เพราะทุกวันนี้คนไทยเราไม่ค่อยให้ความสำคัญกับภาษาไทยเลย ให้ความสำคัญแต่ภาษาอังกฤษ "อย่างเดียว" ผมทราบดีว่าภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สำคัญ และไม่รู้ไม่ได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องให้ความสำคัญกับภาษาอังกฤษเพียง "อย่างเดียว" จนไม่สนใจ ไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทยเลย ควรที่จะให้ความสำคัญกับทั้งสองภาษาเท่า ๆ กัน ภาษาอังกฤษก็สำคัญในฐานะที่เป็นภาษาสากลของโลก ส่วนภาษาไทยก็สำคัญในฐานะที่เป็นภาษาแม่ เป็นภาษาแรกที่เรียนรู้ (หรือบางคนอาจจะไม่ใช่ก็ได้)
ทำไมผมถึงคิดว่าคนทุกวันนี้ถึงไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทย อย่างแรกเลยคือ ชื่อรายการ ชื่อสินค้าต่าง ๆ ของไทย ก็มักจะเน้นใช้ชื่อภาษาต่างประเทศทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นภาษาอะไรก็ตาม จริง ๆ ผมว่ามันก็แค่พอเป็นคำภาษาไทยแล้วพวกเราฟังเข้าใจเป็นอย่างดี เป็นภาษาของเราแท้ ๆ บางทีพอเอามาเป็นชื่อสินค้ามันก็เลยดูเชย ๆ ดูแปลก ๆ ในขณะที่พอเป็นภาษาต่างประเทศ ถึงเราจะเข้าใจความหมายของคำนั้น แต่ด้วยความที่มันไม่ใช่ภาษาของเรา ทำให้ไม่รู้สึกว่ามันเชย ๆ ในขณะที่ถ้าเจ้าของภาษาเขามาฟังชื่อยี่ห้อสินค้าหลาย ๆ อย่างของเรา มันก็เป็นแค่คำธรรมดา ๆ คำหนึ่งในภาษาของเขา ที่ไม่ได้เท่อะไรเลย อีกทั้งคนไทยหลายคนก็ชอบใช้ไทยคำอังกฤษคำ ในคำที่ไม่จำเป็น ในคำที่มีในภาษาไทย และการสะกดคำภาษาไทย จะผิด จะมั่วซั่วยังไงก็ไม่สน ไม่คิดแก้ไข ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด แต่พอเป็นภาษาต่างประเทศ จะต้องเอาให้ถูกที่สุด เป๊ะที่สุด กลัวผิดที่สุด (ในขณะที่บางคน ภาษาไทยก็ไม่เก่ง ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เรื่อง ผิดทั้งสองภาษาเลย)
หรืออย่างพ่อแม่หลายคนในสมัยนี้ก็เน้นที่จะพูดภาษาอังกฤษกับลูก หรือให้ลูกเรียนโรงเรียนนานาชาติ ซึ่งมันก็ดีที่จะทำให้เด็กได้คุ้นเคยและซึมซับกับภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่อยากให้หลงลืมภาษาไทย ชนิดที่ว่าภาษาไทยไม่สำคัญ ไม่ต้องเรียนรู้ก็ได้ ไม่เอาแบบนั้น ผมรู้สึกเอาเองนะ (ใครมีคำอธิบาย หรือขยายความเรื่องนี้ได้ก็ขอความกรุณาช่วยอธิบายด้วย) ว่าเด็กไทย หรือคนไทย ถ้าลองได้อยู่โรงเรียนนานาชาติ หรือเรียนเมืองนอกแล้ว เป็นต้องลืมภาษาไทย หรือภาษาไทยไม่แข็งแรง ซึ่งผมรู้สึกอิจฉาเด็กญี่ปุ่น ที่ถึงแม้จะไปอยู่เมืองนอก ยกตัวอย่างเช่นเมืองไทย ก็ยังมีโรงเรียนญี่ปุ่นให้เรียน และมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เด็กไม่ลืมภาษาและวัฒนธรรมของประเทศตัวเอง (แต่ก็ไม่แน่ อาจจะเป็นเพราะประเทศไทยเจริญไม่เท่าญี่ปุ่น ทำให้คนญี่ปุ่นอาจจะคิดว่าไม่สำคัญก็ได้ที่จะเรียนรู้ภาษาหรือวัฒนธรรมของไทย แต่ถ้าคนญี่ปุ่นไปอยู่พวกประเทศแบบอเมริกา ก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้)
