กล่าวคือทั้งคนขี่มอเตอร์ไซค์และคนขับรถยนต์ ก็มีทั้งคนที่ปฏิบัติถูกกฎหมายและมีน้ำใจบนท้องถนน
ทีนี้ตามหัวเมืองใหญ่ๆที่ไม่ใช่กทม.หรือกทม.ก็ตามที ตามตรอกซอกซอย ชุมชน เวลาคุณออกไปซื้อของละแวกบ้าน
มอเตอร์ไซค์ตอบโจทย์เป็นพาหนะในการสัญจรมากกว่า
อยากถามคนขี่มอเตอร์ไซค์ว่า คุณเคยจอดรถในช่องที่เขามีไว้ให้จอดมอเตอร์ไซค์ ไม่ว่าตามท้องถนนหรือสถานที่ต่างๆก็ตาม
แล้วคุณมาจอดอยู่ก่อนด้วยซ้ำ คนขับรถยนต์มาจากไหนไม่รู้ มาจอดขวางทำให้คุณออกไม่ได้
แล้วรถยนต์ติดฟิล์มสลัวๆแบบพอมองเห็นว่ากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือในรถ ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้
ในกรณีที่คุณเองก็ไม่อยากมีเรื่อง คุณจะหาทางออกอย่างไร ?
แล้วคนขับรถยนต์ที่มาจอดขวางทั้งๆที่เห็นว่ามอเตอร์ไซค์จอดอยู่หรือเจ้าของรถกำลังค่อมขี่จะถอยออก
คิดอะไรอยู่ ทำไปเพื่ออะไร ผิดแท้ๆทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้...
นี่ยังไม่นับเคสตลอดกาลอย่างการ "จอดรถขวางหน้าบ้าน" คนอื่น ทั้งๆที่มีหรือไม่มีป้ายบอก
มันไม่ใช่ "สามัญสำนึก" หรือ "จิตสำนึก" ที่ไม่ต้องให้บอกหรอกเหรอ
ในแง่ที่จอดแป้บๆพอเข้าใจได้ แต่หลายๆคนจอดนานมาก จนเจ้าของบ้านออกจากบ้านไม่ได้
แล้วพอไปบอกกล่าวทำท่าไม่พอใจใส่
หรืออีกหลายๆเคสที่คนที่เป็นฝ่ายทำผิด ถึงกล้าเชิ่ดหน้า ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้ ประหนึ่งว่าตัวเองไม่ผิด
ว่าด้วยเรื่องข่าว "จอดรถขวางหน้าบ้าน" จนทำให้นึกไปถึงว่า มอเตอร์ไซค์ vs รถยนต์
ทีนี้ตามหัวเมืองใหญ่ๆที่ไม่ใช่กทม.หรือกทม.ก็ตามที ตามตรอกซอกซอย ชุมชน เวลาคุณออกไปซื้อของละแวกบ้าน
มอเตอร์ไซค์ตอบโจทย์เป็นพาหนะในการสัญจรมากกว่า
อยากถามคนขี่มอเตอร์ไซค์ว่า คุณเคยจอดรถในช่องที่เขามีไว้ให้จอดมอเตอร์ไซค์ ไม่ว่าตามท้องถนนหรือสถานที่ต่างๆก็ตาม
แล้วคุณมาจอดอยู่ก่อนด้วยซ้ำ คนขับรถยนต์มาจากไหนไม่รู้ มาจอดขวางทำให้คุณออกไม่ได้
แล้วรถยนต์ติดฟิล์มสลัวๆแบบพอมองเห็นว่ากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือในรถ ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้
ในกรณีที่คุณเองก็ไม่อยากมีเรื่อง คุณจะหาทางออกอย่างไร ?
แล้วคนขับรถยนต์ที่มาจอดขวางทั้งๆที่เห็นว่ามอเตอร์ไซค์จอดอยู่หรือเจ้าของรถกำลังค่อมขี่จะถอยออก
คิดอะไรอยู่ ทำไปเพื่ออะไร ผิดแท้ๆทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้...
นี่ยังไม่นับเคสตลอดกาลอย่างการ "จอดรถขวางหน้าบ้าน" คนอื่น ทั้งๆที่มีหรือไม่มีป้ายบอก
มันไม่ใช่ "สามัญสำนึก" หรือ "จิตสำนึก" ที่ไม่ต้องให้บอกหรอกเหรอ
ในแง่ที่จอดแป้บๆพอเข้าใจได้ แต่หลายๆคนจอดนานมาก จนเจ้าของบ้านออกจากบ้านไม่ได้
แล้วพอไปบอกกล่าวทำท่าไม่พอใจใส่
หรืออีกหลายๆเคสที่คนที่เป็นฝ่ายทำผิด ถึงกล้าเชิ่ดหน้า ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้ ประหนึ่งว่าตัวเองไม่ผิด