เวลาเสสัง ถ้าทำคนเดียวให้ใช้ มิ, สองคนขึ้นไปใช้ ม, ความหมายคือ มิ ใช้กับประธานที่เป็นเอกพจน์ ส่วน ม ใช้กับประธานที่เป็น พหูพจน์ คือหลายคน   ในภาษา บาลี ตัวกิริยาเป็นตัวกำหนด เห็ม มิ ใช้ อหัง แปลว่าตัวเรา เห็น ม ใช้ มะยัง แปลว่าเราทั้งหลายนั่นเองครับ
(ในการขอศีลก็เช่นกัน)จะใช้ มะยัง หรือ อะหัง นั่นเอง