เราคบกับแฟนมาปีนี้เข้าปีที่ 6 (ตอนนี้เราอายุ29ปีแล้ว) แรกๆรักกันดี เขาดูแลเอาใจใส่เราดีทุกอย่าง แต่มาช่วงสองปีให้หลังนี้เขาทำงานและเรียนต่อโทเขารู้จักคนมากขึ้น ความใส่ใจที่มีให้เรามันน้อยลง เราทะเลาะกันบ่อยมาก สาเหตุก็มาจากเรา เพราะเรารู้สึกว่าเขาใส่ใจเราน้อยลง เราระแวงกลัวว่าเขาจะมีคนอื่นเพราะเขาเป็นผู้ชายที่เฟรนลี่กับคนอื่นมากๆ เรากลัวว่าจะถูกทิ้ง เพราะเราเคยถูกทิ้งมาก่อนที่เขาจะเข้ามาในชีวิตเรา พอเราพูดกลับกลายเป็นเราเรียกร้อง เราทั้งคู่คุยกันน้อยลง ทั้งๆที่อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าเราจะพูดคุยอะไรมันจะจบลงด้วยการทะเลาะกันตลอด เหมือนเราพูดกันไม่เข้าใจ แล้วเราก็จะรู้สึกว่าเราเป็นคนผิดที่ทำให้ต้องทะเลาะกัน ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราชอบปากเสียพูดประชดเขาด้วยการชวนเลิก ชวนแยกกันอยู่ หลายต่อหลายครั้ง ทั้งๆที่เราไม่ได้ต้องการเลิกหรือแยกกันอยู่เลยแม้แต่นิด ที่ประชดเพียงเพราะอยากให้เขาสนใจอยากให้เขาแคร์เราบ้าง อยากให้เขาให้ความสำคัญกับเราบ้าง
ซึ่งมันคงเป็นวิธีเรียกร้องความสนใจที่ผิด เรารู้สึกผิดและเสียใจที่พูดแบบนั้นไปหลายครั้ง เรายอมรับว่าตัวเองงี่เง่า เราอยากปรับตัว เราอยากเป็นแฟนที่ดีให้เขา เราไม่อยากเอาแต่ใจ เราไม่อยากให้รักครั้งนี้พัง แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เราพยายามปรับตัวแต่เหมือนเราพยายามอยู่ฝ่ายเดียว สุดท้ายต้องมีเรื่องมาให้ทะเลาะกันอีก อยู่ด้วยกันแต่เรากลับรู้สึกเคว้ง เหมือนอยู่คนเดียวจนเราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้า เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่ไร้ค่าต่อเขามากตอนนี้ เพราะไม่ว่าจะพูดจะทำอะไร หรือแม้แต่อยู่เฉยๆนิ่งๆก็เหมือนไม่ได้รับความสนใจ หรือแม้แต่พูดถึงเรื่องวางแผนอนาคตหรือเรื่องแต่งงานเราก็พูดไม่ได้ต้องจบที่ทะเลาะกันตลอด เหมือนเรามีทัศนคติที่ไม่ตรงกันเลยเรารู้สึกแย่ เราควรปรับตัวยังไง เพื่อที่จะเป็นแฟนที่ดีให้เขา ให้เขากลับมาใส่ใจเราเหมือนเดิม เราไม่อยากทะเลาะกับเขาไม่อยากเลิกกันเพราะรักเขามากและไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว😭