สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลย  แผลในใจของเราหรือจะเรียกว่ามันฝังใจก็ไม่รู้  เราเคยมีแฟนเป้นนักเรียนทหาร คบกันเข้าปีที่สาม(ตั้งแต่ ม.ปลาย ถึงเราปี1)   เรากับเขาคบกัมาตั้งแต่เราเรียนม.ปลายด้วยกัน ทุกอย่างมันโอเคหมด มันดูลงตัวมันดูมั่นคงเข้าที่ไม่มีอะไรจะต้องกลัวถึงแม้จะอยู่ห่างกันคนละที่ก็ตาม ไว้ใจและเชื่อใจมากๆ ไม่เคยระแวงหรืออะไร จนวันหนึ่งมาจับได้เพราะเราโทหาเขาไม่ตืดเลยไปถามเพื่อนเขาซึ่งก็เป็นเพื่อนเราเหมือนกัน เพื่อนเราเลยบอกความจริงว่าเอ้อเขามีคนอื่นนะ เป็นนักเรีนนทหารหญิงเหมือนกันอยู่โรงเรียนเดียวกันมาเป้นๆปีๆ เขาอาศัยช่วงที่เรานอนไปแล้วออกไปข้างนอกไนอนด้วยกัน(ช่วงเสาร์อาทิตย )
มันทำให้เราไม่กล้าไว้ใจใครเลย ทำให้เรากลายเป้นครระแวง เวลาเราคุยกับใครก็กลัวว่าเขาจะแอบไปทำอะไรตอนเรานอนไปแล้ว  ปัจจุบันเราก็คบกะแฟนจะปีหนึ่งแล้ว อยู่คนละที่กันอีกเราก็เคยจับได้ว่าเขาแอบไปเที่ยวกับเพื่อนๆผู้ชายในออฟฟิต มันยิ่งซ้ำแผลในใจเราไปกว่าเดิม  พอเราจับได้เค้าก็บอกจะไม่ทำอีก เราก็ไม่รู้ว่าเขาจะโกหกอีกไหม  แต่เรากลายเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าโดยสมบูรณ์แบบ โคตรเกลียดตัวเองตอนนี้เลย  กลางคืนก็นอนไม่หลับจะหลับก็กลัว  มีใครเคยเป็รแบบนี้บ้างหรือมีใครแนะนำได้บ้างว่าเราควรทำยังไงกับสิ่งที่เราเป็นดี เรารุ้สึกแย่และสงสารตัวเอง บางทีเขาอาจจะไม่ๆด้ทำอะไรให้เราแล้ว แร่ด้วยเรื่องที่เคยเกิดขึ้นมันทำให้เรากลายเป็นคนระแวงไปหมด เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลย

ปล. หรือใครเคยทำใฟ้แฟนระแวงในตัวเองแล้วทำให้เค้ากลับมาเชื้อใจอีกครั้งได้ยังไง?
ปล. เขียนผิดพลาดขออภัยนะคะ