เราเคยประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่ทำให้เรามีแผลเป็นขนาดใหญ่และลึกมาก บนใบหน้าและร่างกาย
เราเครียดมาก เครียดมากจริงๆนะคะ ไม่ใช่แค่คำพิมพ์ เราเครียดมากจริงๆจากความรู้สึกจริงๆค่ะ
เรารู้สึกว่าทุกวันนี้ชีวิตไร้ค่า เรารู้สึกไร้ความสุข เรารู้สึกหดหู่ เรารู้สึกไม่อยากเจอใคร ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากไปเที่ยวกับครอบครัว
ไม่อยากไปเที่ยวกับเพื่อน ไม่อยากเจอเพื่อนฝูง ไม่อยากเจอแม้เพื่อนสนิท ไม่อยากเข้าสังคม
ใครชวนเราไปไหนเราก็ไม่ยอมไป เพราะเราไม่กล้าคุยกับใครแล้ว เรารู้สึกว่ายิ่งเจอคน เรายิ่งรู้สึกแย่ เพราะคนชอบถามเรื่องแผลที่หน้า
เราอายที่ต้องมีใบหน้าอัปลักษณ์แบบนี้ เราขาดความมั่นใจไปแล้วค่ะ ขาดความมั่นใจจริงๆ
เวลาคนถามเรื่องแผลบนใบหน้า เราจะรู้สึกแย่มากๆ ทั้งอายและทั้งทำให้นึกถึงวันที่เกิดอุบัติเหตุครั้งใหญ่ในวันนั้น
ถึงเรารอดมาได้ แต่รอดมาและต้องมามีหน้าตาไม่ปกติแบบนี้ อยู่ไปเราก็ทุกข์เปล่าๆค่ะ แต่ก็ไม่อยากตายเพราะยังมีลูกน้อยที่ต้องดูแล
ก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุเรามีผิวหน้าและร่างกายปกติค่ะไม่เคยมีแผลเป็น
พอมีแผลทีนึงก็ทั้งหน้า ทั้งตัว ทั้งแผลตะขาบ แผลไหม้ แผลคีลอยด์ แผลพุพอง มันเยอะเกินกว่าเราจะทำใจได้ค่ะ
เราไม่อยากให้ลูกโตมาและถูกเพื่อนๆล้อว่ามีแม่เป็นตัวประหลาดแผลเต็มตัว เราสงสารลูกและสงสารตัวเองด้วย
เราไม่อยากคุยกับใครสักคนกระทั่งกับพ่อ-แม่ของเราและคนในครอบครัว เรารู้สึกอยากเก็บตัวอยู่คนเดียวตลอดเวลา
เราไม่ได้เป็นบ้านะคะ เราแค่อายที่ต้องเป็นคนหน้าตาน่าเกลียดแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าอุบัติเหตุจะทำให้เป็นได้ถึงขนาดนี้
เวลาระบายกับใครก็ได้แค่กำลังใจลมๆแร้งๆกลับมา ไม่เคยได้คำแนะนำว่าควรรักษาที่ไหนถึงจะหายดี
ซึ่งเราต้องการคำแนะนำว่ารักษาแผลเป็นที่ไหนแล้วจะหาย
เกือบทุกครั้งที่เราเจอคนรู้จัก เราต้องได้ยินคำพูดเดิมๆเสมอว่า ... แผลเป็นที่หน้ายังไม่หายอีกหรอ หมอเย็บแผลน่าเกลียดว่ะ !!!
คำที่คนพูดอาจคิดว่าคนฟังคงไม่คิดอะไร จะบอกให้นะคะว่าคำพวกนี้แหละที่ทำให้เรารู้สึกว่า กำลังถูกตอกย้ำให้รู้สึกแย่
เรารู้ตัวว่าตอนนี้เราหน้าตาอัปลักษณ์มากเพราะมีแผลเย็บรูปตะขาบขนาดใหญ่และลึกบนใบหน้า
เรารู้ตัวทุกอย่างว่าตอนนี้หน้าเราแย่ขนาดไหนแต่เราไม่อยากได้ยินคำถามพวกนี้มาซ้ำเติมทุกวัน
บางคนไม่เคยให้กำลังใจแถมชอบถามเหมือนซ้ำเติมเราอีก
เราอยากรักษาแผลเป็น เราอยากหาย เราอยากกล้าที่จะเปิดหน้าเปิดตาไปข้างนอก ไม่ต้องปิดหน้าด้วยแมสทุกครั้งแบบนี้
หากใครจะบอกว่าแค่มีแผลเป็น แค่มีสภาพแผลเป็นที่แย่ จะต้องทำให้ชีวิตแย่ขนาดนั้นเลยหรอ จะบอกให้นะคะ
ถ้าคุณลองเป็นแบบเราคุณจะเข้าใจความเครียดนี้ดีค่ะ จะเข้าใจดีมากๆด้วยค่ะ
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ต้องมีหน้าตาที่แย่แบบนี้ เรารู้สึกแย่มากจริงๆค่ะ เรารู้สึกหดหู่ เราอยากหาย เราอยากมีผิวหน้าที่ดีค่ะ
*** เราอยากปรึกษา และอยากอ่านคำแนะนำสำหรับคนที่เคยรู้สึกแย่แบบเรา
*** คนที่เป็นแผลเป็นจนทำให้ชีวิตท้อแท้เพราะมีแผลเป็นคอยเป็นอุปสรรคทำลายชีวิต ทำยังไงแผลถึงหายดีคะ
*** ใบหน้าของเราเป็นอันดับแรกที่คนจะเห็น พอมีหน้าตาแย่ ชีวิตก็แย่ตาม คนที่ประสบอุบัติเหตุจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
*** ใครเคยเป็นแผลเป็นขนาดลึกและใหญ่ และรักษาหาย รบกวนบอกคลินิกหรือโรงพยาบาลที่คุณเคยไปรักษาแล้วหายทีนะคะ
*** ช่วยบอกให้เราได้รับรู้ทีค่ะ เราขอร้องนะคะ เราอยากหายค่ะ เราไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
*** ช่วยแนะนำเราทีนะคะ เราทุกข์ใจจริงๆ เราเครียดจนเส้นเลือดในสมองจะแตกแล้วค่ะ(อาจจะดูเวอร์แต่เราเปรียบเทียบว่าเครียดจริงๆ)
*** เราไม่อยากให้คนมองเหมือนเราเป็นตัวประหลาดต่อไปแล้ว เราอยากหายค่ะ
*** คำตอบของคุณ เท่ากับคุณกำลังช่วยเหลือคนที่กำลังมีปัญหาทุกข์ร้อนใจอยู่นะคะ