ไม่แน่ใจ ทราบแต่ว่าเราไม่รู้สึกสะดุดขณะที่ดู

ไทยกับจีน คุณศัลยาถ่ายทอดออกมาได้อย่างไม่เคอะเขิน เฉกเช่นเดียวกับนักเขียนบทอีกหลายๆท่าน แต่ที่เพิ่มเติมคือเรื่องของตะวันตก ที่ผมว่าคุณศัลยาก็ถ่ายทอดออกมาได้ดีอีก ไม่ว่าจะอังกฤษหรือฝรั่งเศส แล้วมันไม่ใช่แค่เรื่องของภาษา แต่เขายังถ่ายทอดในเรื่องของวัฒนธรรม ซึ่งผมไม่เคยเจอนักเขียนบทท่านอื่นทำอย่างนี้

เขาเหมาะสมที่จะเขียนบทของละครแนวที่มีกลิ่นของตะวันตก อย่าง อย่าลืมฉัน, ทวิภพ, หรือแต่ปางก่อนนะครับ