หรือแม้แต่ตอนผมเรียนมัธยม ก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่ก็มักจะนิยมอะไรที่มันเป็นต่างชาติอยู่แล้ว แม้แต่คาบภาษาไทยเขาก็ไม่เข้าเรียน ซึ่งก็โชคดีตรงที่ครูสอนภาษาไทยไม่เช็กชื่อด้วย เขาก็เลยรอดในส่วนของคะแนนการเข้าห้อง ซึ่งนั่นก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่แสดงถึงความไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทย จริง ๆ ผมว่าก็ไม่ใช่แค่ภาษา แต่คนไทยแทบจะไม่ค่อยให้ความสำคัญอะไรที่มันเป็นวัฒนธรรมของประเทศตัวเองอยู่แล้ว
ผมกลัวว่าวันหนึ่งภาษาไทยจะถูกกลืน และหายไปจากโลก
ทำไมผมถึงคิดว่าคนทุกวันนี้ถึงไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทย อย่างแรกเลยคือ ชื่อรายการ ชื่อสินค้าต่าง ๆ ของไทย ก็มักจะเน้นใช้ชื่อภาษาต่างประเทศทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นภาษาอะไรก็ตาม จริง ๆ ผมว่ามันก็แค่พอเป็นคำภาษาไทยแล้วพวกเราฟังเข้าใจเป็นอย่างดี เป็นภาษาของเราแท้ ๆ บางทีพอเอามาเป็นชื่อสินค้ามันก็เลยดูเชย ๆ ดูแปลก ๆ ในขณะที่พอเป็นภาษาต่างประเทศ ถึงเราจะเข้าใจความหมายของคำนั้น แต่ด้วยความที่มันไม่ใช่ภาษาของเรา ทำให้ไม่รู้สึกว่ามันเชย ๆ ในขณะที่ถ้าเจ้าของภาษาเขามาฟังชื่อยี่ห้อสินค้าหลาย ๆ อย่างของเรา มันก็เป็นแค่คำธรรมดา ๆ คำหนึ่งในภาษาของเขา ที่ไม่ได้เท่อะไรเลย อีกทั้งคนไทยหลายคนก็ชอบใช้ไทยคำอังกฤษคำ ในคำที่ไม่จำเป็น ในคำที่มีในภาษาไทย และการสะกดคำภาษาไทย จะผิด จะมั่วซั่วยังไงก็ไม่สน ไม่คิดแก้ไข ไม่ยอมรับว่าตัวเองผิด แต่พอเป็นภาษาต่างประเทศ จะต้องเอาให้ถูกที่สุด เป๊ะที่สุด กลัวผิดที่สุด (ในขณะที่บางคน ภาษาไทยก็ไม่เก่ง ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้เรื่อง ผิดทั้งสองภาษาเลย)
หรืออย่างพ่อแม่หลายคนในสมัยนี้ก็เน้นที่จะพูดภาษาอังกฤษกับลูก หรือให้ลูกเรียนโรงเรียนนานาชาติ ซึ่งมันก็ดีที่จะทำให้เด็กได้คุ้นเคยและซึมซับกับภาษาอังกฤษตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่อยากให้หลงลืมภาษาไทย ชนิดที่ว่าภาษาไทยไม่สำคัญ ไม่ต้องเรียนรู้ก็ได้ ไม่เอาแบบนั้น ผมรู้สึกเอาเองนะ (ใครมีคำอธิบาย หรือขยายความเรื่องนี้ได้ก็ขอความกรุณาช่วยอธิบายด้วย) ว่าเด็กไทย หรือคนไทย ถ้าลองได้อยู่โรงเรียนนานาชาติ หรือเรียนเมืองนอกแล้ว เป็นต้องลืมภาษาไทย หรือภาษาไทยไม่แข็งแรง ซึ่งผมรู้สึกอิจฉาเด็กญี่ปุ่น ที่ถึงแม้จะไปอยู่เมืองนอก ยกตัวอย่างเช่นเมืองไทย ก็ยังมีโรงเรียนญี่ปุ่นให้เรียน และมีอะไรหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เด็กไม่ลืมภาษาและวัฒนธรรมของประเทศตัวเอง (แต่ก็ไม่แน่ อาจจะเป็นเพราะประเทศไทยเจริญไม่เท่าญี่ปุ่น ทำให้คนญี่ปุ่นอาจจะคิดว่าไม่สำคัญก็ได้ที่จะเรียนรู้ภาษาหรือวัฒนธรรมของไทย แต่ถ้าคนญี่ปุ่นไปอยู่พวกประเทศแบบอเมริกา ก็อาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้)
หรือแม้แต่ตอนผมเรียนมัธยม ก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่ก็มักจะนิยมอะไรที่มันเป็นต่างชาติอยู่แล้ว แม้แต่คาบภาษาไทยเขาก็ไม่เข้าเรียน ซึ่งก็โชคดีตรงที่ครูสอนภาษาไทยไม่เช็กชื่อด้วย เขาก็เลยรอดในส่วนของคะแนนการเข้าห้อง ซึ่งนั่นก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่แสดงถึงความไม่ให้ความสำคัญกับภาษาไทย จริง ๆ ผมว่าก็ไม่ใช่แค่ภาษา แต่คนไทยแทบจะไม่ค่อยให้ความสำคัญอะไรที่มันเป็นวัฒนธรรมของประเทศตัวเองอยู่แล้ว