เมื่อวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา ผมไม่ได้โพสรูปคู่ หรือส่งข้อความบอกแฟน แต่เราคุยกันเป็นปกติ
เหมือนกับว่า วันนี้เป็นวันธรรมดา ซึ่งกล่าวก่อนเลยว่า ผมเฉยๆกับ วันวาเลนไทน์ หรือเทศกาลอื่นๆ และเธอก็เคยบอกว่าไม่ได้รู้สึกเขิน หรืออายกับสิ่งของ หรือคำพูดบอกรักหวานๆพวกนี้แล้ว มันก็เลยทำให้ผมไม่อยากโพสรูปคุ่หรือ ข้อความต่างๆนี้
(แต่ถ้าเป็นวันครบรอบที่ผมขอเธอเป็นแฟน ผมก็จะโพสรูปคู่บ้างบางครั้ง หรือว่าแฟนผมเป็นคนโพสบ้าง สลับกันไป ถ้าเราไม่ทะเลาะหรือ งอนกันนะครับ)
ผมรู้สึกว่า ทำไมต้องโพสกันแค่วันนี้ เหมือนเป็นการอวด หรือ ว่าได้ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งจากแฟน การที่ผมไม่โพสมันแปลว่าผมไม่รักเธอเหรอ มันทำให้เธอรู้สึก
ว่าเหมือนเธอไม่มีแฟนเหรอ ทั้งๆที่ผมก็คุยกันปกติ บอกรักกันทุกคืน มันทำให้ผมรู้สึกว่า ผมให้เธอไม่พอเหรอ ( คำว่า เหมือนเธอไม่มีแฟน มันทำให้ผมรู้สึกแย่ มากๆเลย เราให้เขาไม่พอเหรอ ในทุกๆวันนี้ เราต้องรักกันแค่ในโลก Social เหรอ ต้องให้คนเห็นด้วยเหรอว่าเรารักกัน ทั้งๆที่เราสองคนก็รู้ๆกันอยู่ )

กระทู้นี้ เป็นกระทู้แรกของผมครับ แล้วการที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ จะเล่าให้คนที่รู้สึกแบบนี้ ว่าความรักนั้นแสดงออกมาได้มากกว่าใน โลกSocialครับ
มันไม่จำเป็นหรอกครับว่า จะต้องโพสกันแค่วันนี้ ผมแค่รู้สึกว่าเฉยๆกับวันพวกนี้ ถ้าให้ผมโพสในวันนี้มันเหมือนเป็นหน้าที่ หน้าที่นึงของเราเลยที่ต้องทำ(มันดูเห้นแก่ตัวเกินไปไหม แต่มันเป้นแค่ความรู้สึกนะครับ)

ปล. ความรู้สึกนี้ อาจจะเป็นแค่ผมคนเดียวก็ได้ หรือถ้าใครมีความคิดเห็น ก็แสดงความคิดเห็นมาได้ครับ ผมรับฟัง